|
6 Augustus 2007
Kruger Park vanmorgen vaarwel gezegd.
In een rustiek kamp Tszenzi gekampeerd.
Elza en Duncan hadden daar een afspraak met Michel Eloot, een andere Vlaming die ik zovele jaren terug in Afrika introduceerde. Hij was daar met ons bakkie, een Toyota Hilux, Doublecab. Het gezin Eloot, Michel , Veronique, Stijn en Silke, had een Hongaarse vriend mee, Lore.
Kruger is zoals ik het me herinnerde van vele jaren terug; veel struikgewas en olifanten. Toch blijft het de moeite waard om het kamp te bezoeken, alleen al omdat het een enorm gebied is.
De temperaturen en de regenval deden ons dieren-spot kapaciteiten geen goed. Toch kregen we veel te zien; zebras, giraffen, en enorme kuddes buffels. Onze aandacht ging ook naar vogels. In de 4 dagen dat we daar waren heb ik rond de 80 verschillende soorten genoteerd.
Eén van onze vaste bezoeken brachten we aan een afwateringspijp onder de asfaltbaan. Die was ingenomen door een familie hyenas. Het waren twee generaties kleintjes, die vanaf 17u00, hun kop lieten zien
schoon.
De laatste dag was er een gerucht dat er leeuwen langs de baan rondzwierven, op zo een 15 kilometer van ons kamp. Erop af!! Het aantal autos verraadde al snel de lokaties van het honeymoon koppel. Enkel overenthousiaste Italiaanse (?) toeristen gingen uit hun auto hangen om betere fotos te kunnen nemen. De leeuw pikte dit niet en chargeerde al grommend de wagen
weg waren de Italianen. Het koppel stak de baan over en
liepen parallel met de baan onze richting uit. Even verder legde mevrouw zich neer. Het mannetje volgde haar voorbeeld en wij
parkeerde de wagen uit met zicht op de leeuwen. Wetende dat parende leeuwen het om de +/- 15 minuten doen, is het gewoon een kwestie van wachten. Dit kunnen vele toeschouwers niet opbrengen en reden weg. Ons geduld werd beloond en wij kregen, samen met die andere geduldige chauffeur, een spektakel dat slechts een twintigtal seconden in beslag neemt. Mijn fotos lijken niet er geslaagd, docht Lori, die bij ons zat en Duncan hebben er duchtig op los geschoten
met hun kamera natuurlijk.
Na die avonturen, ben ik nu in Karongwe Camp beland waar de cursus voor Level 1 ranger zal doorgaan. In Hoedspruit, waar Duncan mij afzette op hun weg naar Pretoria, was er geen tijd meer om een internetcafé op te zoeken. Dit bericht zal dus LAAT verschijnen. Een taxibus pikte me daar op het kantoor op, met een tussenstop aan het plaatselijke vliegveld, en onze groep was compleet.
De cursus zit blijkbaar vol; 20 deelnemers, waaronder voor zover ik weet twee Zuid Afrikanen. Ik ben blijkbaar niet alleen om het examen te proberen
!!?
8 augustus 2007
Het is 20U15
Mijn laptop is terug opgeladen.
Gisteren werd al duidelijk dat dit niet simpel ging worden. Vele van de FGASAsers, zoals ze hier genoemd worden, hebben zelfs geen cursus bij. (Field Guide Association of Southern Africa) Mijn lange aandringen heeft me dat voordeel wel gegeven. De ECOTRAINING cursus volgt grotendeels de FGASA cursus! De twintig deelnemers zijn verdeelt in twee groepen; zij die voor FGASA gaan, en zij die enkel de proeven van Ecotraining gaan doen.
Om ons te testen plande Ecotraining, een tussentijds examen en twee presentaties.
Het eerste examen, na ongeveer twee weken les, kon 50 punten opbrengen. Tijd om te studeren was er niet zoveel. Elke morgen kreeg één van de tien tenten corvé. Water koken en een koffie /thee tafel klaar zetten om de slaperigen tegen 6u00 wakker te krijgen. Daarnaast diende het corvé duo, de 4x4 na te kijken en gereed te maken voor de ochtenddrive. De wagen was een oude Land Rover diesel, lawaaierig maar krachtig. Activiteiten, één groep op stap en één in de 4x4, startten om 6u30.
