Ik ben driege kimberly, en gebruik soms ook wel de schuilnaam coockie.
Ik ben een vrouw en woon in ninove (belgie) en mijn beroep is schoolbanken verslijten.
Ik ben geboren op 21/02/1994 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: dieren.
Een zeer recente Amerikaanse raskat, die in alles op de Ragdoll lijkt, maar waarbij andere kleuren zijn toegestaan. Uiterlijk De Ragamuffin, een weelderig, langharig kattenras, wordt wel beschreven als de nieuwe lapjeskat met de vacht in allerlei kleuren ... een grote kat met een zijdeachtige pluisvacht die niet klit, en grote expressieve ovale ogen. Geschiedenis Dit is één van de nieuwste kattenrassen. De Ragamuffin werd in 1994 gecreëerd. De uitvindster van de Ragdoll, Ann Baker, richtte een organisatie op, de International Ragdoll Cat Association, waarvan de katten niet op shows verschenen. In het begin van 1994 scheidde een groep fokkers van de IRCA zich af, vormde een nieuwe groep en bedacht een nieuwe naam voor hun Ragdolls : Ragamuffin. De ACFA accepteerde deze katten als experimenteel ras. Volgens andere gegevens is de Ragamuffin inmiddels door de Amerikaanse United Feline Organisation voor competitie erkend. Hij kan bij de Amerikaanse Cat Fanciers Association wel worden geregistreerd, maar kan momenteel nog niet op hun shows worden ingeschreven. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als kalm, rustig, aanhankelijk, intelligent, speels, vreedzaam en lief.
Een mutatie van de langharige Maine Coon met een gegolfde vacht. Hij staat ook bekend als de Maine Wave. Het rex-gen werd als eerste gemeld door de Britse Maine Coon fokker Di Everett. In 1994 schreef zij : de eerste Rexed Maine Coon in Groot-Brittannië werd, voor zover ik weet, bij ons thuis geboren in 1988 ... we hebben in totaal vier Rexed kittens gefokt, van drie verschillende moederpoezen, alle gedekt door dezelfde kater. Uit tests bleek dat de betreffende mutatie verschilde van het gen voor Devon Rex en voor American Wirehair. Ook zijn er enige aanwijzingen die het onwaarschijnlijk maken dat het gen voor Cornish Rex erbij zou zijn betrokken. Di Everett onderzocht de verspreiding van het rex-gen onder Maine Coons en vond dat van de ongeveer vierduizend geregistreerde kittens in Groot-Brittannië er slechts ongeveer twintig Rex waren. Omdat sommige Rex-kittens jong stierven, werd er zelfs gedacht aan een semi-lethaal (de door veroorzakend) gen in de populatie, maar andere Maine Coon fokkers waren het daarmee niet eens. Zij benadrukten dat hun eigen Maine Waves juist barstten van gezondheid en suggereerden dat de vroege dood waarschijnlijk niets te maken had met de speciale vachtsoort. Sommige Maine Coon fokkers zien het rex-gen als een probleem dat moet worden geëlimineerd, maar anderen beschouwen het als een interessante nieuwe variëteit.
Land van herkomst : Groot-Brittannië Andere namen : Poodle Cats
Een grappige creatie met een schapenvacht en vleermuisoren
In 1960 in Devon, Engeland, vond Beryl Cox in een verlaten mijn in een nest verwilderde katten, een kater met een gekrulde vacht. Deze kater werd gekruist met een driekleurige poes, waaruit een kater met krulhaar geboren werd die Kirlee werd genoemd. Kirlee werd gekruist met een Cornish Rex, maar de kittens uit deze combinatie hadden rechte haren. Dit betekende dat de twee genen die voor beide mutaties verantwoordelijk waren - dat van de Devon en dat van de Cornish - zowel verschillend als recessief waren. Om het muterende gen van de Devon Rex vast te leggen, werd sterk ingeteeld op Kirlee, wat helaas bij sommige lijnen een erfelijke, dodelijke ziekte 'spasticiteit' met zich meebracht. Maar het ras wordt heel goed gecontroleerd en zowel Engelse, Amerikaanse als Franse fokkers werken gezamelijk aan een selectie van gezonde exemplaren met goed geplande stambomen. De Devon Rex werd officieel erkend door de F.I.Fe in 1967. In de Verenigde Staten werd dit ras pas na 1979 gescheiden van de Cornish Rex. Het is erkend door de C.F.A. en de T.I.C.A., die in 1988 een rasstandaard uitgaf.
