|
"There's no place I'd rather be" moeten veel mensen vanmorgen gedacht hebben, want half Vlaanderen deed, net als ik, deze voormiddag boodschappen bij Aldi. Het leek wel uitverkoop!
Zigzaggend met de winkelkar tussen al dat drukdoend, booskijkend volk dat na twee dagen Hemelvaartweekend opnieuw voorraden hamstert alsof Wereldoorlog III voor de deur staat, lukt het me net om bijna alles wat op mijn denkbeeldig boodschappenlijstje staat in mijn karretje te laden om me als een wervelwind (nog gauw een pak verse snijbloemen mee graaiend, maar de aankoop van toiletpapier toch maar uitstel tot mijn volgend winkelbezoekje) naar de kassa te begeven.
Bij Renmans lijkt het in eerste instantie nog mee te vallen totdat meneer met nummer elf ineens tot de vaststelling komt dat hij daar nog steeds staat met zijn nummertje elf (dat komt ervan als je de slimme wilt uithangen door eerst een nummertje te trekken en dan je boodschappentassen in je koffer gaat deponeren) terwijl nummertjes twaalf en dertien een versnelling hoger schakelen en een gat in de lucht springen als ze vaststellen dat ze een plaats gewonnen hebben en dus zeker ook 2 minuten voorsprong hebben. Een verontwaardigde, bijna kinderlijke nummer elf werkt me echt op de zenuwen als hij er ook nog in slaagt om toch nog na de dertien bediend te worden. Hem een vieze blik toewerpend en mijn nummertje dertien in het daarvoor voorziene bakje gooiend, betaal ik en snel ik naar mijn wagen zodat ik dit slagveld meteen kan verlaten.
Nog meer ellende! Alle klakmansen lijken net nu eveneens 'on the road' , maar veel rare manoeuvres en een boel egocentrisch gedrag negerend, lukt het me om zonder kleerscheuren de wagen met volgeladen kofferbak in onze garage te parkeren.
Volgende keer misschien toch beter met belgerinkel naar de buurtwinkel?
|