Tijdens de wandeling of drive kregen we uitleg over signs en tracks: tracks zijn de voetafdrukken, signs al het andere wat een organisme achterlaat. Onze eerste kennismaking met signs was een impala latrine of poep-plek. Rob, onze chief ranger instructeur gebood ons een strontje op te nemen. Now we are gong to do a spittingcontest
Verbaasde blikken alom
Rob trok een lijn in het zand en
stront in de mond en spuwen maar! Het heeft iets pikants als nasmaak moet ik zeggen en
ze vliegen ver! Blijkbaar is er geen probleem om herbivoren dung te hanteren
wat we nadien dagelijks deden. Wel werd het afgeraden faeces, van omnivoren, of scat van carnivoren, te hanteren. Het was aan ons om het onderscheid te leren herkennen. Bij de herbivoren is het belangrijk om het verschil tussen herkauwers (ruminants) en niet-herkauwers (hindgut fermenters) te leren zien. Het is een eerste stap in het determineren wie die drolletjes heeft laten vallen.
Op de drives kreeg je meer kans om dieren te ontmoeten. De lawaaierige bak schrok minder dieren af dan een mens on foot. Eén van onze eerste dagen kregen we de plaatselijke leeuwenpride te zien bij een dubbele blue wildebeest kill. Leeuwen blijven prachtige beesten!
Naast de dierenwereld, waren planten een onderwerp van studie; zo kregen we 30 bomen voorgeschoteld in de loop van de weken die we dienden te leren kennen en herkennen. Pik a leaf
was de voorbode van een nieuwe boomvoorstelling. Daarnaast kwamen de verschillende soorten grassen aan bod. Zowel van de bomen en van de grassen, kregen we te horen in wat voor ondergrond, de soorten het liefst groeien. Zo belandde we dan bij het onderwerp Geologie. Blijkbaar is Karongwe gesitueerd in een gebied dat als de geboorteplek van onze aardkost kan genoemd worden. Zoiets als een 3.5 biljoen jaar oude graniet laag vormt de ondergrond van het gebied. Verschillende granieten rotskoppen steken in het gebied de kop op. Zij zijn de overblijfselen van omhoog gedrukte grondlagen. De minder harde gesteenten zijn reeds lang weg geërodeerd.
Na de activiteiten, kwam de groep tegen 10u00 terug samen voor een rijkelijk ontbijt. Meestal één of ander ei-gerecht, gebakken tomaat, worstje, geraspte kaas en toast met alles erop en eraan. Na een inspannende morgen, werd dit wel geapprecieerd, zeker door de jongeren in de groep
eten dat die gasten kunnen!
Om 11u00 nam ofwel Rob, ofwel Garth, onze andere ranger/instructeur, de les voor zijn rekening. Die duurden anderhalf tot twee uur. Nadien was er tijd voor
ieder zijn bezigheden; de jongeren, allemaal niet FGASAs speelden pingpong of volleybal in de rivierbedding achter ons kamp. Ik probeerde meestal het onderwerp van de les te studeren, onderzoekingswerk te doen voor onze presentaties, of de plaatselijke bomen, sporen etc. te bestuderen en determineren. Afleiding werd verzorgd door de vogels of apen die rond het kamp hingen. De Vervet monkey hadden het vooral gemunt op de plaatselijke reusachtige Jackel Berry boom die fruit droeg. Zij hadden een gevleugelde concurrent, de Green Pigeon, een prachtig groene vogel die meer om een papegaai lijkt dan op een duif. Bavianen (Chacma Baboons) keken altijd met een scheef oog naar de keuken, deur open en niemand aanwezig, gold als een uitnodiging voor deze beesten!
Voor de lunch om 15u00, diende de corve ploeg, de auto vol te tanken en opnieuw na te kijken.
Lunch, een hamburger of sandwich met sla en een of andere ham, rijkelijk besprenkeld met één of andere hété saus of chutney, diende ons door de avondwandeling of drive te krijgen.
De avonddrive werd een nachtrit met spotlight bij zonsondergang. De student op de trackersseat, gemonteerd vooraan op de motorkap en de uitgelezen plaats om sporen op de weg aan te wijzen, kreeg dan een sterke spot in handen om nachtdieren op te sporen; African Civet, Lesser Bushbabys, leeuwen of luipaarden, porcupines (stekelvarkens) , honey badger
Tegen 19u30, serveerde Lissy, onze kokkin, een stevige maaltijd. Diende het vlees geroosterd te worden, dan was Garth van de partij om het kampvuur tot een braai om te toveren. De tijd na onze maaltijd, werd tijdens de eerste weken vooral aan het vuur doorgebracht; verhalen van de dag, of straffe(re) verhalen werden bij een pintje rondverteld. We konden ook naar de sterrenhemel kijken om onze astronomie te studeren. Tussen negen en tien uur werd het echte stil in het kamp en namen de nachtgeluiden over.
