Zien is aandacht, concentratie, beswustzijn van tegengestelde krachten, differentiëren en tot een geheel maken. Met de zevenhoek is deze combinatie ideaal.

Even uitleggen. Ik teken een patroon van een zevenhoek met andere zevenhoeken in zich en noem dit octaven. Als men de punten van de verschillende zevenhoeken met rechte lijnen verbindt vertonen ze de gulden snede. Een zevenhoek bevat een vierkant en een gelijkzijdige driehoek, maar die bevinden zich wel op verschillende octaven. Een twaalfhoek bevat ook een driehoek en een vierkant, maar de gulden snede vindt men nergens. Er bevinden zich eveneens geen spiraalvormige lijnen van evolutie in de twaalfhoek daar alles zich op eenzelfde twaalfvlak afspeelt. En dit is voor mij veel te statisch.

Met de zevenhoeken begin ik met de constructie van het werk met het vierkant en de driehoek, die voor afwijking op de oorpronkelijke richting van het patroon moeten zorgen. De lijn verandert voortdurend van richting, alles beweegt, gaat ergens heen en overal en in alles voltrekt zich een slingerbeweging van het ene octaaf op het andere.

Ik weet wel niets over muziek, maar toch vind ik dat er veel vergelijkingen tussen beide zijn.
Daarom noem ik het vierkant de si-do en de driehoek de mi-fa en dat omdat er zich geen halve noten in bevinden. Met een schok moet men de constructie van het ene octaaf op een hoger gelegen octaaf tillen. Dit is het enige en echte heptagonalisme, en voor zover ik weet ben ik de enige uitvoerder van deze stijl. Deze stijl laat alles toe tot zelfs figuratief werk.

De hedendaagse kunstenaar kan als hij geluk heeft goed schilderen maar hij rekent op het toeval; het toeval schept.

Ik schep zelf.

10-01-2005, 00:00 Geschreven door RENE BEKAERT