Aan iedereen. Bedankt voor de vele reacties, dat waren welkome aanmoedigingen.
Maar vooral zou ik het thuisfront willen bedanken. Dus Ellie en Anne bedankt voor de enorme grote steun. Maar vooral Marleen, bedankt om me deze kans te geven, in mij te blijven geloven en mij te blijven aanmoedigen. Morgen zal ik je terug kunnen omarmen en ik ben superblij dat het me gelukt is.
Het zal een "once in a lifetime" onvergetelijke herinnering blijven.
Deze morgen mijn fiets naar UPS gebracht, kosten incl. drie zakken met kledij enzo = 100 euro, als je vergelijkt met bvb de veel geprezen Soetens waar het totaal 191 euro kost. UPS levert alles 3 dagen later thuis, bij Soetens kan dat 2 weken duren.
Daarna nog een beetje rond gewandeld en in het hotel de administratie van de terugvlucht afgewerkt, ttz luchthaven transport, digitale instapkaart (ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen).
Stilaan ga ik mijn Belgisch dagschema beginnen volgen, dus deze middag ga ik warm eten. Zo ben ik zeker van het gekozen restaurant. En dat was een succes.
Na de late aankomst in Santiago de Compostela nog eens kunnen uitslapen. En daarna de kathedraal bezocht. Daar worden pelgrims met voorrang behandeld, vermoedelijk dat zij zitplaatsen krijgen. Het wierookvat lijkt niet zo bijzonder groot, maar als je ziet hoe het slingert dan zeg ik ook WAUW dat is wel heel speciaal.
Na een kleine lunch nog eens de luie toerist uitgehangen door me met het treintje rond te laten rijden. Anders dan in Leon lijkt dit wel een Vlaamse chauffeur van De Lijn, die zette er vaart achter, ik had net geen wagenziekte. En de uitleg was regelmatig "achter deze muur ligt het ..." Maar daar zagen we dus niets van.
Toevallig kwam ik het Pelgrims Office langs, de plaats waar we de officiële oorkonde konden krijgen. Gelukkig had ik alle papieren bij en kon ik aanschuiven. Zo'n groot half uur. Maar toch mijn oorkonde ontvangen. Nu pas had ik het gevoel dat het echt gelukt is. Best emotioneel.
Na wat inkopen me klaargemaakt voor het diner. Mijn eerste keuze was een restaurant vlak bij het hotel, dat ging open om 19:30. Maar omdat het om 19:45 nog niet open was eens goed het papier met de uren nagekeken en ja "gesloten op zondag avond" stond er in kleine letters bij. Plan B was een Paella waarvan ik deze namiddag enkele borden gezien had. Maar deze vond ik niet meer terug. Na bijna een uur rondlopen over naar Plan C.
De foto's - de zuid ingang van kathedraal - het wierookvat - slingert tot bijna tegen het plafond WAUW - nogmaals het toeristentreintje - aanschuiven aan het Pelgrims Office - mijn eigen certificaat - plan C voor het diner
Aan iedereen. Bedankt voor de vele reacties, dat waren welkome aanmoedigingen.
Maar vooral zou ik het thuisfront willen bedanken. Dus Ellie en Anne bedankt voor de enorme grote steun. Maar vooral Marleen, bedankt om me deze kans te geven, in mij te blijven geloven en mij te blijven aanmoedigen. Morgen zal ik je terug kunnen omarmen en ik ben superblij dat het me gelukt is.
Het zal een "once in a lifetime" onvergetelijke herinnering blijven.
Omdat het hotel geen ontbijt serveert heb ik ontbijt op de kamer geregeld. Dan kon ik een half uurtje langer slapen.
Maar de kou was nog erger, slechts 4 graden en mistig. Niet echt prettig als je geen winter fietskledij hebt. Dus na 90 minuten een stop gemaakt voor een koffie. Ik kon de mist aan de draad zien hangen.
Ook hier een mooie brug.
En eindelijk komt Santiago dichterbij. Ik had graag een bord met 100 km gefotografeerd maar dit was het eerste, onder de 100 km.
Tijd voor een broodje, op het hoogste punt van deze dag na 36 km de Ventas de Naron met 720 meter. Blijkbaar bij vele pelgrims een stop, ook een stempel wordt hier gegeven. Mijn laatste.
Voor de middag veel pelgrims gezien, na de middag geen enkele meer blijkbaar volgen zij een andere route.
Blijven genieten van het landschap, ook al zijn de bergen minder hoog.
Eindelijk Santiago. Maar de route stuurt me over onbefietsbare wegen en dat met nog 1,5 km te gaan. Ik heb vlot de kathedraal gevonden, maar het hotel vinden duurde nog een uurtje.
Het was een lange dag niet zozeer door de 125 km maar wel door de meer dan 2000 hoogtemeters.
Maar .... opdracht volbracht, moe maar tevreden en nog niet goed beseffend dat het doel succesvol bereikt is. Daarvoor ben ik te moe, dat zal morgen wel kunnen.
Helaas had het restaurant dat het hotel had aangeraden geen cava om mijn succes te vieren.
De foto's - ontbijt op de kamer, zelf geregelde luxe - mist bij 4 graden - met de druppels aan de draden - het blijft een mooie streek - Ventas de Naro een bij pelgrims geliefde stop - afscheid van deze mooie streek - eindelijk Santiago - maar de wegen zijn niet echt befietsbaar - en dan de foto voor de kathedraal
