Er waren eens… drie meisjes. Vol goeie moed droomden ze van honderden Afrikaanse koddige kinderen die aan hun lippen hingen als ze iets vertelden. Enthousiast deden alle kinderen wat van hen verlangd werd. Oh wat was het in het sprookje leuk om les te geven in een Gambiaanse school. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Er waren eens… drie meisjes. Vol goeie moed begonnen ze aan hun eerste stageweek in de Swallow. Honderd kinderen, zoals in het sprookje, waren het gelukkig niet, eerder zo’n dertig kinderen. ‘Piece of cake dus!’ Think again... 

Dertig kinderen die vanaf het moment dat hun eigen leerkracht het klaslokaal verliet, geluid maakten voor DUIZEND kinderen. Door elkaar begonnen ze te zingen, begonnen ze te vechten, begonnen ze te roepen, begonnen ze ons uit te lachen als ze aan de kant moesten staan, maakten ze van ons brullende, gefrustreerde en vooral hulploze juffen.

Het was nipt, maar we hebben het overleefd.

Ons geschreeuw werd over heel de school gehoord. Een plaatselijke juf zei in de klas tegen onze medestudenten ‘Yeah, that’s good, that’s the way you have to do it’. Of dit echt de manier is hoe we de twee maanden willen doorkomen, is een andere vraag.

Maarrr ze krijgen ons niet klein, we willen en zullen deze kinderen onder controle krijgen! J

(Heb zeker niet té veel medelijden met ons, dit was op een dag dat de leerkrachten niet in de klas waren, als ze er wel bij zijn, loopt alles veel vlotter!!)

Gelukkig krijgen we binnenkort van een nieuw-gemaakte-vriend kung-fu lessen. Dus als het ons echt te veel wordt, kunnen we ons wel verdedigen tegen deze kleine zwarte monsters. (Grapje hoor…)

Enkele dingen dat we ook deze keer met jullie willen delen, dit maal rond het algemene thema ‘food’:

‘Oh, pindakaas met rijstwafel, zou dat gaan?’ ‘Oh, pindakaas met yoghurt, zou dat gaan?’ ‘Oh pindakaas met cornflakes, zou dat gaan?’ En het antwoord is telkens volmondig ‘ooh lekker’. Hanne eet hier dus werkelijk A L L E S graag J

Eén van haar tot nu toe ergste nachtmerries:

‘Ja, we konden niet vertrekken met ons vliegtuig, het was erger dan een faillissement, het was iets dat het vliegtuig geen eten kon schenken.’ (ok, ik heb het een klein beetje uit zijn context gehaald, maar daar kwam het echt wel op neer!)

Ook Isabel heeft een plaatselijke nachtmerrie. Ze mijdt sinds kort zo veel mogelijk haar klasmentor. Ze moest een snoepje bijhouden dat de juf had afgepakt van een kindje. Na een tijdje dacht ze ‘goh, ik ga dat opeten’. Even later.. ‘Isabel, do you still have the candy? I want to give it back’. Oepssss… Voor de moment wordt de uitvlucht ‘oh I forgot it in the Kadjendo’ (ons huis) gebruikt, en ondertussen wordt er een heuse zoektocht in de plaatselijke supermarkten georganiseerd naar dat ene speciale snoepje… Moesten jullie een platte, lange groene kauwgom verpakt in een grijs folie’tje tegenkomen, denk dan eens aan haar…

En Margot’s snoepje-voor-elke-dag-van-haar-liefje, zijn helaas ook al lang verdwenen in de twee magen van bovenstaande personen… Sorrry J

Tot zover onze foodverhalen.

Misschien snel nog eentje over Margot nu ze toch niet in onze buurt is :D (bezoek van de mama, papa en boyfriend à de boyfriend die door alle plaatselijke leerkrachten geliefd wordt, ook al hebben ze hem nog niet gezien, ze kunnen er niet over zwijgen! ‘When is your TjoekeTjoe coming?)

Dus: onze lieftallige Mabintu krijgt af en toe hysterische aanvallen als er zand of kruimels in haar bed liggen. E L K E D A G dus ;) Ze vindt dat echt zooo ranzig. But we love you! J

Nog een rijmpje van de dag: ‘ aight aight aight, pleassse be QUIET!!’

18-02-2012, 17:58 geschreven door Isabel Hanne en Margot  

14-02-2012, 17:53 geschreven door Isabel Hanne en Margot  

Dag iedereen!

 Hoe gaat het met jullie? (hint hint je mag reageren ;) )

Een kleine impressie van de observatieweek in de scholen:

·      -kinderen en leerkrachten hebben een z e e r luide stem

·      -rond de 20 kinderen in de Swallow, rond de 35 in Nyodema per klas

·      -kleuters zitten op bankjes (!)

·      -reading en writing is zeer belangrijk, zelfs bij de kleuters

·      -zeer veel ritme, handgeklap en positieve bevestiging (a big clap, another one, another bigger one)

·      -kom eens op de speelplaats en alle kleuters plakken aan je lichaam, betasten je haar, vechten om een hand vast te houden

·      -ook op zaterdag is er school

Een kleine impressie van de markt:

Dinsdag mochten we samen met Maryama, de kokkin, mee naar de plaatselijke markt. Amai amai amai.

Geuren, kleuren, beesten (dood en levend),  vliegen, overal mensen, vissenkoppen, kruiwagens, smalle steegjes, tomaten hier, manjok daar ,… en zo waren we eindelijk klaar. 

