Isabelle ligt nu nog te slapen, en Inma is gaan werken in "the office" (telefoons oppakken en mensen binnenlaten), ik moet dus iets vinden om mij bezig te houden, maar vooral ook stil te zijn kHeb dus maar Isabelle's pc genomen Gisteren ochtend was ik, ook om Isabelle te laten slapen, gaan lopen, enne, nu besef ik toch hoe zalig het bos en het strand is in De Panne. kMis het toch hoor. Hier moet je lopen langs de straat, want in Italie kennen ze amper voetpaden, en fietspaden kennen ze helemaal niet...
Hoe zijn de afgelopen dagen nog zowat verlopen? Wel, op het werk zo wat hetzelfde ritme: spelen, eten geven, spelen, eten geven, in bed stoppen en terug spelen... Daar ga ik dus nu niet over vertellen.
Nozza is echt een klein dorpje, dus zoveel is er hier 's avonds niet te doen eigenlijk, maar dit wil niet zeggen dat we daarom thuisblijven Woensdag avond was er een soort van EVS vergadering, waar er uitleg werd gegeven over stage´s via Leonardo Da Vinci. Een beetje te vergelijken met Erasmus, maar dan een buitenlandse stage. Die madam gaf de uitleg in het italiaans, alles behalve gemakkelijk te verstaan, maar toch goed om weer wat italiaans te horen en proberen te begrijpen. Normaal was die vergadering voor alle EVS vrijwilligers uit de omgeving, maar euhhhh, alleen wij 5en (isabelle komt nooit mee met ons) waren aanwezig Daarna nog op zoek geweest naar een "bar" (en gevonden ook ) en daar een suuuupppeer lekkere "aperitief de la casa" gedronken. Op de foto zie je Inma, Petronella, Sonia, Patricia en dan ikzelf:
Ook donderdag was er zo'n soort van vergadering, in een ander dorpje, maar opnieuw waren enkel wij 5en aanwezig Waar zitten die andere vrijwilligers toch?? Opnieuw nog ene gaan drinken, en van deze keer was Mauro ook mee. kZie voor de eerste keer 1 van mijn begeleiders sinds dinsdag, en dan nog wel in een bar... Misschien wel de italiaanse manier van werken Daarna nog eff langs Aida geweest om afscheid te nemen. Aida is zoals ik al eens eerder vermeld heb een meisje uit Spanje en werkte met gehandicapte kindjes, maar ze voelde haar echt niet goed noch in haar project, noch op de plaats waar ze verbleef en heeft beslist om ermee te stoppen...
Vrijdag vertrokken Petronella, Patricia en Sonia naar Milaan. Petronella's vriendje woont daar en het is dus handig voor hen om Milaan te bezoeken, maar toch gratis logement te hebben (and believe me, Milaan is echt wel duur anders!!!) Als er trouwens onder jullie zijn die italiaanse vrienden hebben en het niet erg vinden om een arm studentje uit Belgie eens een slaapplaats aan te bieden, just let me know (ja, kmoet ook een beetje denken aan de centjes he ) Inma en ik zijn dan 's avonds nog iets gaan drinken hier in Nozza zelf: En ja hoor, al wat meer jonger volk gezien
Gisteren zijn Inma en ik dan een toertje gaan doen rond Lago d´Idro. Echt heel rustig en mooi rond het meer. kZal ook wat foto´s van ginder posten. Ook eff gestopt in een dorpje "Bangolino". Blijkbaar wordt carnaval in februari daar zeer uitbundig gevierd (en dat staat natuurlijk al in onze agenda ) Nu, kmoet wel zeggen dat het dorpje vrij dood leek, enne vol oudjes op hun dagelijks wandelingetje.... wie weet zijn het wel echte fuifbeesten
Vandaag zal wat rustiger zijn. Straks kuisen maar wel nodig na een weekje met 3 op een klein kamertje leven. En deze namiddag gaan Inma en ik normaal nog naar het "auditorium" in Vestone. Dit is de cinema hier, maar niet zoals wij ze kennen, enkel 1 klein zaaltje, en 2 voorstellingen is het weekend...
Nieuws uit het frisse (jawel!!) Nozza... Serieus, snachts is het hier echt goed fris, en ook overdag is het maximum zó'n 18 graden. En ik die dus dacht dat ik naar het warmere Italie zou gaan, ahum... Nuja, dat heb je natuurlijk met een dorpje half in de bergen...
