Ok, hier ben ik dan weer. Als je alleen bent heb je toch niet veel te doen he, ik kan dan zowel eventjes mijn "love" story vertellen.
Hoe begon het allemaal? Wel, wij zaten samen op school in het middelbaar, vijf jaar, maar nooit elkaar opgemerkt. Tot we in het zesde jaar een trip deden naar het buitenland, let's say Italië. Ik wilde eerst niet mee want mijn vriendinnen waren plots van gedacht veranderd om toch maar niet mee te gaan en ik was dus ongeveer 'alleen'. Ik kende wel mensen maar niet om 14 dagen mee door te brengen. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan. Anyway, op een dag, in een uiterst charmant dorpje in Italië zijn we beginnen praten. En vanaf het eerst moment voelde we ons zo verbonden, dit is een verhaal van een liefde die slechts eens in de zoveel keer voorkomt. En ik had nooit gedacht dat ik zoiets zou meemaken, maar het is zo. Nuja, hij was nog samen met zijn uiterst annoying vriendinnetje van drie jaar ver, maar zij hadden het niet goed meer samen, je hoefde hen niet te kennen om dat te zien aan hen. We praatten en praatten en lachten samen. En dan op een dag, we waren in Firenze, we mochten de Dom bezoeken, maar niemand die ik kende wilde gaan, dus ging ik alleen. Wat deed hij ? Hij ging mee met mij... Niet omdat hij het uitzicht wilde zien, wel omdat hij wilde gaan met mij. En ik, domme geit, had dat niet door. Maar wat was het leuk daarboven ! Zo genieten van het uitzicht. Eenmaal terug beneden, ik had mijn gsm niet bij en kon niet bellen naar mijn vriendin dus was ik alleen. En ik stelde voor met hem mee te gaan. Maar hij vond dat geen goed idee, omdat zijn vriendin zo jaloers was. Dus, ik was kwaad, want ik had eigenlijk niet echt gevoelens voor hem, toch niet bewust, dus hoefde zijn vriendin met niets in te zitten. En dan hebben we een paar dagen op reis niet meer gesproken. Tot die laatste avond in Venetië, we zaten in het hotel op iemands' kamer poker te spelen ( iets waar ik overigens nog altijd niet goed in ben) en hij was er ook. Waarom weet ik zelfs niet meer. Achterna, ik ging terug naar mijn kamer en hij wandelde mee, en daar in die gang, hadden we zo'n innig moment en we omhelsden elkaar en voor twee mensen die elkaar zo kort kenden, voelde het zo goed. De volgende dag was er de lange busrit naar huis en we keken zo constant guitig naar elkaar. Hij was alleszinds verliefd, ik niet echt, dat dacht ik toch. Hij zag er eigenlijk niet zo goed uit, nu zie ik hem volledig anders, maar toen vond ik niets speciaal aan zijn uiterlijk, maar daar heb ik nog nooit bij niemand om gegeven, i'm not shallow. Voor we terug thuis waren hadden we emails uitgewisseld. En de rest van de Paasvakantie heb ik constant op msn zitten wachten tot hij online kwam. En als hij er dan was, was het zoo fijn om te praten.
Terug op school konden we niet veel zeggen tegen elkaar, door zijn vriendin en contact bleef beperkt tot wat knipoogjes. Ik had trouwens op dat moment ook een vriendje, nog maar een paar weken maar dat voelde niet echt goed en dat heb ik snel uitgemaakt, die jongen is nu een van mijn beste vrienden. Anyway, ik ging die periode vaak gaan lopen in het bos niet ver van mij. Nuja, bos is veel gezegd, noem het een veredeld park. En op een dag, ik zei hem op msn dat ik was gaan lopen. Hij zei, mss kom ik wel langs. Hij is langsgekomen. Daar was ik, op mijn gemak aan het luisteren naar de nieuwe madonna en daar was hij. De sukkelaar op zijn fiets. Nee sukkelaar is het woord niet, maar hij is iemand, moest je hem zien lopen, je zou niet opkijken... Begrijp je ? We hebben gepraat en rondgewandeld en op de stenen trappen aan het water bleven we stilstaan en ik kuste hem en zei : nu ga je zeker niet kunnen slapen ! It was the best kiss I ever had. And he didn't sleep that night...
Meer later, of morgen ;-) Mss leest niemand dit, maar het voelt zo goed alles opnieuw te beleven.