Het was zeer interessant om te zien, maar het waren wel heel veel indrukken die tegelijk op ons af kwamen. Sommige dingen wouden we ook liever niet gezien hebben. (bv vlees dat in stukken gekapt wordt en dat je moet wegduiken om geen staart die nog aan een karkas hangt, tegen je hoofd te krijgen,…)

Met ons gekocht eten, gingen we dan ook in de school aan de slag om het middagmaal klaar te maken voor alle leerlingen en leerkrachten.

Wat hebben we geleerd vandaag? Gember pellen, duurt h e e l ang. Manjok stampen is goed voor de armspieren en Afrikaanse mensen kennen de studenten al goed en zorgden voor een ‘Westers’ alternatief slaatje. (phieuw)

De eerste dagen was het hier redelijk bewolkt, maar zoals VandaVanda vroeger zong : blue skies are coming, blue skies are coming after the ‘rain’.

Gisteravond gingen we naar het plaatselijke cultureel centrum. Het was een voorstelling van jonge Gambianen die verschillende acts deden (dansen, comedy, zingen en toneel).

We waren best onder de indruk dat er ook in dit land een plaats is voor kunst.

De mannen kunnen hier zeer goed dansen hebben we gezien, we waren hier echt wel van onder de indruk. Dus willen we een kleine tip meegeven voor onze Belgische jongens: begin maar alvast te oefenen, zodat ook jullie ons kunnen impressioneren! J

Zo meteen gaan we naar een naamceremonie (een baby werd geboren en krijgt zijn naam). We mogen hem vastapakkkennnn! (ale dat hopen we). Daar horen jullie vast en zeker nog meer over!

Vanaf dinsdag beginnen we met onze echte stage. Ook voor ons moet dit nog een beetje vorm krijgen, maar ook daar houden we jullie van op de hoogte.

Nog enkele dingen dat we jullie willen meegeven:

Uitspraak van Margot: ‘Kristien, is dat dan zowat een kameleonbril dat jij hebt? Past die hem aan van kleur?’ ‘Euh nee, tis gewoon nen anderen dan daarnet he?’

Uitspraak van Isabel: ‘Die man heeft de zelfde leeftijd als Pat’  ‘ah, die is dus ook al zo.. aleja zo.. volwassen ook?’ (‘oud’ dus J)

Isabel zit al een hele week te zagen dat er een graat in haar keel zit te bewegen. ‘oei, ze is weer verplaatst.’

Hanne daarintegen zaagt hier nooit. (integenstelling tot thuis, waar ze zaagt over ‘gohja,… muziek ofzo?’)’

Misschien snappen jullie er niks van, maar wij hebben hier alleszins al heel veel gelachen! We zijn een goed team! (al zeggen we het zelf J)

Rijmpje van de dag:

“ coward coward coward, we all love ben howard.” (zeker opzoeken!)

Vele groetjesssss,

Halima, Mabintou en Isatou

11-02-2012, 14:16 geschreven door Isabel Hanne en Margot  

Na het lange aftellen, konden we eindelijk vertrekken.  Het geluk was ons ook deze keer niet helemaal gegund. Door verschillende problemen in het vliegtuig (papieren, motor, bla ba bla) moesten we VIER UUR blijven zitten in een  onverlucht en warm vliegtuig. Bedankt Brussels airlines, we love you! Gelukkig was er voldoende entertainment door onze nieuwe vrienden Eric en Jean-Claude. (Op en top Belgische namen maar echte Afrikanen!)

 Iedereen kent wel het imago van Afrika: ‘take it easy’. Onze eerste indruk, op de luchthaven, was helaas niet helemaal volgens dit motto. Langs alle kanten werd hulp aangeboden, maar dit kwam eerder chaotisch en een beetje opdringerig over.

De taxi stond klaar, we vulden deze, enkele valiezen konden op het dak, en deze werden toch(!) vastgebonden, met een elektriciteitsdraad.

Het was donker, dus heel veel zagen we nog niet.

Het huis, de kadjendo, waar we verblijven is heel ruim, kleurrijk en mooi. We slapen samen op een roospaarse kamer onder onze muskietnetten.

‘S ochtends keken we door het raam en wat zagen we staan: een palm-, mango- en pompelmoesboom in onze tuin, hoera!

Tijdens onze eerste ontdekkingstocht, werden we vergezeld van Mousa. Enkele quotes van hem: ‘I can be your friend, your guide, just everything.’ ‘It’s nice to be nice’. ‘This is my country and I want you to be happy here’.  ‘You have to touch the sea the first time you’re here and then you will be blessed’.

We hadden best veel aan hem: opdringerige verkopers werden op afstand gehouden, geschiedenis werd verteld (vraag maar aan Margot, zij lette heel goed op, not!) enzovoort.

We maakten ook al een grappig filmpje voor onze bachelorproef (rond tandhygiëne). De mensen gebruiken hier een takje van een speciale boom en Mousa gaf ons een demonstratie. We testten dit ook uit en dit was wel een grappig zicht.

Toch was hij ook wel een beetje vermoeiend en na een tijdje besloten we toch weer alleen verder te gaan. 

Deze week doen we het nog rustig aan en observeren we al een beetje in The Swallow. Vanaf volgende week vliegen we er volledig in en starten we met de stage!

Vraag van de dag: ‘kunnen Afrikanen een tatoeage hebben?’

Rijmpje van de dag:  ‘Ien, ien, ien, oeps, ik had die kleine Chinees niet gezien’

 Vele groeten!

Hanne (Halima), Margot (Mabintou) en Isabel (Isa)

07-02-2012, 18:30 geschreven door Isabel Hanne en Margot  

Bijlagen:
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/economie/120127_Spanair   

17-01-2012, 00:00 geschreven door Isabel Hanne en Margot  

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=AF4lp-vHmK8&feature=player_embedded