Algemene kenmerken Middelgroot, gelijkmatig gebouwd. Gewicht : 2,5 tot 4 kg. Zeer grote oren. Korte, gekrulde haren. Karakter/bijzonderheden Het is een levendige, speelse en acrobatische kat, iets minder actief dan de Cornish Rex. Hij bezit een blijmoedig karakter en hoewel hij onafhankelijk is, kan hij goed opschieten met zijn soortgenoten en met honden. Hij heeft er een hekel aan om alleen te zijn. Deze aanhankelijke, gevoelige kat is met zijn zachte, bescheiden stemgeluid een aangenaam kameraadje. Hij is goed ingesteld op het leven binnenshuis, omdat hij kouwelijk is. De jongen ontwikkelen zich snel. De vacht heeft zich pas rond de zes maanden volledig ontwikkeld. Wat zijn verzorging betreft is wekelijks borstelen voldoende. Hij verhaart praktisch niet. Wel regelmatig wassen, want hij transpireert en zijn oren produceren veel oorsmeer. Door zijn stamboom goed in de gaten te houden voorkomt met het risico van spasticiteit.
Land van herkomst : Thailand Andere namen : Si-Sawat
Een onafhankelijke grijze geluksbrenger
Dit natuurras uit Thailand komt reeds sinds de veertiende eeuw voor. Het ras draagt de naam van een provincie in Thailand waar hij als geluksbrenger wordt beschouwd. Zijn oorspronkelijke naam, Si-Sawat, betekent 'kleur van de voorspoed'. In het Boek der kattengedichten van de dynastie van Ayutthaya (1350-1767) wordt vermeld dat zijn ogen schitteren zoals dauwdruppels op een lotusblad. Aan het einde van de negentiende eeuw werden exemplaren van het ras in Groot-Brittannië geïmporteerd en tentoongesteld, maar zonder succes omdat ze als blauwe Siamezen werden beschouwd. Een Amerikaanse fokster, Jean Johnson, vatte hun fok in 1959 op. Het ras werd in 1966 door de C.F.A. erkend en in 1969 door de T.I.C.A. Bij aankomst van het ras in Europa, in 1972, erkende de F.I.Fe de Korat. Ondanks het feit dat het ras in de Verenigde Staten goed bekend is, komt hij nog steeds weinig voor in Europa.
Algemene kenmerken Middelgroot, vrij gedrongen lichaam. Vrij gelijkmatig gebouwd. Gewicht : 2,5 tot 4,5 kg. Kortharig. Karakter/bijzonderheden Een levendige, actieve, zeer behendige en speelse kat. Houdt niet van drukte en lawaai. Hij heeft een rustige omgeving nodig. Weinig sociaal met soortgenoten en gereserveerd tegenover vreemden. Zacht, zeer vriendelijk, uiterst gevoelig en erg gehecht aan zijn baas. Hij eist veel liefde en aandacht op. Hij heeft een melodieuze stem. Makkelijke vachtverzorging; wekelijks borstelen volstaat.
De naam voor de langharige versie van de Scottish Fold. In België en in Nederland wordt hij Highland Fold genoemd. Onder die naam is hij ook door een Amerikaanse kattenclub erkend. Britse fokkers van de Scottish Fold noemen hem echter Coupari. De Fold is immers in de Lowlands van Schotland ontdekt. En dat wilden ze graag in zijn naam tot uiting brengen. Rekening houdend met deze herkomst, het dorpje Coupar Angus, 21 km noordoostelijk van Perth, wordt hij sinds kort Coupari genoemd. Er werden al vanaf het allereerste begin, in 1961, langharige kittens bij de Scottish Fold geboren. Toen de Britse fokkers echter een standaard opstelden, werd alleen melding gemaakt van de kortharige versie. Dat werd dan ook de algemene vorm, ook al werden er geen gerichte pogingen ondernomen het langhaar-gen te elimineren. De kortharige versie genoot de voorkeur omdat de langharige Folds soms een oorloze indruk wekten. Maar in de vroege jaren tachtig besloot de Amerikaanse fokster Hazel Swadberg de Longhair Fold op een kattenshow uit te brengen. Hij mocht alleen in de huiskatten-klasse uitkomen, maar zijn aanwezigheid trok wel sterk de aandacht. En in 1986 werd hij door TICA serieus genomen, toen officials met 39 stemmen voor en één stem tegen besloten om hem als zelfstandig ras te erkennen.
Land van herkomst : Verenigde Staten Andere namen : Dalles La Perm
Met of zonder haar !
In 1982 werd in een boomgaard van een boerderij in The Dalles, in de staat Oregon, een nestje van zes kittens geboren met hierin een poesje dat door de eigenares Linda Koehl, Curly werd genoemd. Curly werd naakt geboren, maar na twee maanden had ze een gekrulde, zijdeachtige vacht. Gedurende vijf jaar fokte L. Koehl menig andere kat met krulletjes die de voorouders zijn van het Dalles La Perm ras. De rasgebonden krulletjes zijn te wijten aan een spontane mutatie waarbij het gen verantwoordelijk voor deze eigenschap dominant wordt overgedragen. De T.I.C.A. heeft in 1996 het ras erkend en een rasstandaard opgesteld.
