Life your dream Volg hier mijn (lange) weg met vallen en opstaan naar mijn grote droom...
17-05-2015
Zondag 17 mei 2015
Dag 2 zonder suiker lukt toch al iets beter, op geen enkel moment zin gekregen in suiker, voel mij mentaal toch al iets sterker dan gisteren al voel ik mij mentaal nog niet sterk genoeg om te kunnen zeggen dat ik niet meer in de fout zal gaan...
Nog steeds veel pijn in mijn lies, maar het geeft mij toch niet tegengehouden om deze morgen een uurtje te gaan dansen en wat krachttraining te doen, het kwam natuurlijk mijn lopen niet ten goede deze namiddag, al na 1 km moest ik mijn wederhelft laten gaan, hij liep sowieso veel sneller dan ik dus het was zinloos om te 'proberen' hem bij te houden.
Het was geen simpele run, de pijn in mijn lies en ook een milt die alsmaar vervelend deed tijdens de eerste kilometers. Maar kom, ik heb niet echt afgezien, het was een rustig loopje, het was niet mijn bedoeling om een pr te verbeteren vandaag, om eerlijk te zijn had ik eigenlijk niet zoveel zin in een run vandaag...
Het teveel suiker vorige dag zorgde ervoor dat een goede nachtrust letterlijk een droom werd, ik heb ellendig slecht geslapen, mij doodgezweet met momenten zelfs en de zumba werd terug pijnlijk deze morgen maar het ging nog redelijk wel, ik heb al meer afgezien tijdens trainingen, nog dat geluk... Maar ik zit wel met een spier in mijn lies die loopt te zeuren en dat is iets wat ik niet mag uit het oog verliezen, ik zal moeten opletten de komende tijd ermee zodat het niet nog erger word. Ik hoop dat het morgen beter zal aanvoelen voor de run in Gent.
2 lopen zo kort op elkaar, eigenlijk 3 lopen heel kort bij één is eigenlijk een beetje teveel van het goede voor mij, ik heb er eerlijk gezegd niet zoveel zin in momenteel, en nu met mijn handicap aan mijn lies vertrek ik zeker niet met het idee om recorden te doen sneuvelen, ik was er eigenlijk niet op voorbereid op deze run, het was mijn wederhelft die plots last minute vroeg of ik hem niet wilde gaan lopen... Mijn geschatte tijd? Oh, met 1u08 ben ik meer dan tevreden zelfs.
Vandaag staat mijn voeding weer volledig op punt, al voel ik mij mentaal zwak, er is momenteel een enorme angst over mij gevallen om te hervallen, ik voel precies geen stevigheid meer in mijn karakter om het vol te houden en dat maakt mij zo bang. Ik moet mij dringend terug mentaal meer beginnen focussen op het gezond eten.
Maar nu eerst wat slapen want ik ben volledig uitgeput.
Wat is dat toch met mij. Krijg ik plots een onbedwingbare drang in zoet en moet op dat moment er alles maar ook ALLES aan geloven, er was geen houden meer aan, geen rem die ik kon dichttrekken om mij tegen te houden, iets anders eten was onbespreekbaar, ik zou en MOEST chocolade hebben. Om nadien echt boos te zijn op mezelf. Altijd hetzelfde, het lijkt wel een niet eindigend verhaal; stoppen, herbeginnen, stoppen, herbeginnen, straks ga ik mezelf niet meer serieus nemen als ik weer eens wil stoppen, stoppen ja, voor hoelang? Een dag? Een paar daagjes? Een week?
Ja, nu loop ik er echt ambetant door, ik vraag mij af hoe ik in godsnaam mezelf er vanaf kan helpen, daarom eens een andere hypnotherapeut een mailtje gestuurd voor een second opinion; ben ik hopeloos of kan hij mij misschien behandelen?
Maar opgeven en mij erbij neerleggen dat ik altijd zal blijven snoepen en naar chocolade grijpen? Nooit.
Ik ga echt op een dag kunnen zeggen dat suiker niet meer mijn leven bepaald.
Maar tot de dag van vandaag bepaalt het helaas nog steeds mijn leven... En mijn humeur...
Dat een lichaam niet altijd even goed op bepaalde voeding reageert dat heb ik nu ondertussen ook al enige keren ondervonden, zo krijg ik altijd problemen als ik een groententaart klaarmaak. Het is precies of ze met al mijn energie gaat lopen, mij zo lui en tam maakt en wat nog erger is ze geeft mij enorm veel zin in zoet. Gisteren at ik ze net voor de zumba en mijn motor viel gewoon stil, terwijl ik normaal zelden last heb van een 'zware' maag... Deze middag idem, en nu deze avond ook... Ik denk dat ik dit voor mezelf nooit meer ga klaarmaken, mijn lichaam reageert er totaal niet goed op.
