Toen de tuinders de planten wilde bezorgen, mocht natuurlijk niemand naar binnen. daar werd wel een oplossing voor gevonden. Een hoogwerker kwam daar bij aan te pas.voor ons een leuke afwisseling .Ook een muziek middag werd voor ons georganiseerd.
Na weken op gesloten heb gezeten, baalde ik er zo van en met mij vele anderen. Ik stapte de eerste beste kapsalon die ik tegen kwam binnen. Dat corona kapsel moest
er eerst af. Dat gedaan voelde ik me een heel ander mens. Ik ben schoenen gaan kopen, ook daar in ben ik geslaagd. Toen naar de boeken winkel, ik wilde immers een recepten boek wat simpel is. ja ik moet toe geven ik ben geen keuken Princes, maar hou wel van lekker eten. Daarna wat boodschappen gedaan en voldaan naar huis.
maar toen kwam ik tot de ontdekking dat men tas en boek verdwenen waren, wat een schrik. Hoe kon dat gebeuren, die tas stond op de vloer van mijn scootmobiel, ik
ben geen moment weg geweest van de scootmobiel. Ik was hem in de supermarkt kwijt geraakt, dat wist ik zeker. Gelukkig konden ze flipjes terug bekijken, en ja hoor, ze hadden die tas gevonden. Ze wilde geen uit leg waar ze die gevonden hadden. dat vond ik wel jammer.
Ik woon sinds twee jaar in een appartement van een verzorging huis. Ik woon zelfstandig. Er zijn twee eetzalen met alles er en er aan, waar we kunnen koken .
Ook wordt daar gezamenlijk koffie of thee gedronken als je daar zin in hebt. Ook vormen er nu groepen om samen te koken, en samen te eten.
Wat reuze gezellig is, door de corona virus is dat jammer genoeg ge stop. We mochten niet meer de deur uit, geen bezoek ontvangen. De zorg werd gescheiden van de bewoners .Het was net een gevangenis. Toch werden we niet vergeten. vooral in het begin werden we verrast door de tuinder met planten of bloemen. Ook door
bewoners in het dorp en stuurde ons een kaart als opkikkertje. dat werd wel gewaardeerd, ook de mensen in de zorg afdeling vonden dat geweldig.