Algemene kenmerken Middelgroot, niet gedrongen type met een gekrulde vacht. Gewicht : 3,5 tot 5,5 kg. Karakter/bijzonderheden Deze extraverte en nieuwsgierige boerderijkat is een uitstekende jager en een goed maatje. Hij heeft een zachte stem.
De naam voor de langharige versie van de Scottish Fold. In België en in Nederland wordt hij Highland Fold genoemd. Onder die naam is hij ook door een Amerikaanse kattenclub erkend. Britse fokkers van de Scottish Fold noemen hem echter Coupari. De Fold is immers in de Lowlands van Schotland ontdekt. En dat wilden ze graag in zijn naam tot uiting brengen. Rekening houdend met deze herkomst, het dorpje Coupar Angus, 21 km noordoostelijk van Perth, wordt hij sinds kort Coupari genoemd. Er werden al vanaf het allereerste begin, in 1961, langharige kittens bij de Scottish Fold geboren. Toen de Britse fokkers echter een standaard opstelden, werd alleen melding gemaakt van de kortharige versie. Dat werd dan ook de algemene vorm, ook al werden er geen gerichte pogingen ondernomen het langhaar-gen te elimineren. De kortharige versie genoot de voorkeur omdat de langharige Folds soms een oorloze indruk wekten. Maar in de vroege jaren tachtig besloot de Amerikaanse fokster Hazel Swadberg de Longhair Fold op een kattenshow uit te brengen. Hij mocht alleen in de huiskatten-klasse uitkomen, maar zijn aanwezigheid trok wel sterk de aandacht. En in 1986 werd hij door TICA serieus genomen, toen officials met 39 stemmen voor en één stem tegen besloten om hem als zelfstandig ras te erkennen.
De naam voor de langharige versie van de Scottish Fold. In België en in Nederland wordt hij Highland Fold genoemd. Onder die naam is hij ook door een Amerikaanse kattenclub erkend. Britse fokkers van de Scottish Fold noemen hem echter Coupari. De Fold is immers in de Lowlands van Schotland ontdekt. En dat wilden ze graag in zijn naam tot uiting brengen. Rekening houdend met deze herkomst, het dorpje Coupar Angus, 21 km noordoostelijk van Perth, wordt hij sinds kort Coupari genoemd. Er werden al vanaf het allereerste begin, in 1961, langharige kittens bij de Scottish Fold geboren. Toen de Britse fokkers echter een standaard opstelden, werd alleen melding gemaakt van de kortharige versie. Dat werd dan ook de algemene vorm, ook al werden er geen gerichte pogingen ondernomen het langhaar-gen te elimineren. De kortharige versie genoot de voorkeur omdat de langharige Folds soms een oorloze indruk wekten. Maar in de vroege jaren tachtig besloot de Amerikaanse fokster Hazel Swadberg de Longhair Fold op een kattenshow uit te brengen. Hij mocht alleen in de huiskatten-klasse uitkomen, maar zijn aanwezigheid trok wel sterk de aandacht. En in 1986 werd hij door TICA serieus genomen, toen officials met 39 stemmen voor en één stem tegen besloten om hem als zelfstandig ras te erkennen.
Land van herkomst : Verenigde Staten Andere namen : Welsh kat, Longhaired Manx
Een langharige kat zonder staart, afkomstig uit Ierland
Een specifiek gen is verantwoordelijk voor de halflange vacht van de katten van het eiland Man in de Ierse Zee. In de zestiger jaren besloten fokkers - Blair Wright in Canada en Leslie Falteisek in de Verenigde Staten - om deze eigenschap vast te leggen en daarmee een nieuw langharig Manx-ras te creëren, de Cymric (Cymru is Welsh voor Wales). Rond 1970 erkende de Canadian Cat Association het ras als 'Longhaired Manx'. De C.F.A. volgde dit voorbeeld in 1989. Tot op heden (1999) heeft de F.I.Fe het ras nog niet erkend. In Europa komt men deze kat praktisch niet tegen.
Algemene kenmerken Middelgroot, gewicht 3,5 tot 5,5 kg, compact, redelijk gedrongen. Geeft een afgeronde indruk. Halflange tot lange vacht. Karakter/bijzonderheden Het is een speelse, actieve en evenwichtige kat. Hij is erg sociaal, heeft geen problemen met vreemden en kan goed overweg met andere dieren. Hij is lief voor kinderen. De verzorging is eenvoudig, één keer per week borstelen is voldoende.
Doordat de Rexen in de beginjaren na hun ontdekking met allerlei rassen werden gekruist, doken er ook Rexen met een Siamese aftekening op. Bij veel clubs is dit één van de vele kleurslagen van de Rex. De CFA in Amerika heeft deze kat echter in 1986 als een afzonderlijk ras met eigen kampioensstatus erkend.