Ik probeerde deze middag eerst mijn toevlucht te zoeken naar gezondere tussendoortjes; nootjes, een sesamreep, maar ik zou en MOEST chocolade hebben, ik had helaas niets suikervrij bij en ik heb dan maar een reep pure chocolade genomen die mierzoet smaakte en mij totaal niet smaakte, daarna nog 2 kleine rijstwafeltjes met chocolade en enkele pralines en alles daarna weggespoeld met veel water, dat gaf mij terug enorm veel energie en ik heb er gelukkig weinig negatieve gevolgen van ondervonden, mijn suikerspiegel kreeg nadien gelukkig geen dip maar ik was er niet echt gelukkig mee met mijn zoete zonde, ik was zo goed bezig, morgen zou het 2 weken zijn dat ik totaal niets gesnoept heb, maar helaas is het mij niet gelukt maar het is wel een feit dat ik mij nu terug meteen weer op mijn pootjes terug stel en gewoon verder doe waar ik zat.
Dat is ook de bedoeling trouwens dat ik voor 3/4 zo gezond mogelijk probeer te leven en voor 3/4 suiker ban uit mijn leven maar eens een sandwich, rozijnenboterham of iets anders van zoet moet soms eens kunnen. Geen smokkeldagen maar maar kortere zoete momenten.
Wat wel positief is dat ik tijdens mijn zondemoment vandaag geen voldoening vond in de suiker, ik vond het eigenlijk zelfs niet lekker.
Wat mijn gewicht betreft hoop ik ook vrede te vinden, echt slank, slank zal ik nooit kunnen worden, ik zal altijd iets dikkere benen blijven hebben maar het is wel een feit dat ik blijf vooruitgaan wat mijn prestaties betreft en als ik dan een complimentje krijg dat mijn armen echt wel mooi gespierd beginnen worden dan geeft mij dat toch wel voldoening, een spierbundel wil ik nooit worden, maar ik vind het wel mooi dat er toch enige 'power' te zien valt en niet enkel wat slappere chicken wingsflappen.
Bij de krachttraining merk ik wel vooruitgang, bepaalde toestellen waar ik enorm veel moeite mee had voor mijn armen beginnen gemakkelijker te gaan en dat geeft mij enorm veel voldoening al beperk ik mij momenteel voornamelijk tot het luchtdrukcircuit maar langzaamaan begin ik meer en meer de andere échte krachttoestellen te ontdekken, ik probeer zoveel mogelijk te stelen met mijn ogen van andere gebruikers om het vroeg of laat ook eens te proberen.
Morgen mijn normale crosstrainingoefeningen, zaterdag de crosstrainingoefeningen en mijn uurtje zumba en zondag zou ik heel graag weer een stapje vooruitgaan in mijn lopen... Ik hoop dat ik op tijd wakker ben en op tijd in Destelbergen ben, evenals dat het weer mij gunstig gezind zal zijn om dan voor de eerste keer een halve marathon te gaan lopen. Ik voel dat mijn lichaam er klaar voor is, ik ben bijna volledig hersteld en mijn lichaam vraagt om uitdaging.
Volgende week is het dan weer een intervaltraining en heuveltraining als extra'tje. Ik ben zo goed bezig, ik ga zo vlot vooruit, een maand geleden liep ik nog maar net 9 km en nu zit ik al met momenten op 10 km... Ik boek zoveel vooruitgang op korte tijd.
Ik mag echt terecht fier zijn op mezelf, al zeg ik het zelf.
Deze morgen gaan lopen, en het lopen ging supergoed ondanks het feit dat mijn spieren nog niet volledig hersteld waren, ik haalde toch met gemak een gemiddelde van 10 km/u. Het is een feit dat ik de laatste maand enorm veel vooruitgang geboekt heb door mijn manier van trainen aan te passen en dat motiveert me nog meer om het nog beter te doen.
Deze middag een eindje gaan fietsen en deze avond nog een uurtje zumba gedaan, wat niet echt een groot succes was; ik had tekort ervoor teveel gegeten en ook de training van deze morgen zat nog in mijn benen.
Zowel gisteren als vandaag had ik het lastig, de zin naar suikervrije chocolade is groot, de zin naar echte suiker is er gelukkig totaal niet. Ik heb vandaag ook veel te veel gegeten dan goed voor mij is, ook een werkpunt voor de komende tijd dat ik meer gecontroleerd moet eten, maar nu is mijn doel toch voornamelijk om 8 weken praktisch geen suiker binnen te krijgen, daarna werken we op de verfijning.
Ik voelde mij vandaag wel enorm goed lichamelijk, ondanks de korte nacht voelde ik mij klaarwakker, voor dat alleen zou je suiker nooit meer willen aanraken.