Hoe zijn de afgelopen dagen nu verlopen? Wel, eerst en vooral moeten we een "uniform" dragen. Een witte broek en een groene tshirt, maar euhhh, de tshirt is maat xxl en de broek italiaanse maat 52, kun je het al voorstellen? kVoel mij meer een slons dan een kinderopasser
Om 8h30 dan richting creche, na wat koekjes geplet in koffie gegeten te hebben. Gelukkig is de kindergarten op 1 minuutje wandelen (goed om extra lang in bed te blijven ). Eenmaal toegekomen was het werkelijk onvoorstelbaar hoe luid die kinderen wenen, echt ongeloofelijk... maar bon, gelukkig nog geen hoofdpijn (alhoewel tegen de avond...) Inma is er opnieuw om alles zo wat uit te leggen, want guess what, ook in de kindergarten kunnen ze geen engels... nuja, khad het wel verwacht. In de creche werken 4 "opvoedsters" met elke hun eigen klasje waar zo'n 8 kindjes zitten. Inma en ik moeten vooral helpen met Maura, omdat daar de kleinsten zitten: 5 maand tot 1 jaar en half zoiets. Onze taak is eigenlijk simpel: eerst moeten we wat spelen met de kindjes, rond 9h30 krijgen ze ontbijt, daarna opnieuw wat spelen, alles klaar zetten voor de lunch, om 12h hen opnieuw eten geven (en ondertussen zelf mee-eten en er vooral voor zorgen dat er geen handjes in je eten zitten te prutsen...), rond 13h30 moeten de kindjes dan worden "klaargemaakt" om te gaan slapen. Deze week hadden Inma en ik telkens een pauze van 13h30 tot 16h. Om 16h moesten we er terug staan om opnieuw te spelen met ze tot 1 van de ouders hen komt ophalen. Btw, is het opgevallen dat Inma en ik geen pampers moeten verversen Enne, maar best ze, want je kunt je niet voorstellen hoeveel keer per dag die kinderen "kaka" gedaan hebben. And believe me, the smell is reaalllyyyyy....
Het is natuurlijk niet zo gemakkelijk allemaal nu, vooral omdat ik amper iets tegen de kindjes kan zeggen. En ook wanneer de opvoedsters mij vragen iets te halen of te doen moet ik wel zeer goed luisteren Maar beetje bij beetje lukt het om hen wat te verstaan. Zo zijn we gisteren en eergisteren avond naar een EVS vergadering geweest waar de uitleg telkens in het italiaans was, en als ik mij goed concentreer versta ik er wel iets van
Maar goed, kmoet er alweer vandoor om mijn was te doen
In mijn vorig berichtje had ik al eens vermeld dat het al een avontuur op zich was om met de bus van Brescia hier in Nozza te geraken. Mijn "ontvangstorganisatie" had eigenlijk beloofd om mij op te halen in Brescia, maar toen ik belde om te laten weten hoelaat ik in Brescia zou toekomen, beweerde Alessia (1 van de begeleiders) dat ik gezegd had dat ik zou komen met mijn eigen vervoer... Nuja, gelukkig kon ze mij dan vlug de busuren geven. In Nozza stonden Inma en Aida mij op te wachten, ook 2 vrijwilligers. Aida werkt wel in een ander project, en vertrekt morgen trouwens al terug naar huis omdat ze echt veel moeilijkheden heeft om haar aan te passen... (ze zit hier sinds juli)
Gelukkig was Inma hier om mij wat op te vangen en alles zo wat uit te leggen, want heb nog altijd niemand van mijn begeleiders gezien... Nuja. Naast Inma heb je nog Isabelle (duitsland) die in een andere creche werkt, en Petronella (Roemenie), Sonia (Macedonie) en Patricia (Portugal) die met de bejaarden werken. tZijn allemaal super vriendelijke en sociale meisjes! Enne, ik leer al wat italiaans van hen Gelukkig kunnen ze ook engels, anders zou het hier nogal het boeltje zijn geloof ik... Maar bon, dus opgewacht door Inma en Aida, kennis gemaakt met de andere meisjes, en dan het kamertje. Nieuw probleem: ze hebben hier geen plaats voor mij Voorlopig slaap ik in het bed van een ander meisje uit Duitsland, die pas volgende week terugkomt omdat ze ziek is... Nice... Nuja, er is veel plaats op de gang of euhhh, bij de bejaarden zal ook wel een plaatsje vrij zijn zeker Altijd alles aan de positieve kant bekijken he De kamers zelf zijn niet zo super, klein en te delen telkens met drie. Vechten dus voor de badkamer 's Avonds dan nog eff iets gaan drinken hier in een bar. Trouwens, een pint van 20cl kost hier minimum 2 euro, een glas wijn 1,5 euro, super voor een wijnfan als mijzelf, enne misschien moeten ze daar in Belgie wel een voorbeeld aan nemen
17 september:
Eerste werkdag vandaag. Deze week is het nog starten om 8h30, vanaf volgende week volgens een vast uurrooster: de ene week beginnen om 7h30, de andere om 9h30. Sommigen onder jullie weten wel welke fan ik ben van ontbijt Wel, blij dat ik in Torbole en Milaan mij nog es "goed heb laten gaan". Gister vroeg ik Inma of ze kon tonen waar je ontbijt kan krijgen. Haar antwoord "but we don't eat breakfast, I can show it to you and you will know why" En of ik wist why.... Zie ik allemaal oudjes zitten met verkruimelde beschuiten, te slurpen uit hun koffie.... yeah right... En dat is dus werkelijk het ontbijt he, stukjes beschuit in koffie Zaterdag ga ik naar de supermarkt en koop ik wel mijn pot nutella en brood
Oei, mijn pauze is alweer om, later vertel ik wel hoe de eerste dag verder verliep...
verdorie, kzit juist zo'n drie kwart te sukkelen op een qwerty klavier om mijn blog aan te vullen, ik druk op toevoegen, en alles verdwijnt, leuk...