Een experimenteel ras dat in de jaren tachtig in Engeland werd gecreëerd. Eigenlijk een mooie naam voor de Siamees of Balinees Bi-colour. Uiterlijk Oosters van bouw, met een slank, elegant lichaam, lange hals en wigvormig hoofd met grote oren. De vacht is wit met gekleurde vlekken. Seychellois kunnen zowel lang- als kortharig zijn, hun ogen zijn blauw. De witte tekening komt in diverse patronen voor, onder andere : Seychellois Septième : wit, met een gekleurde staart en grote gekleurde vlekken op kop, lichaam en poten. Seychellois Huitième : wit, met een gekleurde staart en kleine gekleurde vlekken op kop en poten. Seychellois Neuvième : bijna geheel wit, met een gekleurde staart en slechts kleine gekleurde vlekken op de kop. Geschiedenis Een reportage over de Seychellen vormde de inspiratie voor dit ras. De Britse fokster Pat Turner nam zich voor om het vachtpatroon te gaan fokken van de katten van de Seychellen. Dat bestond uit een bijna witte kat met kleine gekleurde vlekken en een geheel gekleurde staart (eigenlijk het Van-patroon). Zij startte haar project in 1984, samen met een andere fokster, Julie Smith. Als uitgangsmateriaal kozen ze twee Perzische poezen, schildpadkleurig met wit, en twee Siamese katers. De nakomelingen werd teruggepaard aan Siamezen en Oosters Kortharen. Bij elke generatie kwam het Seychellen-patroon versterkt te voorschijn. De eerste volledige geslaagde Seychellois in het programma waren Félicité, Victoria, Amirante en Thérèse en de eerste twee werden geshowd bij de introductie van het ras op een kattenshow in 1988. Het waren de eerste katten die onder hun nieuwe naam uitkwamen. In 1989 werd de Seychellois Cat Society opgericht en was de toekomst van het ras verzekerd. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als atletisch, warhoofdig, veeleisend en extravert
Dit is een eeuwenoude langharige kat, volgens sommigen de voorouder van alle moderne langharige katten, waaronder de Turkse Angora en de Perzische Kat. Hij is vrij gewoon in noordelijk Rusland, onder andere in de omgeving van Sint-Petersburg, ook al ligt( dat niet in Siberië. Zijn dichte vacht beschermt hem tegen de hevige kou. Soms wordt hij ook de Siberische Boskat genoemd. Uiterlijk Een stoer gebouwde kat met een middellang lichaam en een brede, ronde kop en krachtige poten. De vacht is lang en dicht, met een zware ondervacht. Hij heeft een dichte kraag en een overvloedig behaarde staart. Vooral voor leken lijkt hij in veel opzichten op de Noorse Boskat, waarmee hij mogelijk direct verwant is. Geschiedenis Het schijnt dat deze kat al eeuwen in Rusland aanwezig is. In de negentiende eeuw, toen hij voor het eerst in het Westen opdook, stond hij bekend als de Russische Langhaar. Hij werd met andere langharige katten gekruist, die indertijd populair waren, zoals de Angora en de Perzische Kat, zodat hij zijn afzonderlijke status snel kwijt was. Begin de twintigste eeuw werd hij verdrongen door de Perzen met hun zachtere vachten en het duurde niet lang voor hij geheel uit de cat fancy verdween. In het land van herkomst bleef hij echter even populair, maar hij werd door de plaatselijke bewoners als zo vanzelfsprekend ervaren dat niemand de moeite nam om hem als een raskat te beschouwen. Het gevolg was dat hij bij de kattenshows een vergeten kat was. Zelfs tegenwoordig is hij zeldzaam buiten zijn land van herkomst. Daar schijnt echter verandering in te komen. In 1987 werden een jong katertje en poesje afkomstig uit de streek rond Sint-Petersburg door liefhebbers uitgebracht op een kattenshow te Berlijn. Zij bedachten de nieuwe naam Siberische Kat en begonnen een serieus fokprogramma. Het katertje werd Tima genoemd en het poesje Mussa. De poes was gekocht op een markt in de stad. Binnen een paar maanden kregen ze hun eerste nestje. Tegen 1990 was een aantal van deze katten in Duitsland en elders in Europa onder de naam Siberische Kat geregistreerd, soms onder de naam Siberische Boskat. Deze katten werden voor het eerst in 1990 naar Amerika geëxporteerd en het eerste nestje werd in oktober geboren. Het werd geshowd op de International Cat Show van New York in 1991. Ook in Rusland zelf ontstond steeds meer belangstelling voor het aloude ras, zodat de fokkerij van Siberische Katten geleidelijk aan opbloeide. Persoonlijkheid De oorspronkelijke katten in Rusland zijn volgens zeggen uitzonderlijk gehard. Ze brengen hun dag graag buitenshuis door, zelfs tijdens het koudste weer. Ze zijn weinig beweeglijk en zijn minder toeschietelijk in het betonen van hun aanhankelijkheid ten opzichte van de mens dan andere katten. De tegenwoordige Siberische Kat wordt vaak beschreven als charmant, stil, zacht, ietwat verlegen, slim, kalm, stoer, enz. Ze hebben een zachte stem, net als Perzen. Kleurslagen Alle kleurslagen zijn erkend, inclusief alle kleurslagen met wit. Niet toegestaan zijn Siamese aftekening en Burmeeskleur, en de kleuren Chocolate, Cinnamon, Lilac en Fawn. Elke hoeveelheid wit is toegestaan.
