Sinds ik weet dat ik journalistiek wil gaan studeren ben ik eigenlijk alleen maar aan het stressen. Ik las echt haast nooit de krant en thuis zet mijn moeder niet zo gauw het nieuws op en discussiëren erover is al helemaal finito. Vandaar dat ik lichtelijk ongerust werd toen ik las dat er allerlei actualiteitenvragen komen op de selectie toets. Er stond ook een link bij met allerlei oefenvragen en vol vertrouwen klikte ik die aan. Na drie vragen zonk de moed me in de schoenen en begon mijn buik tot een venijnige massa te krimpen. Vol schaamte moest ik bekennen dat ik zeven van de tien vragen niet wist. Nee, het was erger, er was geen één naam die ik herkende. Hoe moest ik nou ooit alles te weten komen, hoe kon ik ooit alles oppakken van wat ik tot nu toe gemist had. Ik heb 17 jaar nieuws gemist! Oke, de belangrijkste dingen weet ik heus wel, zoals 9/11 en ongeveer wat er in ons land aan het handje was. Maar verder, geen flauw idee. Toen ik achter dit schokkende nieuws kwam ben ik alle kranten gaan halen die ik maar in mijn handen konden krijgen. Uren achter elkaar las ik ze, verslond ik ze, probeerde ik alle namen en details in mijn hersenen te stampen. Op het internet las ik al het nieuws op nu.nl en andere nieuwssites en s avonds staarde ik vervolgens ook nog een als een robot naar de tv om het nieuws te volgen. Verder zit ik ook nog op school en heb ik volgende week tentamen, hiervoor was ik dus ook aan het leren. Na drie dagen was het al raak. Ik kon niet meer slapen van al dat leren, spitten, uitzoeken en lezen. s Nachts droomde ik van Mark Rutte, Balkenende die me vrolijk toezwaaide en Rita Verdonk die Geert Wilders met een koran zijn kop in sloeg. Atoombommen vlogen om mijn hoofd en de relplegers uit Kenia stonden met bebloede messen in hun handen aan mijn bed op me neer te. Mijn wallen hoopten zich op onder mijn ogen en ik had er een miljoen euro voor over om ontspannen weg te kunnen zakken. Als ik eindelijk wat geslapen had ging meestal de wekker weer en greep mijn hand automatisch naar een krant.
Op woensdag zou ik naar mijn tante gaan die heerlijk kan masseren. Ze wou weer graag oefenen en ik had daar natuurlijk helemaal geen bezwaar tegen. Ze is haar huis aan het verbouwen en liet zien hoe de vorderingen waren. In mijn ogen is het echt een sprookjespaleis, ze heeft een heel mooie oude deur waarbij het houtwerk helemaal is uitgesneden en overal staan mooie schalen en oosterse spulletjes. Als ik ooit op mezelf ga wonen, mag zij me helpen inrichten, dan wordt het vast en zeker een juweeltje! Ze dacht dat ik het koud zou hebben en had een heerlijk warm bad voor me laten vollopen met aromatische oliën erin. Ik was inderdaad al paars en blauw uitgeslagen met rode stippen, dus liet me dankbaar in het warme water glijden. De nieuwsberichten die ik nog even snel in de tram had gelezen raasden nog door mijn hoofd, maar door het warme water leken ze steeds meer naar mijn tenen te zakken. Hierna werd ik opgehaald en verzocht om op de massagetafel te gaan liggen. Ze paste allemaal nieuwe technieken toe waarbij ze soms een lichaamsdeel wild heen en weer schudde. De gedachtes in mijn hoofd verdwenen als sneeuw voor de zon. De massage duurde wel een uur en een kwartier en ik voelde me helemaal loom toe ik me van tafel af liet glijden.
Daarna stond er nog een uurtje yoga op het programma en ik hees me in mijn joggingbroek. Samen liepen we in de koud door Den Haag op weg naar het yogahuisje. Het was lekker warm binnen en we kregen nog een kopje thee. We moesten op een matje gaan zitten en deden eerst wat strek- en rugoefeningen. Gelukkig zit ik niet voor niets op de sportschool, dus het ging allemaal best. Ik moest wel telkens een grote gaap onderdrukken, maar op een gegeven moment lukte dat niet meer en eindigde het in een luidruchtige geeuw met mijn mond wijd open. Hierna gingen we op ons buik liggen en het was het plan om je voorhoofd op het matje te laten rusten. Het leek alsof iedereen dit heel gemakkelijk vond, maar toen ik het probeerde sloot ik ook mijn neus af enkreeg geen lucht meer, waardoor ik als een vis op het droge leek, spartelend en naar lucht happend. Ik draaide mijn hoofd maar gewoon om en wachtte tot het afgelopen was. Gelukkig kwam er al snel een meditatieoefening en moesten we op ons rug gaan liggen. Blij ging ik liggen en hoorde nog net de woorden: Bedenk dat je een berg bent voordat ik in slaap viel. Hoe lang het duurde weet ik niet, waarschijnlijk drie kwartier, maar ik was volkomen in slaap. Opeens hoorde ik weer gepraat en merkte ik dat mensen weer gingen bewegen. Uit de verte kwam een stem: We moeten weer terugkomen, terug naar ons bewustzijn, maar daar had ik helemaal geen zin in. Ik wou dat ze me gewoon zouden laten liggen en dat ik lekker verder kon slapen, desnoods in mijn eentje in het heerlijk warme yogahuisje. Maar helaas, iedereen moest opstaan en weer vertrekken.