Nu heb ik eff pauze en zit in mijn kamerTJE op internet. Kamertje omdat het echt klein is en te delen met 2 andere meisjes. Maar inderdaad, in plaats van een uurtje per dag op internet, hebben ze er gelukkig aan gedacht om internet te installeren op de kamers, alleen stom dat ik mijn laptop niet mee heb zodat ik iedere keer mooi moet lachen naar isabelle of inma of ik hun pc mag gebruiken...
Hoe is mijn eerste week in italie verlopen? Heel simpel hoor, gewoonweg zalig!! Eerst een weekje met mia mama e mia fratello (broer) een weekje in torbole gezeten. Een dorpje aan Lago di Garda en gekend bij de surfers. Nee, geen mooi gebruinde italiaanse surfboys, maar grotendeels duitsers. Eff dacht ik dat we in duitsland waren, serieus... maar gelukkig zijn het nog niet van die duitsers die je soms ziet in turkije, die bijvoorbeeld naar het buffet gaan en hun borden stapelen alsof het hun laatse avondmaal is... ze zijn hier, hoe zal ik het noemen, 'deftiger'. Het hotel was dik in orde, lekker eten en mooi weer, wat wil een mens nog meer En natuurlijk ook nog wat cultuur opgesnoven in de stadje riva del garda, sirmione, malcesine, garda en nago. Zaterdag was het dan alweer tijd om te vertrekken. Oorspronkelijk was het de bedoeling om mij af te zetten in Angelo passerini, waar mijn project dus loopt, maar donderdag de 4e september (1 dag voor het vertrek!!) liet mauro (1 van mijn begeleiders) mij weten dat ik helemaal niet vreoger mag toekomen in nozza... precies of ze dat niet vroeger konden laten weten... eerst eff paniek, want wat moest ik dan 3 dagen gaan doen en sukkelen met al mijn bagage? Maar al snel een oplossing gevondenm want ik maak er gewoon een citytrip van naar milaan Gelukkig nog een vrijwilliger gevonden die mij wilde vergezellen in milaan, je moet het maar doen in 5 minuten zo beslissen, isn't it miguel...
Milaan was ook echt super en nog het bezoeken waard! Zondag was het wel koud en regen, precies of we er nog niet genoeg gezien hebben in belgie, maar maandag en dinsdag gelukkig het zonnetje terug gezien. We hadden 2 dagen om wat rond te slenteren, monumenten en de vele kerken en basilieken (en niet altijd favorieten van miguel ) te bezichtigen, maar eigenlijk kun je het voornaamste in milaan zien in 1 dag, Wie natuurlijk wil gaan shoppen in winkels als prada, gucci, louis vuiton, armani, ... heeft wat meer tijd nodig. Alleen zijn wij nog arme studentjes en blijft het bij etalages bekijken Wat hier ongeloofelijk opvalt, is dat de italianen amper een woord engels kunnen. Vraag je het de weg of waar je een trein of busticket kan kopen,dan bekijken we je alsof je een alien bent, serieus... en ook in musea doen ze geen moeite om uitleg in het engels te vemelden. Ik dacht dat de fransen erg waren, maar de italianen zijn, hoe zal ik het noemen, 'nog trotser op hun taaltje'. Dringend tijd om dus italiaans te leren!
Gister was het dan tijd om te vertrekken richting het EVS avontuur. Alleen al de trein en bus nemen naar Nozza was een avontuur. Met handen en voeten moeten uitleggen dat ik een busstation zocht en een ticketje wou richting nozza... nuja, moeilijk lukt ook he ...
alle, mijn pauze is om, morgen of overmoren vertel ik over de aankomst hier (die ook niet echt vlot verliep) en mijn eerste dag tussen de pampers
kHeb dus maar Isabelle's pc genomen 
Gisteren ochtend was ik, ook om Isabelle te laten slapen, gaan lopen, enne, nu besef ik toch hoe zalig het bos en het strand is in De Panne. kMis het toch hoor. Hier moet je lopen langs de straat, want in Italie kennen ze amper voetpaden, en fietspaden kennen ze helemaal niet...
Daarna nog op zoek geweest naar een "bar" (en gevonden ook 
maar wel nodig na een weekje met 3 op een klein kamertje leven. En deze namiddag gaan Inma en ik normaal nog naar het "auditorium" in Vestone. Dit is de cinema hier, maar niet zoals wij ze kennen, enkel 1 klein zaaltje, en 2 voorstellingen is het weekend...
Wel, blij dat ik in Torbole en Milaan mij nog es "goed heb laten gaan". Gister vroeg ik Inma of ze kon tonen waar je ontbijt kan krijgen. Haar antwoord "but we don't eat breakfast, I can show it to you and you will know why" En of ik wist why.... Zie ik allemaal oudjes zitten met verkruimelde beschuiten, te slurpen uit hun koffie.... yeah right... En dat is dus werkelijk het ontbijt he, stukjes beschuit in koffie 