Sommigen hadden hun tenten verlaten en hadden zich geinstalleerd op een open dek, op het centrale plein waar het kampvuur brandde. Je zou dan kunnen verwachten dat deze kerels wel de spotted hyenas zouden opmerken die op het plein rond scharrelden op zoek naar restjes, of de braairooster kwamen aflikken! In negen keren op de tien hadden ze niets gemerkt
ondanks alle pootafdrukken op het plein! Iets teveel bier gedronken?
Het werd al snel duidelijk dat ik heel goed kon opschieten met mijn tentgenoot Roland, een Duitser met blonde lange haren. Ook hij was geen groentje wat Afrika betreft. Hij heeft een bedrijfje dat safari reizen onderneemt in Namibië, Botswana en Zuid Afrika. Hij trekt er met kleine groepen, vooral Duitsers, op uit voor een drietal weken
ideaal!
Ik denk dat we elkaar perfect aanvoelden en elkaar ondersteunden waar nodig, een prachtige kerel!
Het was opmerkelijk hoe 20 mensen, tot voor kort totaal onbekenden, elkaar ondersteunden waar nodig; gegevens van persoonlijk opzoekingswerk werd doorgegeven, iedereen stak een handje toe om de corvé ploeg te ontlasten enz. Een prachtige ervaring .
Om ons vooral niet teveel rust te gunnen, kwam er na twee weken lessen, een tussentijds examen aan. Het was voor 50 punten.
Om voor Ecotraining te slagen diende je op het einde van de rit minstens 500 punten te halen op 1000. Voor FGASA was enkel het eigen eindexamen belangrijk. Hier diende je 75% te halen. Dan pas kon je deelnemen aan het praktische examen, een drive van
wat later bleek drie uren! FGASA lijkt me op het eerste zicht een warboel; administratie is zoals ik zelf ondervond met mijn manuals, een zootje, regels worden ad random aangepast, kosten worden opgedreven enz
. Voor iemand die een carrière wil uit bouwen in de safari-industrie blijkt hun certificaat echter onontbeerlijk!
Ik wist wel dat er een test aankwam, doch mede door het ritme van de dagelijkse activiteiten, was ik mijn orientatie in welke dag het nu was, kwijt. Het examen heeft me dan ook wat verrast
een avond studeren bracht me tot 36/50! Onze stille Franse vriend Patrick echter, slaagde met 45/50! Hij zou voor de rest van de examens goed scoren
een fotografisch geheugen vertelde hij zelf. Hij en zijn vriendin Marianne, hadden het wel moeilijk met de taal, klassiek voor een Franstalige?
De volgende dag had de eerste presentatie plaats.
Mijn onderwerp was de Ratel of Honeybadger, een das achtige van de Mustellidae familie. In 5 minuten tijd dienen we een betekenisvol verhaal voor de klas te presenteren.
De persoonlijkheid van elke student kwam naar voor tijdens deze presentaties. Sommigen waren echt hilarisch, anderen voelden zich minder veilig en kozen voor een meer klassieke voorstellingen. De eerste presentatie was voor 50 punten. Ik haalde 41/50, beter!
Ondertussen had ik bij sommigen een bijnaam gekregen; vertrekkende van Daktari, kwamen ze tot Doc Harry
omdat ik redelijk wat vogels herkende en wat ervaring had in het veld? Maar dat zou je misschien beter van een van de uitvinders moeten horen.
De volgende week werd al een tweede presentatie gepland. Het volgende examen zou het eindexamen worden.
Na het eerste examen en presentatie, dienden de studenten, na een kort onderricht, zelf een nacht in de bush op poten te zetten. Onze instructeurs zouden onze gasten spelen! Hoeveel water, wat is de menu voor het avondmaal, hoeveel tafels (enkel voor de gasten en de keukenploeg), hoeveel parafine lantaarns en brandstof
Alles dienden we zelf te organiseren. Ik had me voor de keukenploeg opgegeven om evidente redenen
Ik had er echt zin in om nog eens aan de kookpot te staan. De plaats van ons kamp was een heel oude rivierbedding, anders helemaal geen plaats om een kamp op te zetten in geval van een plotse stortvloed!!
