Ik had dit al veel eerder moeten doen! Lekker van me af schrijven, m'n hart luchten, en ook m'n gevoelens laten spreken... 'Gelukkig' was er nu voldoende aanleiding om een blog te beginnen; m'n zus Annemieke vertrok afgelopen zaterdag met kids dan eindelijk naar Noorwegen. Een moedige stap, maar ik had in haar schoenen precies hetzelfde gedaan. Om het gemis te compenseren, en om mezelf min of meer te dwingen meer te gaan schrijven en het emailverkeer naar Noorwegen te beperken, is er nu mijn blog. Hier kan familie me volgen, en verder een ieder die wat afleiding zoekt, of wellicht steun zal ervaren in vergelijkbare situaties.
De eerste week van 2008 begon al maandag de 31e dec. bij Kim, mijn maatschappelijk werkster, nog geen 5 minuten lopen vanaf mijn onderkomen in de kleinste straat van Amsterdam (stadsdeel Westerpark). Ik kan bij haar mijn verhaal kwijt en zij luistert.... aandachtig, meelevend en vooral hardop meedenkend. Ze maakt me nog beter wegwijs in de mogelijkheden voor een WWB-genieter (Wet Werk en Bijstand). Eén telefoontje van haar met instanties is meestal voldoende om de juiste informatie en/of direct een afspraak te maken. Wel, na een uurtje archiveren liep ik met meer vertrouwen én een geordende gevulde ordner huiswaarts, onderweg 11 oliebollen meenemend, en nog wat lekkere dingen dankzij giften van Annemieke en Gert-Jan, m'n vaderlijke broer... Het was tenslotte Oud & Nieuw. Rond zessen heb ik ze beiden ge-sms-d met de beste wensen en verder wat voor mijn werk gedaan achter de computer (De Badcuyp, Centrum voor Muziek, gelegen aan de Albert Cuyp-markt waar ik sinds 13 augustus j.l. een 2-daagse werkweek uitoefen als medewerker Communicatie - via Pantar/participatieplaats onder de noemer: werk met behoud van uitkering). Een avond net zo als andere.... Het vuurwerk was hier stukken minder dan vorige jaar. Woensdag 2 januari dus gewerkt, in de kou omdat de verwarming van De Badcuyp deels was uitgevallen. Niet echt comfortabel. Wel veel kunnen doen omdat de meesten nog een week vrij hebben. 's Avonds volgde mijn screening bij de vrijwilligers van de Voedselbank in de huiskamer van "Effe bij moeder an" aan de Knollendamstraat. Gelijk hete thee en een uiterst vriendelijke meid die de screening afnam. Volgens haar berekening is mijn netto te besteden maandbedrag 134, hoewel het werkelijke bedrag meestal lager uitvalt. Met nog meer vertrouwen trotseerde ik slechts 5 minuten de ijzige kou. 's Avonds aanvullende paperassen voor mijn gesprek bij Raster (schuldhulpverlening) klaargelegd. Precies op tijd kwam ik donderdag 3 januari bij de Limburg van Stirumstraat aan (10.45 uur), na een alweer ijzige 15min. durende wandeling, deels door het Westerpark. Ik heb nu een ander contact bij Raster en dat bevalt beter. Omdat het onderdeel 'Belastingen' nog steeds onduidelijk is, moet ik nu zelf even in actie komen om binnen 2 weken formulieren voor gem. belastingen en zorg- en huurtoeslag van voor 2008 met de hulp van de formulierenbrigade in te vullen en op te sturen. Op de terugweg nog even bij Kruidvat en DIRK binnengelopen voor essentiële zaken. Net thuis gekomen belde Kim hoe het was gegaan bij Raster. En 5 min. later belde ze weer terug nadat ze een spoedige afspraak met de formulierenbrigade had kunnen maken (in hetzelfde onderkomen waar zij zit): a.s. maandag om 10.45 uur, nou sneller kan niet. Nu stond ik in twijfel om nog even te gaan slapen (ik had amper een oog dicht kunnen doen, kennelijk nog verkleumd na een dag werken in de kou), maar ik moest tussen 13-15 uur mijn eerste reguliere voedselbank-pakket ophalen. Toch maar wakker gebleven, me eerst weer opgewarmd en toen weer de kou in, naar het gebouw van Hebron waar elke donderdag de pakketten in kratten klaargemaakt worden. Warmte in alle betekenisssen ondervond ik er en de inhoud van de krat overtrof m'n stoutste verwachtingen. Maar goed dat ik 2 plastic tassen had meegenomen, paste net aan!
>>> wordt morgen vervolgd, bedtijd want morgen weer werken <<<
