Dag allemaal, Hier in la douce France (en ook in La Belgique) alles prima. Ik zit in de Haut Jura en inloggen duurde zowat een kwartier. Gewoon om te zeggen : het ga jullie daar nog goed en vele kussen van het thuisfront. Van Carin, J, W, H, L, Bjanca. Dag Evaatje, ik ben benieuwd wat je allemaal te vertellen hebt. Het begint al een klein beetje te kriebelen om je terug te zien. Mams
"Bovenop berg in brousse. Goed aangekomen op kamp. Samen met andere Belgen. Alles is hier rustig. Prachtig land. Deze morgen les gevolgd in burgerzin. Morgen berg beklimmen. We blijven hier tot dinsdag. Daarna bukavu. Iedereen goed"
we zijn nog steeds in bujumbura en alles is nog steeds dik in orde. gisteren was een opniueuw een prachtige dag. 30 graden onder een warm zonnetje. ideaal weer om te gaan zwemmen. teddy de chef van de scoutsgroep die ons ontvangt stelde voor om naar het tanganyikameer te gaan. wij dus allemaal de bus op. het was ongeveer een uurtje rijden over hobbelige wegen. op die manier hebben we wel zeer veel van het echte dagelijkse leven in afrika gezien. niet altijd even angenaam om zien. maar de mensen hier zijn zeer positief. het land heeft wel nog veel te lijden onder de oorlog. het is dan ook vaak een gespreksonderwerp dat ze het spijtig vinden dat we het land niet gezien hebben voor de crisis. maar het is aan de betere hand zeggen ze. we moeten dus nog maar eens terugkomen over een paar jaar zeggen ze. de gastvrijheid hier is ongelooflijk. we worden constant vergezeld door de scoutsgroep van kinindo. zowel meisjes als jongens van ongeveer 20 jaar. en ja, ze hebben dezelfde interresses als ons ...
toen we aankwamen op omze zwembestemming konden we onze ogen niet geloven. beter dan hawai. rotsen om te zonnen voor de dames, helderblauw watwer met een lichte golfslag en wit zand. leven als god in burundi. het was wel inwrijven geblazen want de zon wa er nog steeds. we hebben daar de hele dag doorgebracht. we speelden oa ook waarheid doen of durven met de scouts. ook zij waren hier nog nooit geweest. om 6uur s avonds wordt het echter al donker. een groot verschil met ons ritme maar we wennen er snel aan. na de terugrit met de bus werden we zeer gastvrij ontvangen bij Ida. een van de meisjesgidsen. haar familie had voor ons een heerlijke afrikaanse maaltijd bereid. de saka saka met rijst en beouf smaakte dan ook uitermate. nog beter dan op ons afrikaans etentje. terwijl onze meisjes de afwas deden discussieerden de mannen over politiek en vrouwen. ongelooflijk boeiend. en geslaagde avond en dag werd afgeromd met een wandeling door de donkere stratren van buja. hier is geen straatverlichting en ook geen maan. pikdonker. bovendien kan je de afrikanen ook niet zien lopen. zeer spannend allemaal
vandaag hebben we al met de welpjes van de scouts gespeeld. postbodeken. zakdoekje leggen en ook zij leerden ons spelletjes. zaaaaallliiggg. ook hebben we al enkele van onze gespaarde dingen uitgedeeld kleurboeken. potloden. stylos. ze glunderden. deze middag gaan we naar de markt en worden we geinterviewd door een radiostation. we krijgen zowaar een uur zendtijd. bonjour radio buru ndi. onder de avond gaan we plaatselijke kunst gaan bekijken. maskers ed. zeer benieuwd. ook eem bezoek aan de drukke markt staat nog op het programma.
Tijs en Joris zijn deze morgen naar de consul geweest. we hebben groen licht gekregen om naar congo te vertrekken. de bus voor morgenvr oeg is geregeld. er is wel een kleine wijwiging aan het programma . meer info vinden jullie ook op de algemene blog. morgen vertrekken we naar uvira in congo i pv naar bukavu. in bukavu zijn de scouts reeds vertrokken naar de jamboree. we reizen in principe donderdag naar de jamboree. daar wordt het invullen van deze blog wellicht zeer moeilijk. we doen een poging om eventueel ees te bellen in de plaats. als je dus enkele dagen niets hoort wees dan maaerr niet ongerust. alles gaat goed met ons. de familie en vrienden zijn hier zeer belangrijk dus er wordt hier ook veel over jullie allen verteld. wij heben ons hier goed en laten wo snel mogelijk iets weten .