De keukenploeg zette zich direct aan het werk met het kuisen van de groenten: boontje, baby courgetten, wortelen, ui
met aardappelen in t vuur. Eens het vuur heet, werden de boerwors op de grill gelegd. Dit alles met een slaatje
aan de karige restjes te oordelen, vonden onze gasten en medestudenten het best te eten!! Onze aangewezen camp coördinator, een Amerikaan die ik Laurence of Africa gedoopt had, was zeer tevreden over het werk geleverd door de verschillende ploegen; de onze, de kampvuurploeg
Een deel van de taken was ook het organiseren van een doorlopende wacht. Elke tent-ploeg diende één uur voor zich te nemen. Roland en ikzelf kregen van 01u00 tot 02u00 toegewezen. Om tien voor werden Roland en ikzelf gewekt door de vorige wacht. Fris uit de slaapzak in het holst van de nacht, onderhielden we een klein vuur en patroulleerden we de rand van het kamp. De ogen van bushbabys reflecteerden in ons lichtschijnsel. In de nacht klonk ergens een Hyena, gevolgd door het gejelp (of hoe zou je dat geluid beter kunnen beschrijven?) van Blackbacked Jackhalsen. Wat verderop snorten enkel Impalas
een luipaard in de buurt? Onze wacht verliep zonder veel opschudding.
Tegen 05u30 waren de meesten al wakker. Op de hete as van het uur, werd water gekookt voor koffie, thee of het vreemde koffie-choco brouwsel dat Rob onontbeerlijk vindt bij het wakker worden.
Tijd voor fun and games was echter vlug voorbij. Onze dagelijkse routine werd snel terug opgenomen. Tijdens één van onze drives, bracht Garth ons naar een plek waar hij uitstapte en ons gebood te blijven zitten. Hijzelf verdween in de bush om een vijftal minuten later terug te verschijnen. We mochten hem volgen
even later zagen we perfect gecamoufleerde cheetah of jachtluipaarden onder een bosje liggen soezen. Tot onze verbazing wenkte Garth ons naderbij. Tot op een tiental meter naderden we, wat later 2 broers bleken te zijn. Eén van hen kwam recht zitten en grolde
waarbij Garth hen zachtjes toesprak. Het dier kalmeerde wonderwel
Nadien vertelde Garth dat deze twee predatoren, door mensen zijn groot gebracht. Vandaar dat ze zo gelaten reageerden op ons bezoek. Nu echter leefden ze als volwaardige cheetahs en zorgden ze voor hun eigen kost
prooien doden!
De tweede presentatie was voor 100 punten . Mijn onderwerp werd; the birth of a waterpool. Het vertelt de evolutie van een zandplek tot dustbath tot mudbath or wallow tot waterhole of pool. Had een resultaat van 92/100 (denk ik?)
Heb nog een stukje tekst op de laptop gevonden die ik juist voor het Ecotraining examen heb geschreven;
Maandag 27 augustus
Blijkbaar is de zomer ook hier in aantocht. Aan de nachttemperaturen is dat niet te merken want die kunnen nog steeds berenkoud zijn. De dag temperatuur stijgt wel tot in de buurt van de 35°C. De slangen hebben dat ook gemerkt. Gisteren vond Roland een Boomslang in de Sandpaper Raisin, een struik net voor onze tent! Deze giftige slang is echter niet erg gevaarlijk want bijt niet zo snel. Even later kruiste ik het pad met een 1,5 meter lange Sandsnake, een niet giftig exemplaar.
Na onze dertig bomen, zijn we nu bezig om een 15 tal grassen te leren kennen: hun vorm, hun plaats waar ze groeien enz
Vannacht hoorden Roland en ikzelf een vreemd gehuil. Net een baby schreeuw
alleen was het een Side striped Jackel. Zijn spoor kregen we enkele uren later te determineren van Rob.
Met de zomer, duiken ook de eerste bloemen op, terwijl andere bomen juist hun bladeren verliezen.
De les over Habitat management is zojuist afgelopen. Tijd om wat te studeren.
20u45. Ik zit weer in mijn tent en voor de eerste maal kan ik me weer even achter de computer zetten om iets op het scherm te krijgen. Zoals ik reeds eerder schreef, zijn de lessen niet van de simpelste. Wetenschappelijke woorden vliegen rond de oren
en dan zijn er nog die Engelse termen voor zaken die ik misschien wel in het Nederlands ken doch, die ik me ook moet meester maken.
Er is gewoon te weinig tijd om te studeren! Overdag hebben we naast de lessen, ook de excursies in het veld. Daar krijgen we allerlei praktische en andere gegevens mee die we ook dienen te verwerken.
Woensdag 29 augustus.
Het is te merken dat het werk, voor velen in de groep te veel wordt. Elke dag haken er mensen af. Ook met de presentatie lieten vele jongeren verstek gaan. De helft van onze groep bestaat uit <25 jarigen. Vandaag op het tweede examen over de hele stof, zat er nog maar één jongere aan de tafel. Gelukkig houden Garth en Rob de afhakers goed in de hand zodat ze het voor de studerenden niet te moeilijk maken. Roland heeft voor FGASA ook afgehaakt. Gelukkig doet hij nog mee met de Ecotraining examens. Hij is een fantastische kerel, een goeie voor in de club
mocht hij niet zover wonen.
