Hey allemaal, Remi hier. 

Vandaag heb ik van Gust een nieuwe fiets gekregen. Ik mag zijn fiets hebben, want Gust is al oud en kan niet meer zo goed fietsen. Het is een echte mannenfiets. 

Jef zegt dat de fiets te groot is voor mij, maar dat kan niet want ik ben al een man. 

Op de terugweg naar huis deden ik een Jef een race, de eerste die zijn fiets in de stal naast ons huis kon zetten wint. Jef won, maar ik weet zeker dat als ik veel oefen ik win van Jef. 

Maar mijn dag sloot niet goed af. We zaten rustig aan tafel te bidden vlak voor ons avond, toen er ineens op onze deur geklopt werd. We verwachtte niemand en al zeker niet de Duitsers. Er stonden 2 Duitse officieren voor onze deur. 

En ze zeiden iets, maar ik verstond dat niet. Al een geluk legde Jef het mij uit. Ze wouden onze koe meepakken. Marie-José meepakken? Nooit! Mama en Papa waren ook erg kwaad, want de koe gaf ons melk en was altijd heel lief. We gingen allemaal naar de stal en zagen hoe de Duitsers onze koe meepakte. Wat moeten de Duitsers zelfs met onze koe? En waarom onze koe, ons Marie-José. Papa was heel kwaad tijdens het avondmaal en hij vloekte heel veel. Ik weet zeker dat hij veel vergevingsgebedjes gaat moeten doen in de Kerk. Papa zei dat we nooit nog met een Duitser mochten praten, hij zei dat het beesten waren en geen mensen. De Duitse officiëren zijn altijd vriendelijk tegen mij, zei ik. Papa gaf me toen een klap, een echte harde klap. Hij riep tegen mij dat ik dat nooit meer mocht zeggen en dat alle Duitsers slecht zijn. Altijd als papa kwaad is noemt hij me kleine, ik denk dat hij mijn naam vergeet als hij kwaad is. Maar mama is ook kwaad op papa als hij slaag geeft. Mama is echt een engel.