Volg onze activiteiten en als je zin hebt...
KOM MAAR AF :)
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Project Rwanda 2011 3juli - 29 juli
Neuropsychiatrisch Ziekenhuis Caraes Lees da avonturen van:
Vicky, Silke, Sofie, Jolien, Hanne, Steven en Isabel
10-07-2011
Butare
Mwiriwe,
Hier zijn we terug van een lang weekend. Vrijdagnamiddag zijn we vertrokken naar Butare. Na 4.5 uur zijn we aangekomen in een hostel. (Hier mag men maar max. 60 km/uur rijden) het was ongeveer 150 km. We verbleven in een plaatselijke hostel. Bij aankomst mochten we ons installeren op de kamer en daarna zijn we nog 1 gaan drinken in een poepchique hotel volgens de normen van Rwanda. We hebben dus genoten van het plaatselijke bier met als gevolg voor sommigen een korte nacht. Zaterdag moesten we om 07 uur ontbijten om daarna te vertrekken naar het nationaal park (jungle). We waren zo blij eindelijk apen te zien maar we hebben op onze honger blijven zitten daar de apen het permitteren om 's middags een dutje te doen. Het was een tocht van 4 uur op en af. We reden met een voldaan gevoel terug naar de hostel waar we, na het verfrissen, vertrokken naar een plaatselijk restaurantje. We hebben er onze brochette levend zien wandelen. De geit kwam ons vooraf goeiedag zeggen op het terras. Met als gevolg we 2 uur hebben moeten wachten op ons eten. Vandaag, zondag hebben we de kans gekregen van Frére Pascal om een plaatselijke misviering bij te wonen. Iedereen was onder de indruk van de mooie zangen, de hoeveelheid mensen die er zaten en de duur van de misviering. We werden met open armen ontvangen en werden voorgesteld tijdens de viering. Ook werden we openlijk bedankt voor onze inzet hier. Daarna mochten we een feestmaaltijd bijwonen bij frére Pascal. Men at er met bord op de knieën. Er werd heel wat afgespeecht en als afsluiter mochten we met de broeders dansen. Vervolgens begonnen we aan de lange terugrit richting Ndera waar we nog van een lekkere maaltijd konden genieten. Iedereen is zeer moe maar voldaan, de één wat meer last van de darmen dan de andere.
Zoals je ziet wordt je door ons elke dag op de hoogte gebracht. Vandaag een zware dag gehad zoals ieder, nog steeds heel veel prikkels die voor ons onbekend zijn. Na onze 2de werkdag hebben we de magische, maffe markt in n' dera bezocht. We werden vaak aangeklamd als rijke belg, om zoveel mogelijk dingen te kopen, waarvan enkele rwandesen deze vervullingen van ons kregen. Het was een zeer aangename kennismaking waardoor we zeker nog naar deze chaos markt willen terug keren. Na de markt hebben we genoten van elkaar en de luxe die we hier stiekem hebben.
Vandaag onze eerste werkdag. En ja hoor, opnieuw terug een berichtje posten op onze o zo befaamde blog . Goh, waar zouden we beginnen... We hebben vandaag echt heel wat gezien. Om 8u startte onze eerste werkdag. We waren al onmiddellijk onder de indruk van wat we mochten meemaken in het ziekenhuis. Ieder van ons kreeg een warm onthaal op de afdeling door de verpleegkundigen. Toen we in de patiëntengroep kwamen, mochten we meteen kennis maken met hoe de bevolking kennis maakt met blanken. We werden omringd door patiënten die vol bewondering naar ons keken. We hadden de indruk dat ze gefascineerd waren door onze huidskleur, en wreven dan ook zeer veel over armen/benen/gezicht. Vervolgens vroegen ze meteen of wij geen geld, materiaal,... hadden dat wij aan hen konden geven (horloge, lekkere Belgische sigaretten,...). We waren verrast dat veel patiënten Engels of Frans konden spreken, wat zeer aangenaam is om een vertrouwensrelatie op te kunnen bouwen. Om 10u was er koffiepauze en maakten we kennis met lekkere Rwandese thee, hartige pannenkoeken en ja hoor, een gekookt eitje Toen we terug keerden naar de afdeling merkten we het relaxte tempo van wandelen van het personeel. Als Belgen zijn wij toch precies veel te veel gehaast! Wij vonden het aangenaam om ook maar even lekker mee te slenteren
In de namiddag was er een supervisie gepland voor het ganse ziekenhuis. Toen iedereen goed en wel geïnstalleerd was, werden wij voorgesteld en kregen een applausje wat hartverwarmend aanvoelde voor ons. Na de voorstelling bleek dat de persoon die de supervisie voorbereid had, afwezig was. Hierdoor kon de vergadering niet doorgaan doch niemand hier problemen van maakte, integendeel, men kon er hartig om lachen. Hier kunnen wij toch wel wat van leren hé
Deze avond hebben we in groep onze indrukken gedeeld van de eerste werkdag. Nadien hebben we terug een lekkere maaltijd aangeboden gekregen en kunnen we relaxt de avond afsluiten.
Vandaag was het een introductiedag doorheen Caraës. Hierbij zijn vele emoties losgekomen. Na een korte inleiding hebben we de verschillende afdelingen bezocht. Ook hebben we de verschillende campussen bezocht van het ziekenhuis. Het was een heel interessante dag maar ook heel confonterend. We hebben gemerkt dat alle campussen samenwerken en vooruitstrevend werken. Er is een enorme vraag naar psychiatrische opvang waardoor de ziekenhuizen overvol zitten. Om maar een voorbeeld te geven: bij hommes en crisis --> normaal zijn er 60 bedden. Op dit eigenste moment verblijven er ongeveer 80 mannen. Wat ons allen getroffen heeft zijn de kinderen. Er is een afdeling voorzien voor kinderen met problemen zoals autisme, trauma door genocide en verlaten kinderen. Het is teveel om op te noemen hetgeen we vandaag gezien hebben. We hebben onze dag afgesloten met een frisse pint en een geitenbrochette.
het was ongeveer 150 km.
.