Een nieuwe Britse raskat, het gevolg van een toevallige kruising tussen een Perzisch Chinchilla kater en een Lilac Burmese poes. Uiterlijk Deze kat heeft het uiterlijk van een zilveren Burmees. De combinatie van de Burmese lichaamsbouw met de zachte, dichte, kortharige vacht met tere tipping op zilver is bijzonder aantrekkelijk. Bovendien heeft hij zwarte randjes om zijn ogen, alsof hij mascara draagt. Geschiedenis De Burmilla werd in 1981 per ongeluk gefokt door Miranda, baronesse Von Kirchberg. Een Chinchilla kater genaamd Sanquist en een Burmese poes luisterend naar de naam Fabergé, wachtten op partners van hun eigen ras maar hadden intussen belangstelling voor elkaar. Toen Fabergé krols werd, werd onmiddellijk apart gezet ter voorbereiding op haar vertrek naar een Burmese kater. Voor ze de deur uit was kreeg Sanquist echter de gelegenheid om haar warmpjes gedag te zeggen. Dat had opmerkelijke gevolgen. Het nest bleek niet uit Burmeesjes te bestaan, zoals verwacht. Uit hun uiterlijk viel duidelijk af te leiden dat alleen Sanquist de vader kon zijn, die daarop zijn vaderlijke rol serieus ter hand nam en de kittens verzorgde en beschermde. Het nest bestond uit vier aantrekkelijke poesjes die niet werden gesteriliseerd en van de hand gedaan, wat meestal gebeurt bij ongelukjes. De baronesse besloot om deze katjes te houden om er een nieuw ras mee te fokken. Ze werden met Burmezen gekruist, waarbij bleek dat hun aantrekkelijke uiterlijk ook in de volgende generatie behouden bleef. Na latere generaties bleek de Burmilla een populair nieuw ras te worden. De baroness richtte al snel de Burmilla Association op om de belangen van het ras te behartigen. De Burmilla kreeg in 1990 voorlopige kampioenschapsstatus in Groot-Brittannië en werd door de FIFe officeel erkend. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als speels, vlot, sociaal, vriendelijk, aanhankelijk, goedgehumeurd en zacht.
De Mexican Hairless Een waarschijnlijk al uitgestorven raskat, die leefde in het vroege begin van de twintigste eeuw. Uiterlijk Leek sterk op de moderne Sphynx : een lang lichaam, lange staart, een wigvormige kop en grote oren Ze verschilden echter op twee punten van de Sphynx : in de winter bleken ze in staat enig haar op hun rug en staart te laten groeien en ze hadden zeer lange snorharen. Geschiedenis In 1902 kreeg een Amerikaans echtpaar, Mr. en Mrs. F.J. Shinick van de plaatselijke Pueblo-indianen een paartje van deze katten cadeau. Van een jezuïet kregen ze te horen dat deze katten de laatste overlevenden waren van een oud, oorspronkelijk Azteeks kattenras. De kater werd Dick genoemd en de poes heette Nellie. Dick werd echter door een groep honden gedood, voordat hij seksueel actief was. Om de één of andere reden kwam ze niet op het idee om Nellie te laten dekken door een normaal behaarde kat en dan één van de nakomelingen op haar terug te paren, om zodoende te proberen deze merkwaardige katten in stand te houden. Ook is het niet duidelijk wat er verder met Nellie is gebeurd, hoewel een brief uit het volgende jaar, 1903, doet vermoeden dat ze de poes eventueel heeft verkocht aan een Engelse kattenliefhebber.