Deze morgen opgestaan met heel pijnlijke onderbenen, mijn reeks oefeningen mocht ik al vergeten want er zaten jumping jacks bij, zoiets zou totaal niet goed gekomen hebben in mijn onderbenen. Meteen ice packs opgelegd in de hoop dat dat de pijn wat kon verlichten... Maar het zonnetje scheen zo mooi dat het zonde was om 'niets' te doen, dus daarom maar op mijn fiets gesprongen en brood gaan halen, wat toch wel een mooi fietsritje was.
S'namiddags nog een uurtje gewandeld en deze avond dan zumba op vereenvoudigde wijze, het ging nog vrij goed maar ik voel dat ik het de komende dagen rustig zal moeten aandoen wil ik terug volledig de oude worden, dus of ik morgen mijn oefeningen ga kunnen doen zal nog afwachten worden wat mijn benen gaan zeggen, als ik ze nog voel ga ik toch eens overslaan.
Vandaag ging het iets minder met mijn snoepzin, terwijl ik dit hier schrijf wil alles in mij iets van zoet eten. Maar ik weiger toe te geven, ik ben zo goed bezig, ik ga mij niet terug uit mijn evenwicht laten halen.
Het begint een gewoonte te worden maar deze nacht weer te weinig kunnen slapen en weer te vroeg wakker en zo stond ik dus al geeuwend aan de start van dwars door Brugge, geen massale opkomst zoals bij de ten miles, maar een bescheiden loopmenigte die gelukkig niet zo agressief was als in Antwerpen, ook een veel leuker publiek langs de kanten van de weg, maar het traject zelf was zwaar, heel zwaar, de goede banen waar ik gemakkelijk kon lopen en geen last had van protesterende spieren waren op 1 hand te tellen, ik heb verschillende keren gedacht dat dat misschien wel de run was waarin ik een eind zou moeten wandelen of opgeven, maar wandelen probeer ik nooit te doen want ik weet eenmaal ik mijn snelheid verlies het om zeep is. Vooral aan 8 km kreeg ik het zwaar, mentaal probeerde een stemmetje mij constant te doen stoppen, het was zwaar om niet te luisteren en me aan te sluiten bij nog stoppers, maar ik heb volgehouden, daarna heb ik geen enkel gemakkelijk moment meer gehad, het bleef afzien tot aan de eindstreep. En toen was het met een bang hartje kijken naar mijn tijd, ik had het gevoel dat ik slechter gelopen had, mijn horloge die ook geen pr aan gaf... Wat op zich raar was, al denk ik dat het komt omdat mijn horloge nét geen 15 km geregistreerd geeft en dat hij daarom geen pr aangaf omdat ik nog niet aan dat getal zat...Maar de tijd die ik toen zag was echt WAW! Bij de ten miles had ik onbewust gelopen de tijd die ik wou halen, maar hier zat ik 2 minuten onder de tijd die ik eigenlijk wou lopen; een verbetering van 5 minuten met mijn vorige wedstrijd van 15 km! Ik kan zeggen dat ik fier op mezelf ben, ik heb dat heel goed gedaan. In oktober de 15 km van Hasselt met vooropgestelde tijd een tijd onder de 1u30
Nu volledig uitgeput mijn bedje in en hopen dat ik de komende 2 dagen niet al te veel naweëen heb van mijn run wat mijn spieren betreft.
Deze morgen zat de krachttraining van gisteren toch nog lichtjes in mijn lijf, was ook véél te vroeg wakker om weekend te zijn, om 6 u was mijn nacht helaas voorbij.
De zumba ging vrij goed, enkel had ik toch wel wat last in mijn onderbenen, ik hoop en bid dat ze mijn onderbenen morgen beter aanvoelen, ik ga alvast geen crosstraining doen morgenvroeg zodat ik ze toch een beetje spaar...
Deze avond een aspergemenu gaan eten, het voorgerecht was precies door iemand gedaan die voor de eerste keer asperges geschild had, er ging nog serieus wat draad aan, de soep was vrij zout en de asperges bij het hoofdgerecht moest je echt gaan zoeken.
Het dessert was het moeilijkste punt van de avond; opeten of niet, op het eerste zicht viel het nog mee, er waren aardbeien, geflambeerde ananas, een bolletje ijs en wat koekjes en meringue, de meringue en de koekjes laten liggen, maar toch het beetje ijs dat niet veel was toch opgegeten, het was lekker maar veel te zoet en nee, het deed mij niet verlangen naar meer. Heb ik spijt dat ik het opgegeten heb? Nee. Want het was echt te verwaarlozen, maar dat wil niet zeggen dat ik nu ga opnieuw beginnen, we blijven verder doen zonder suiker.
Vandaag niet zoveel kunnen trainen of gepland, mijn agenda liet het helaas niet toe, dus moest ik tevreden zijn met s'morgensvroeg mijn crosstraining oefeningen en daarna een dik half uurtje kracht. Daarna was het een gehol om rond te raken met mijn werkjes. Deze namiddag ook 2 nieuwe huisgenootjes in huis gehaald en zo is ons gezin terug verrijkt met een klein konijntje en een cavia.
