Het jaar 2007 zit er op, het nieuwe jaar is al begonnen en het wordt dus ook tijd om beloftes waar te maken. Het jaar 2007 heb ik afgesloten met goede voornemens, meer sporten, minder koekjes eten, mij een webblog aanmaken, en meer aan mijzelf denken. Er is dan toch al één voornemen dat ik aan het waarmaken ben. Dit wordt mijn dagboek waarin ik mijn hersenkronkels, en geloof mij, het zijn er veel, tracht neer te pennen.
In verband met de andere voornemens, wel dinsdag begin ik terug te fitnessen met mijn lieftallige nicht, en voor één keer heb ik geen koekjes meegebracht uit de winkel. Wat je niet in huis hebt, kun je nu éénmaal niet opeten. Maar het zal vooral het laatste voornemen zijn waarmee ik het moeilijk ga hebben. Meer en meer begin ik te beseffen dat je uiteindelijk altijd alleen staat in je leven. Je mag anderen nog zo helpen, of nog zoveel mogelijk doen zodat ze je graag hebben, vriendschap is nu éénmaal niet af te dingen. Vriendschap moet spontaan komen, spontaan geven en nemen zijn. Ik vind het eigenlijk erg om te stellen dat ik met mijn 24 winters geen enkele echte pure vriendschap meer heb. Ik heb lang gedacht dat het aan mij lag. Maar ik ben tot het besluit gekomen dat het eerder te maken heeft met de "Me, Myself and I"-ingesteldheid die er heerst onder de mensen. Ze hebben gedaan met studeren, hebben een partner, en hop ze verhuizen naar een eilandje ver van iedereen weg. Gedaan met uit de bol gaan, eens gek doen, eens op café te zitten, eens te horen hoe het anderen vergaat. Eerlijk, ik erger mij eraan. Met een vriendenkring van 5 jaar, zou je die verhuizingen niet verwachten, maar blijkbaar zijn ze er wel. Is het dan uit, dan verwachten ze dat je hen komt troosten, luistert naar hoe hun gebroken hart de grond op gaat. En na twee dagen, "we proberen het nog eens, merci om te luisteren hé" en is het bijzonder stil aan de andere kant van de lijn omdat hij of zij heeft neergelegd. Ik kan zo tegen de muur lopen van ambetantigheid omdat ik mij weer eens heb laten vangen. Nee, sommige banden gaan stuk, ook al wil je dat zelf niet, het is de tijd die de vriendschap beëinvloed. Maar het is de ingesteldheid van mensen die beslist over het al dan niet verderbestaan ervan. Vriendschap is zoals een plant die je moet voeden, anders sterft hij. En hoewel ik heel mooie plantjes had staan, en ik toch goed voor ze heb gezorgd, zagen zij het nut er niet van in te blijven voortbestaan.
Maar dit jaar is het genoeg geweest, ik ga mij ook een andere ingesteldheid aanschaffen. Dit jaar is het ook, "Me, Myself and I". Ik weet wel niet of het iets voor mij is, mijn karakter is te zacht denk ik, maar we gaan toch proberen.