Ik ben wel moe
de stress was vandaag groot. Gisterennacht nog met mijn koplampje tot 23u00 gestudeerd hier is geen elektriciteit nietwaar!!! - . Gelukkig was het weer één van die ijskoude nachten zodat van in slaap dommelen, weinig in huis kwam. Tijdens de namiddagwandeling hebben we met Garth nog enkele bomen, spoor en sign herhaalt. What is this, no talking
if you know, come and tell me
Waarna hij dan een eindje verder op een grassprietje staat te zabbelen, leunend op zijn geweer. Als het antwoord fout is stuurt hij je terug
Het examen is wel goed afgelopen, 85/100. Zou FGASA even goed gaan?
Diezelfde dag vroeg Rob wie er die dag nog het praktische examen wilde afleggen; een drive van 45 minuten. Eerst een introductie met de veiligheidsprocedures, en daarna een rit met de 4x4 waarbij Rob dan den tourist gaat uithangen
vragen stellen enz. Elk onderwerp van de cursus diende zoveel mogelijk aan bod te komen!
Ik heb me opgegeven om die dag nog te kunnen rijden om zo donderdag vrij te hebben om voor het FGASA examen te kunnen studeren. Een zware dag, zeker nadat bleek dat de remmen van de oude 4x4 zogoed als pap waren
weinig of geen remkracht! Ondanks de gierende zenuwen, heb ik 78% gehaald. Mijn Ecotraining was dus ruimschoots geslaagd.
FGASA examen
Vrijdagmorgen, 31 augustus. We krijgen twee uur de tijd om de tien paginas vragen in te vullen. Ze waren minder moeilijk als de Ecotraining vragen doch werd er hier ook gerekend op uw kennis en redeneringsvermogen die niet altijd in de manual staat!
Na het overlopen van de vragen, had ik een goed gevoel. Er waren nog 7 studenten van de oorspronkelijk 12 FGASA studenten die het examen aangingen; Kimberly (USA), Susan of Sue (SA, ex-Zimbabwe), Louis (SA), Dirk (Duitsland), Patrick (Frankrijk), Vince (Nederland) en ikzelf.
Na een lange verbeteringssessie door Rob en Garth werden we één voor één ontboden. Vince, Kimberley en Louis haalden de 75% drempel niet. Ik haalde 81% en mocht verder met de praktische proef. Daarvoor stuurde FGASA speciaal een examinator naar Karongwe, Darren.
Hij had een eigen stijl waarmee niet iedereen overweg kon. Ik was waarschijnlijk zo gefocust dat ik er weinig van merkte. Naast hem konden medestudenten als tourist mee de rit van drie uur ondernemen, doch enkel zij die geen examen weer dienden af te leggen. We wisten dat de onderwerpen die aan bod zouden komen waren; astronomy, geologie en geschiedenis (ecologie
erosie
) van het gebied , signs and tracks, mammals, insekten, (vissen?) reptielen, planten (bomen en grassen),vogels (geluiden en identificatie) en orientatie (we mochten zelf ons parcours bepalen). We dienden wel te starten met een verwelkoming en de uitleg over procedures allerhande
Vermits ik redelijk wat vogels kende, diende ik na een uur mijn mond te houden over vogels
Dan heb ik hem gebombardeerd met bomen identificatie; al rijdende wees ik de bomen aan
Een krokodillen spoor op land bracht me wat in verwarring doch uiteindelijk had ik het toch juist.
Die 3 uren gingen voorbij voor ik het wist, ik kwam zelf 10 minuten te laat binnen.
Uiteindelijk, na een gesprek met Darren, kwamen de verlossende woorden; YOU HAVE PASSED!!!
Aanvankelijk wilde hij nog een extra nachtelijk gesprek over de sterren met mij doch, mijn uitleg over de positie van de maan die morgen bleek toch voldoende te zijn.
Zondag wisten we dat alle geslaagden voor het theoretische examen, ook geslaagd waren voor het praktijk examen!!
GEFELICITEERD GASTEN!!!!
Zondag kwam dan het afscheid van al deze mensen waar we zo nabij zijn gekomen omdat we allen dezelfde interesses hadden.
Ik hoop Roland gauw terug te zien
misschien als hij in de Duitse Eifel aan zijn huis begint te bouwen.
Tot zover.
06-09-2007, 11:47 geschreven door harry 
|
