|
Wakker worden van geroezemoes beneden in de living... Wat is daar aan de hand? Ik strompel zonder bril (dus heel slechtziend) de arduinen traptreden af en roep op mijn partner! Geen antwoord, maar er zit wel degelijk iemand in mijn woonkamer, dat is zeker! Op de grond slingert een trui rond van mijn man. Daar moet ik echt iets van zeggen straks hoewel dit niet van zijn gewoonte is. Raar! In de trappenhal naast het raam op de achterkant van de voordeur zie ik in de vlucht een krijtbord hangen met een handschrift dat me vreemd is. Wat is dit allemaal?
Ik duw de grote, moderne witgeschilderde deur open en sta oog en in oog met iemand die ik nog nooit van mijn leven heb gezien. Een jonge gast van een jaar of zeventien met een brilletje. Help! Waar is mijn bril? Wie is dat ventje? Wat doet die vreemde hier in mijn huis?
Als ik de woonkamer betreed, weet ik echt niet meer wat ik zie! Onze nieuwe, lederen salon staat aan de andere kant van de living en ziet er anders, geel en afgeleefd uit. Het parket is vervangen door de oorspronkelijke, lelijke, beige, ouderwetse tegelvloer. Twee kleine keffers vliegen door de leefruimte en maken een hels kabaal. Aan het plafond sieren afschuwelijke, ouderwetse moluren en de grijswitte muren hebben plaatsgemaakt voor lelijke, crèmekleurige exemplaren.
Overdonderd en totaal overstuur bereik ik de garage waar ik een man aantref (niet de mijne!), maar hij gedraagt zich alsof hij thuis is. In de weer met pakken en dozen bekijkt hij me even en doet verder met dat waarmee hij bezig was.
Ik aanschouw een overvolle garage, veel rommel, tientallen fietsen en zie onze nieuwe Ikea kast die een totaal nieuwe look heeft gekregen op een nieuwe, gekke plaats. Uiteindelijk kan ik toch even de aandacht trekken van die vreemde, rare vent en ik overrompel hem met al mijn vragen.
Ik kom te weten dat mijn allerliefste schat mij heeft verlaten en ook de wereld van het fietsen heeft ingeruild ... voor het voetbal! Jezus!
Ikzelf zit blijkbaar in een sukkelstraatje, want werken lijk ik niet meer te doen.
Van al mijn regeltjes en normen is niets meer over als ik dit vreselijke, rommelige, zonder smaak ingerichte interieur met open mond aanstaar. "Ik voel mij hier niet goed, ik ben hier niet graag" kan ik nog net prevelen. Wat is er met mij gebeurd? Lijd ik aan geheugenverlies? Heb ik een lange winterslaap gehouden? Waar is mijn leven? Dit ben ik niet!
Een paar uur later zit ik te bekomen op mijn vaste plekje aan de eetkamertafel genietend van een lekkere café au lait in mijn vertrouwde grijswitte woonkamer met parket, zonder molures aan het plafond en het nieuwe salon staat mooi op haar vaste stek te wachten tot de dekentjes worden bovengehaald en ik me samen met man en poes op de bank laat zakken voor een heerlijke zondagavond.
Dat dromen zo echt kunnen lijken!
|
