|
Ooit schreef iemand een gedicht over mij met als titel weervrouw...
Ik ben dan wel geen Jill Peeters of Sabine H., maar een weervrouw ben ik echt!
Als tiener vond ik het al heerlijk om te studeren in een zonovergoten tuin terwijl de meeste klasgenootjes vurig verlangden naar de regen tijdens de zo gehate examenperiodes.
Hoge temperaturen hoeven niet. Een rustig lente-, herfst- of winterzonnetje volstaat (zelfs als ze af en toe eens achter de wolken verdwijnt) zolang het maar niet regent.
Ik haat het wanneer het dagenlang grijs en regenachtig is en wat erger is, het beïnvloedt mijn humeur in erge mate! Ik blokkeer en mijn ledematen weigeren op een normale manier te fuctioneren. Liefst van al kruip ik op zo'n dagen met een warm, knus dekentje in de zetel bij de haard met een boeiende pageturner en doe ik af en toe een heerlijk powernapje dromend van een mooie, zachte lentedag waarop een prille Madame Soleil een eerste couche legt op mijn bleke winterhuid. Heerlijk! 
Verschrikkelijk vind ik het als ik 's morgens 2 minuten voor de wekker wakker word van de degoutante regendruppels die tegen de ramen klotsen. Nog erger wordt het als ik een uur later goed ingeduffeld en gewapend met regenjas, paraplu en pet of muts op mijn kleine fiets stap richting station waar je dan na 10 minuten wachten in de gutsende regen te horen krijgt dat je trein wordt 'afgeschaft'. Nog meer ellende wanneer dan na 20 minuten wachten in de gietende regen en de koude, gure noordenwind twee volgepropte wagonnetjes voor je neus stoppen en je een plek moet zien te bemachtigen tussen al die uitgeregende, slechtgehumeurde lotgenoten die net zoals deze sukkelaar onderweg zijn naar hun werk om met de zuurverdiende centjes hun huis af te betalen en alle rekeningen en facturen op tijd betaald te krijgen.
Soms, heel soms, heb je dan geluk en komt na een helse ochtendrit toch het zonnetje eens piepen om je dag goed te maken. En als het geluk helemaal aan je zijde staat heb je kans dat sommige collega's zonnetjes zijn die erin slagen om de regen en de wolken te verdrijven zodat je - weervrouw of niet- weer met een brede, mooie glimlach aan je dagtaak kan beginnen...
|