Dit is de langharige versie van de Siamees. In de Verenigde Staten worden sommige variëteiten Javanese Cats genoemd; bij de FIFe wordt die naam echter gereserveerd voor de Oosters Halflanghaar of Javanees. De allereerste naam van het ras luidde Langhaar Siamees maar fokkers van Siamezen verzetten zich daar sterk tegen en er werd een nieuwe naam gezocht. Balinees werd om twee redenen gekozen. Ten eerste ligt Bali niet ver van Siam (het tegenwoordige Thailand) en ten tweede deden de elegante bewegingen van deze katten sterk denken aan die van Balinese danseressen. In Frankrijk is hij Balinais en in Duitsland Balinese. Uiterlijk Beschreven als slank en elegant, wordt hij wel gezien als de top-mannequin van de kattenwereld. Het lange, soepele, goed gespierde lichaam, met de Siamese aftekening en de diepblauwe ogen is geheel identiek aan dat van de Siamees. Het enige verschil is de zachte, zijdeachtige, halflange vacht. Geschiedenis De Balinees begon als een toeval. Siamese kittens bleken een veel langere vacht te krijgen dan gebruikelijk. In het begin werden ze als rariteiten beschouwd en werden ze van de fokkerij uitgesloten. Tot een Californische fokster besloot om deze pech als iets positiefs op te vatten en de afwijking ontwikkelde tot een opvallend nieuw ras. Marion Dorset zou er al in de jaren veertig belangstelling voor hebben getoond en in de jaren vijftig startte ze een fokprogramma. In het begin van de jaren zestig werden haar inspanningen ondersteund door de New Yorkse fokster Helen Smith. Zij zou uiteindelijk voorstellen de naam van deze katten in Balinese om te zetten. Andere fokkers kregen al snel belangstelling. Binnen enkele jaren wist de Balinees binnen alle Amerikaanse kattenverenigingen kampioenschapsstatus te verwerven. Hij veroverde in de jaren zeventig Europa en kreeg daar kampioenschapsstatus tegen de jaren tachtig. Persoonlijkheid Katten van dit ras worden vaak beschreven als extravert en levendig, intelligent, ontstuimig, enthousiast, actief, atletisch, trouw, vriendelijk, nieuwsgierig en aanhankelijk. Net als hun Siamese voorouders zijn ze zeer vocaal.
Deze Amerikaanse raskat mag niet worden verward met de Tiffanie, een raskat die in Engeland werd gefokt. In een poging om verwarring te voorkomen is bij sommige organisaties op raskattengebied de Tiffany omgedoopt in Chantilly. Uiterlijk Een middelgrote kat met gouden ogen en een intens glanzende bruine vacht die lang en zijdeachtig is. Hij heeft een opvallende kraag en een pluimstaart. Geschiedenis De genetische achtergrond van het Amerikaanse ras dat Tiffany wordt genoemd is een soort van mysterie. De stamouders waren een paartje chocoladekleurige, langharige katten met gouden ogen van onbekende herkomst. Ze werden in 1967 bij de verkoop van een huis gekocht door de Amerikaanse fokster Jennie Robinson uit New York. De kater, Thomas, was iets ouder dan een jaar en het poesje, Shirley, was ongeveer zes maanden oud. Het leek waarschijnlijk dat ze dezelfde ouders hadden, maar ze waren duidelijk geen nestgenootjes. Twee jaar later, in mei 1969, kregen ze hun eerste nestje. Tot verrassing van de fokster hadden alle zes kittens dezelfde intens chocoladebruine vacht, waardoor zij besloot ze verder te gaan fokken. In de vroege jaren zeventig werden katten uit dit fokprogramma geregistreerd bij de Amerikaanse ACA onder de naam Foreign Longhairs. Diverse fokkers vermoedden dat Tiffany's langharige Burmezen waren of tenminste dat hun voorouders iets aan de Burmees hadden ontleend. Nauwkeurig onderzoek van de kleinste details van hun vachtkleur en hun voetkussentjes (die roze waren in plaats van bruin) bracht aan het licht dat ze niet uit Burmezen waren ontstaan, noch met Burmezen waren gekruist. De geschiedenis van het ras kreeg daarop een misleidende loop. Een paar van Robinsons kittens werden verkocht aan een fokster uit Florida, Sigyn Lund, die beroemd was om haar Burmezen. Zij werd de nieuwe voorvechter van de Foreign Longhairs en zij bedacht er een nieuwe naam voor : Tiffany. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als trouw, aanhankelijk, zacht, sociaal, extravert, nieuwsgierig en vriendelijk. Kleurslagen Van oorsprong is de effengekleurde vacht van de Tiffany intens donkerbruin, maar er bestaan inmiddels een aantal verdunningen en variaties hierop.
