Hey allemaal, Remi hier.

Eergisteren heeft mijn broer een medaille gekregen. Ze vertelden dat Jef bij het verzet zat en dat hij de Duitsers heeft gesaboteerd. Mama en Papa kijken er elke dag naar, het hangt naast ons kruis in ons huis. 

Ik wil ook een held zijn maar ik ben niet zo stoer als Jef. Deze nacht was ik zo jaloers dat ik Jef zijn medaille heb weggenomen van de muur en hem aan de ingang van het bos gelegd onder de grond. 

Ik ga hem pas teruggeven als Jef lief is tegen mij. Hij vertelt me nooit iets als ik iets niet snap en hij noemt me altijd kleine. 

1 Mijn naam is Remi, gewoon Remi en niet kleine. 2 Ik ben niet eens klein, ik ben een grote jongen want ik fiets op een mannenfiets. Ik ben zo stil mogelijk terug in het geslopen, maar ik heb de deur op een kier gelaten. Want dat maakt te veel lawaai om terug dicht te doen. In de ochtend hoorde ik papa roepen, hij was niet blij. We kwamen allemaal naar beneden, mijn zus, ik en Jef. Papa zei dat de medaille weg was, waarop mama zei dat de deur op een kier stond en dat het waarschijnlijk dieven waren. Maar papa geloofde haar niet. Hij zei vroeg aan Jef of hij de medaille had gestolen, Jef zei dat het stom was om zijn eigen medaille te stelen. Hij vroeg da ook aan Renée, maar zij zei dat de medaille haar niet interesseerde. En dan keken ze allemaal naar mij, papa vroeg aan mij of ik de medaille had gestolen. Ik zei nee, maar hij geloofde mij niet en zei dat ik niet mocht liegen omdat ik dan naar de hel ga. Ik begon te wenen en zei dat ik niet had gedaan. Maar papa geloofde me niet en hij wou nog iets zeggen maar mama onderbrak hem, al een geluk. Morgen ga ik naar de kerk met school en ga ik voor vergeving vragen aan de priester. Ik wil niet naar de hel, en ik ga ook nooit meer liegen.