|
Beseffen dat je de lat weeral te hoog hebt gelegd en toch badend in het zweet eindigen voor de computer na de normale dagtaak uitgebreid met al die huishoudelijke klusjes waarvan je vindt dat ze niet kunnen uitgesteld worden.
Tijdens het grasmaaien voorzichtig mijmerend over die verplichte taakjes die je jezelf keer op keer weer oplegt en die misschien best wel even konden uitgesteld worden!
Snel nog even een mail sturen, een tekstje op de blog posten en in gedachten al bezig zijn met de gezonde maaltijd die vanavond op tafel zal getoverd worden.
Weer zo typisch ik! De kat voelt al de stress en loopt al een uur te janken en te zagen omdat ze net als ik onrustig en lastig is.
Ik weet al dagen met mezelf geen blijf. Ligt het aan het weer, ben ik gewoon humeurig of heb ik echt teveel aan mijn hoofd? Ondertussen geraakt ook de agenda voor de volgende weken voller en voller en daar word ik bang van. Trouwerij hier, etentje of barbecue ginds, lunchafspraakje daar... en heel druk op het werk! Ik weet nu al dat ik mezelf zal voorbijlopen. Een stemmetje in mijn hoofd smeekt om die agenda niet voller te proppen. Ik ben hier echt niet voor gemaakt. Help!
Het besef dat we in het rood gaan, is er! Wat doen we eraan? Alvast een paar goede ademhalingsoefeningen toepassen (werkt echt!) en zorgen voor wat me-time! Dan toch maar de loopschoenen uit de kast halen en tijdens mijn looptraining proberen om mijn hoofd weer even leeg te maken? Doen we!! Laat de groentjes, het aardappelmesje en de potten en pannen nog maar even liggen. Nu is het tijd voor me, myself and I en de poes die heeft het opgegeven en doet hopelijk een extra dutje totdat er in de potten zal geroerd worden.
|