Een Amerikaanse raskat met een extreem plat gezicht; zijn kop lijkt sterk op die van de Pekingees of Peke, zoals de Amerikaanse koosnaam luidt. De korte, wijkende neus geeft hem een bijzondere uitdrukking; critici beweren echter dat dit gepaard gaat met ademhalingsmoeilijkheden. Uiterlijk De Peke-face is in wezen een Perzische Kat, maar de botstructuur van zijn gezicht wijkt er sterk van af. Volgens de standaard van deze variëteit moet de neus kort, en ingedeukt tussen de ogen zijn geplaatst en de snuit moet gerimpeld zijn. De Peke-face wordt alleen in de kleur rood-tabby gefokt, in classic (gemarmerd) en mackerel (gestreept). Geschiedenis Deze uiterst extreme versie van de Pers verscheen spontaan in nestjes van gewone Rode Perzen. De eerste berichten van Peke-face Cats dateren van de jaren dertig in de twintigste eeuw; Amerikaanse en Canadese fokkers waren er dol op. Ze wonnen vaak op kattenshows en werden ooit beschouwd als een soort Super-Perzen. In Europa zijn deze katten altijd weinig populair gebleken, vanwege de lichamelijke afwijkingen waarmee ze in verband werden gebracht. Peke-face Perzen zijn niet populair en worden weinig gefokt, in Europa al helemaal niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de winnende Perzen ook al zeer extreem van type zijn. I n tegenstelling tot de Peke-face, richt de fokkerij van extreme Perzen zich op een weliswaar zo kort mogelijke, brede neus, maar tegelijk ook op een zo open mogelijk gezicht, wat betekent dat de neuspartij beslist niet ingedeukt mag zijn. Bovendien mag de bovenrand van de neus niet hoger zijn geplaatst dan de onderste oogleden. Problemen Het extreem verkorte aangezichtsgedeelte wordt in verband gebracht met problemen zoals verstopte traanbuizen, waardoor de ogen steeds tranen, een gebit dat niet goed schaart bij gesloten mond en ademhalingsproblemen nemen naarmate de kat ouder wordt toe. Fokkers proberen deze fouten binnen de perken te houden, maar dat lukt niet zonder dat ze het extreem platte gezicht opgeven en dat is juist het verschijnsel waardoor deze katten antropomorfisch zo'n aantrekkingskracht zouden uitoefenen. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als rustig, aanhankelijk, goedgemanierd, vriendelijk en sociaal.
Dit oude Franse ras zou al uit de twaalfde eeuw of nog eerder stammen. De naam Chartreux werd voor het eerst in schrift gebruikt in het jaar 1723. In het Nederlands wordt hij ook wel Karthuizer of Kartuizer genoemd, in het Italiaans Certosino en in het Duits Kartäuser, maar deze namen kunnen verwarring zaaien omdat ze ook als fancy-naam voor de Brits Korthaar Blauw werden of worden gebruikt. Uiterlijk Een krachtige, zwaargebouwde, kortharige kat met een brede kop die de vorm van een omgekeerd trapezium heeft, een blauwe vacht en oranje ogen. Hij is iets hoger van bouw dan de Brits Korthaar, die zijn gedrongen gestalte aan de invloed van de Perzische Kat dankt. Geschiedenis Een kat met een verleden uit vervlogen tijden. Als bij alle zeer oude rassen doet een aantal tegengestelde verhalen over zijn herkomst de ronde. Welk van deze verhalen juist is, in ieder geval weten we zeker dat deze kat al is beschreven, benoemd en afgebeeld door de beroemde Buffon in zijn achttiende eeuwse Histoire naturelle. Zelfs negentiende eeuwse Britse acteurs waren zich al bewust van zijn bestaan, ook al schijnt hij vervolgens minder populair te zijn geworden. 'Blauwachtig grijs is geen gebruikelijke kleur; deze soort wordt Chartreux kat genoemd en is zeer gezocht vanwege de zeldzaamheid'(Charles Ross,1868). Tegen de jaren twintig van de twintigste eeuw begonnen Franse fokkers zich serieus voor de Chartreux te interesseren. In 1928 besloten twee dames, de gezusters Leger, onder de catterynaam Guerveur tot een gericht selectief fokprogramma op het eilandje Belle Ile voor de kust van Bretagne. Hun oorspronkelijk fokpaartje bestond uit een kater die Coquito en een poes die Marquire werd genoemd. Ze maakten goede vorderingen en konden deze raskat in 1931 in Parijs op een kattenshow laten zien. Hun werk werd echter onderbroken door de chaos van de Tweede Wereldoorlog. De Chartreux overleefden de oorlog nauwelijks en na de oorlog werd besloten om het ras weer op de been te helpen met inbreng van gewone Franse huiskatten met een blauwgrijze vacht. Op die manier werd er verder gefokt totdat de oorspronkelijke bouw en het type van de Chartreux weer waren gestabiliseerd. Dit vormde op zich het uitgangspunt voor de huidige Chartreux. Deze kat heeft namelijk een geheel eigen type en mag beslist niet worden verward met de British Blue en de Europees Korthaar. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als vriendelijk, goedaardig, meegaand, speels, zelfverzekerd, gehard, stil, toegewijd, zacht en kalm. Kleurslag Slechts één kleur is erkend : blauw.