Het bestaat dus echt, de African way of life. Dit hebben we gisteren aan den lijve ondervonden op de luchthaven in Zaventem. Vol goede moed stonden we bepakt aan de luchthaven, klaar voor vertrek, althans, dat dachten we... Er bleek helaas een probleem te zijn met onze vliegtuigtickets. deze tickets waren gereserveerd en betaald, maar de bevestiging op papier hadden wij niet doorgekregen. blijkbaar een groot probleem voor onze vrienden van ethiopian airlines. ze wilden ons niet laten gaan en de tijd tikte in ons nadeel. veel onderhandelen haalde niets uit. we werden uit het bestand gewist en onze bagage werd terug van het vliegtuig gehaald. er zat niets anders op dan maandag te vertrekken vanuit amsterdam met een andere vlucht. tot plots dat ene telefoomtje vanhet reisbureau alles veranderde. het wa inmiddels 20u30 en onze vlucht vertrok om 20u45. we mochten uiteindelijk toch mee. er werd in allerijl afscheid genomen en gespurt naar de gate. kort maar bondig en we hebben het gehaald. we konden aan boord voor een onvergetelijk avontuur. veel slapeloze uren later zitten we in dit cybercafe ons verhaal te doen van een schitterende eerste dag. we zijn hartelijk onthaald door onze collega scouts uit bujumbura. zij blijven gedurende ons verblijf in bujumbura bij ons. we werden meteen in een busje gedropt dat letterlijk propvol zat. en inderdaad de luide ;uziek wa ook aanwezig schitterend. onze verblijfplaats valt reuze mee, het is een kinderdagverblijf met het nodige confort. hier verblijven we 3 nachten. na de traditionele verwelkomingsspeechen hebben we meteen het beste terras opgezocht en een frisse prmus naar binnen gewerkt. uiteraard werd er getoast op de vriendschap. wat we daarna meemaakten was nog straffer. de hele scoutsgroep van de wijk kinondo in bujumbura was bijeengekomen om te dansen en te zingen voor ons. uiteraard hebben wezelf ook meegedanst. nu gaan we op restaurant heerlijke brochetten ;et frietjes gaan eten. zoals je ziet, het gaat uitstekend met ons. voor de rest nog even vermelden at het bereik met gsm hier niet altijd even goed is. jullie horen zeker nog van ons. groeten de jin
Was het nu fictie of realiteit? Het leek wel alsof we gisteren in een cliffhanger van een soap beland waren......vertrekken ze, of vertrekken ze niet... see next day.
Alles verliep zoals gepland. Iedereen ruim op tijd op de afgesproken plaats, onder het modelvliegtuig in de vertrekhal van Zaventem. Daar was Thijs met de nodige documenten, tijd om in te checken. Bagage op de transportband en de tickets werden uitgedeeld. De tickets nog maar pas in de handen en ze werden al terug opgevorderd door de verantwoordelijke van de incheckbalie. Thijs werd wat bleker en Joris werd erbij ge- roepen. Er werd druk heen en weer gepalaverd......er bleek iets niet in orde. Beide mannen moesten mee naar een bureau. We waren er allemaal nog gerust in. Waarschijnlijk een voorproefje van de Afrikaanse sfeer, waar onderhandelen een ingebakken gewoonte is. De tijd verstreek en de vertrektijd kwam onheilspellend dichterbij en nog was het niet in orde. De uitgelaten sfeer sloeg om in een gespannnen sfeer. Gezichten werden bleker en de spanning stond er op te lezen, de emoties begonnen de bovenhand te halen. De klok tikte verder, nog een kwartier en het vliegtuig zou opstijgen. De moed zakte ons in de schoenen en de emoties bleven stijgen. Wat ging er fout.... wie had zo'n scenario bedacht....was dit een slechte droom? Daar zaten onze kinderen dan met een klein bang hartje....ging hun Afrikaans avontuur op dit moment nog in duigen vallen? Wij, de ouders, stieven een beetje (veel) mee. We hadden als één blok achter het project gestaan en nu....... Plots de verlossende woorden........"rennen naar gate B5". Iedereen schoot in actie.....rennen. Aan de transitzone nog vlug even zwaaien en dan een luid applaus door de ouders ....ze zijn door de gate. Daar staan we dan verwonderd, ons af te vragen of ze nu wel echt mee mogen. Niemand durft door te gaan. Met z'n allen begeven we ons naar de cafetaria van waaruit je vliegtuigen kan zien opstijgen. We willen ons er met ons eigen ogen van vergewissen dat ze op het vliegtuig zitten. Er komt een sms....we zitten op het vliegtuig.....minuten later zien we een boeing, waarop in koeien van letters Ethiopië airlines staat, de lucht in gaan. De ouders barsten opnieuw spontaan in vreugdekreten en applaus uit. De aanwezigen in de cafetaria kijken ons een beetje raar aan en denken waarschijnlijk, wat krijgen die nu.......ze moesten eens weten wat we doorstaan hadden.
In naam van alle ouders Martine ps Mieke niet alle vliegreizen verlopen op deze manier hahah liefs mama en papa en FONS
Nog enkele dagen en wij zijn weg! We zijn er allemaal ongelooflijk klaar voor !! De bagage staat bijna op punt, de tentjes zijn aangeschaft, de malariapillen zijn ingepakt. Zaterdag om 21u hangen we in de lucht op weg naar een groots avontuur.
Als we de verhalen van de loodsen van Harelbeke lezen kunnen we niet anders dan besluiten dat het een unieke, onvergetelijke ervaring zal worden. wij houden jullie alvast allemaal op de hoogte van onze fratsen ter plaatse.
Een stevige linker en tot binnenkort, De Jins van Zingem
Over anderhalve maand stappen we het vliegtuig op naar Afrika!
Het is de bedoeling dat op deze blog alle info komt over onze reis. wij zullen proberen om tijdens onze reis af en toe foto's op deze blog te plaatsen en een verslag te doen van hoe het daar met ons gaat.
Het thuisfront kan uiteraard ook berichten plaatsen op deze weblog om ons op de hoogte te houden.
u ziet het, een kleine wereld voor Jin Zingem maakt een wereld van verschil!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Voor mijn allerliefste zusje Fien die geen olifanten gaat zien!
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