Sloom liepen we naar huis, terwijl we onderweg nog even een pizzaatje gingen halen. Mijn hoofd was volkomen leeg totdat er opeens een gedachte doorschoot die me eraan herinnerde of ik alles wat ik die week geleerd had, niet vergeten was. Voordat ik me daarover druk kon maken vloog die gedacht als een wolk voorbij en keek ik met een vaag dromerige blik de straat weer in. Waar dacht ik ook alweer aan?
Die nacht heb ik als een babytje geslapen en ik voel me nu nog steeds relax. Druk om alles wat ik nog moet weten maak ik me nog steeds, maar ik kan het nu een stuk makkelijker uitschakelen.
Eindelijk mocht ik op vrijdagochtend wat langer uitslapen dan gewoonlijk. Blij zette ik donderdagavond de wekker een uurtje later, deed de elektrische deken aan en installeerde mij in een heerlijk bedje. Ik viel snel in slaap, wat uiterst zeldzaam is, en het bleek ook een diepe slaap zonder vervelende dromen. Totdat, er opeens een zure verfachtige lucht mijn neus binnendrong en mijn maag deed omdraaien. Het leek alsof iemand een pot met zure haring gemengd met wasbenzine onder mijn neus had gestopt. Daarna begon er iemand te schreeuwen: Henk! Wat hebbie gisteravond gedaan man! Hebbie die ene film ook gezien, Ja die ene met dat lekkâhre wijf!. Van een paar honderd meter verder kwam er antwoord: Neejoh ik heb lekker gerelaxed met mijn meissie, ze had nog een filmpie gehuurd bij Arie.
Wat deed ene Henk in godsnaam voor mijn raam en waar kwam toch die lucht vandaan. Maar toen herinnerde ik me het weer, de bouwvakkers. Ze zijn al sinds twee weken de hele dag bezig met onze flat te renoveren. Ik keek op de klok en zag dat het pas zeven uur was. Mijn ochtendhumeur kwam al in volle gang aanzetten en ik schreeuwde of ze a.u.b hun kop konden houden, maar door het lawaai van schrapende trappen over de vloer verdween mijn rauwe ochtendstem in het niets. Ik kon toch niet meer slapen dus stapte uit bed om een kopje koffie te maken. Toen ik de deur van mijn slaapkamer opendeed keek ik midden in het gezicht van twee bouwvakkers die gezellig op mijn balkon stonden te praten. Nu had ik het helemaal gehad! Ik rende naar het raam en schoof de gordijnen met een woeste ruk dicht voor hun gezicht waarbij ze me nogal verbaasd aankeken.
Na wat kopjes koffie en een warme douche was mijn humeur al iets beter en ging ik op weg naar school. Ik deed de voordeur van het slot en de deur open, maar de deur was versperd. Er stond iemand op een ladder precies voor de deur, zodat ik onder de ladder door moest klimmen om bij de lift te komen. In de lift stond ook een bouwvakker met een gigantische wc in zijn handen. Zit die vol? vroeg ik, want zo rook het wel. Ja, haha, ik zou maar niet ruiken als ik jou was meissie, ben je niet te laat voor school? zei de bouwvakker grinnikend. Je moet wel naar school gaan hoor! Kijk maar naar mij, ik wou nooit en nou doe ik dit. Ja, ik zou niet met een volle pleepot rond willen lopen als beroep, nee flapte er uit mijn mond.Blijkbaar raakte ik iets, want de mond van de bouwvakker verstrakte en hij hield de deur niet meer voor me open, zoals ze normaal altijd overdreven uitnodigend doen. Mijn laatste hindernis was mijn fiets te pakken krijgen. Na vier sloten opgemaakt te hebben en weer dicht had ik eindelijk mijn fiets in handen en draaide me om. Ik schrok me helemaal dood en er ontsnapte een hoog gilletje uit mijn keel. Voor mij stond een man met een zuurstofmasker op inclusief met slang die naar zijn borst liep in een groot geel pak. Het leek net alsof hij was weggelopen van de set van Star Wars. Je hoorde zijn adem duidelijk met rochelend geluid zoals Dark Father. Automatische deed ik mijn hand voor mijn mond, omdat ik het gevoel had dat ik ontelbare en onzichtbare giftige deeltjes aan het inademen was. De man leek hier allemaal niets van te merken en beende langs me heen. Snel rukte ik de kelderdeur open om frisse lucht in te ademen. Buiten lag een bordje dat al een paar keer omvergelopen was, je zag nog net dat er asbest op stond, met een dodelijk tekentje erboven. Eindelijk kon ik weg van deze chaos en stapte op de fiets. Ik was nog nooit zo blij geweest om naar school te gaan.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