Een kat die sterk lijkt op een vroege, nog niet erg gestroomlijnde Abessijn, afkomstig van Ceylon (het huidige Sri Lanka). Uiterlijk Hij heeft de typische ticked tabby vacht van de moderne Abessijn, maar hij heeft nog steeds strepen op de poten zoals die voor dat ras tegen het einde van de negentiende eeuw gewoon waren. In die zin lijkt hij wel op de zogenaamde Wilde Abessijn die in de jaren tachtig werd ontwikkeld uit zwerfkatten die van Singapore afkomstig waren. Geschiedenis Sinds enkele jaren is hij vooral populair onder Italiaanse fokkers. In januari 1984 bracht de Milanese dierenarts Paolo Pellegatta een bezoek aan Sri Lanka. Zo stuitte hij op een ongewone en aantrekkelijke plaatselijke kat. Hoewel het zwerfkatten betrof, waren ze opvallend vriendelijk en hij besloot een kleine groep mee terug te nemen naar Italië. Eest waren dat twee katers, Tisa en Serendib, en twee poezen, Taranga en Aralyia. Daar kwamen er later nog wat katten bij en samen vormden ze de Europese kern van het ras. Ze maakten een paar maanden later, in mei 1984, hun eerste publieke verschijning op de Coma Cat Show in Italië en waren een succes. Er volgden vier jaar van geplande fokkerij, waarna in mei 1988 de Gatto di Ceylon aan de FIFe werd voorgesteld. Officiële erkenning is bij de FIFe nooit een feit geworden, wel bij een onafhankelijke Italiaanse organisatie. Kleurslagen Een traditionele warm zandkleurige grondkleur met zwarte tabby tekening.
De sinds kort ontwikkelde langharige versie van de Russisch Blauw. Uiterlijk In alle opzichten identiek aan de Russisch Blauw, met uitzondering van de vacht, die lang is en zacht aanvoelt. De blauwgrijze dubbele vacht heeft dekharen die een zilveren puntje dragen, waardoor de kat er schitterend uitziet. Geschiedenis Deze langhaar werd in de jaren tachtig gefokt door de Amerikaanse fokster Cora Cobb. De eerste twee langharige Blauwe Russen heetten Siegfried en Brünhilde. Ze stamden af van een zwarte poes, die Teri werd genoemd en een nestje wierp waaruit bleek dat ze het langhaar-gen droeg. Eén van haar dochters, Elsa, werd gekruist met een Russisch Blauwe kater. Ze kregen twee nesten; in het eerste nestje werd het katertje Siegfried geboren en in het tweede nestje het poesje Brünhilde. Deze twee werden door Cora Cobb gekocht en ingezet bij een zeer zorgvuldig fokprogramma om de nieuwe Longhaired Blue te fokken. In 1987 werd hij door TICA officieel erkend en hij lijkt klaar voor een toekomst met succes. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als kalm, terughoudend, zacht, rustig, aanhankelijk, lief, vriendelijk en intelligent. Kleurslagen Tot zover zijn er slechts twee erkend : Blue en White.
de De Nebelung is een langharige raskat en vraag dus ook extra verzorging !
ras_katten
Een zeer recente Amerikaanse raskat, die in alles op de Ragdoll lijkt, 
Een mutatie van de langharige Maine Coon met 
De Devon Rex
De Korat
De naam voor de langharige versie van de Scottish Fold. 
La Perm
De Cymric
Doordat de Rexen in de beginjaren na hun ontdekking met allerlei rassen werden gekruist, doken er ook Rexen met een Siamese aftekening op. Bij veel clubs is dit één van de vele kleurslagen van de Rex. De CFA in Amerika heeft deze kat echter in 1986 als een afzonderlijk ras met eigen kampioensstatus erkend.
Een experimenteel ras dat in de jaren tachtig in 
Dit is een eeuwenoude langharige kat, volgens sommigen de 
Een nieuwe Britse raskat, het gevolg van een toevallige
De Mexican Hairless
Dit is de langharige versie van de Siamees. In de Verenigde Staten worden sommige variëteiten Javanese Cats genoemd; bij de FIFe wordt die naam echter gereserveerd voor de Oosters Halflanghaar of Javanees. De allereerste naam van het ras luidde Langhaar Siamees maar fokkers van Siamezen verzetten zich daar sterk tegen en er werd een nieuwe naam gezocht. Balinees werd om twee redenen gekozen. Ten eerste ligt Bali niet ver van Siam (het tegenwoordige Thailand) en ten tweede deden de elegante bewegingen van deze katten sterk denken aan die van Balinese danseressen. In Frankrijk is hij Balinais en in Duitsland Balinese.
De Tiffany
Een Amerikaanse raskat met een extreem plat gezicht; 
Dit oude Franse ras zou al uit de twaalfde eeuw of nog eerder stammen.
De sinds kort ontwikkelde langharige versie van de Russisch Blauw.