Morgen een rustig dagje met nog geen vaste planning buiten eerst naar Tom & Co om nog wat aanvullend eten te gaan kopen voor de 2 nieuwe kleintjes en de zumba erna en s'avonds natuurlijk op restaurant, we kijken ernaar uit.
Vrijdag alleen gaan lopen in Brugge, mijn wederhelft blijkt zieker te zijn dan eerst gedacht, ziek genoeg om mij enorm veel zorgen te maken.
Vannacht terug onrustig geslapen, teveel liggen piekeren, mijn werk houd mij precies veel meer bezig dan normaal en ik vrees dat het de komende maanden nog niet snel zal veranderen, er wacht ons nog een zware tijd. Deze morgen dan naar mijn werk gegaan om eens te gaan praten met mijn collega en dat geeft mij nu gelukkig al meer gerustgesteld. Maar het verandert niets aan het feit dat er ons nog een helse tijd te wachten staat...
Deze middag vrij lui geweest, eigenlijk niks nuttigs gedaan, wat op mijn laptop zitten surfen, op mijn gemak boodschappen gaan doen, bloemetjes gaan kopen voor mijn moeder morgen.
Straks naar de zumba en daarna mijn bedje in.
Ondertussen al een week clean, en ditmaal wijk ik niet af; ik zal 8 weken suikervrij leven, niets gaat mij er gewoon vanaf kunnen brengen dat is een feit, want binnenkort is er weer een feestje gepland... Oh wat haat ik feestjes.... Zucht.
Het word hoogtijd dat ik eens beter slaap s'nachts, het is al de zoveelste nacht op een rij dat ik echt onrustig slaap, ik heb het gevoel dat ik minstens elk uur wel eens wakker word, ik vraag mij af hoe dat eigenlijk komt...
De crosstraining van deze morgen was precies een brug te ver, wat waren me dat voor oefeningen, het was precies een reeks om voor de rest van je dag met je benen in de lucht te liggen in de zetel. 2 minuten jumping jacks en dan nog meer van dit extreme waren nét iets teveel voor mij... Ik heb toch 2 x gekozen voor de beoordeling 'brutal'. Het was verdorie enorm brutal trouwens.
Op het werk lijk ik vandaag precies niet mijn draai te vinden, doordat de werkmannen kwamen om dingen aan de winkel te doen was ik een beetje uit mijn doen, daar ging mijn dagelijkse routine en kon ik wéér beginnen puzzelen om de voorraadkast in te richten en al mijn mooie tijd daaraan te verliezen, maar kom, laten we nu hopen dat het nu goed gedaan is.
Ik zal ook ongelofelijk blij zijn dat het tijd is voor het avondeten, mijn middagmaal was maar povertjes en mijn maag laat het merken ook, nog een uur honger lijden en dan verlossing.
Morgen geen vaste sportplanning, we zien wel wanneer we wakker zijn, en als ik vroeg genoeg wakker ben ga ik s'morgens krachttraining doen en s'avonds een uurtje zumba, maar ben ik niet op tijd wakker dan word het vrijdagmorgen kracht.
Deze morgen toch vrij vroeg wakker, niet uitgeslapen maar toch fit genoeg om te gaan sporten, mijn heuveltraining gedaan, het bleef gelukkig droog en het was zelfs vrij warm, ik was eigenlijk te warm gekleed om te trainen en ik kon niets uitdoen wou ik niemand gaan choqueren in mijn sportbh...
De heuveltraining was door de warmte vrij zwaar maar ik heb het wel kunnen afwerken en daar ben ik blij om, toen ik thuiskwam nog vlug mijn fiets opgesprongen om mijn nieuwe ipod shuffle te gaan afhalen in het postkantoor en de dame aan het loket wou me weer wat opzadelen, terwijl het buiten al begon te druppelen. Die achter mij lachen toen ik zei 'voordeel mevrouw? Ik denk niet dat ik mij voordeel doe als ik hier nog langer naar jou luister en ik straks in de gietende regen naar huis kan fietsen en ik nog een dokter kan bellen omdat ik ziek ben, mijn voordeel zou direct verdwenen zijn, ik zou misschien nog moeten bijleggen ervoor.' Maar het mocht niet zijn, ik zat in een echte stortbui, dus ik kwam zeikende nat thuis, meteen mij een nieuwe broek mogen aandoen en mijn hoofd mogen afdrogen met een handdoek, mijn vest was gelukkig waterdicht, nog dat geluk.
Vanavond dan de zumba, mijn dansgoesting zit nog steeds op een heel laag pitje, ik heb dus echt last van zumbamoeheid, ik weet niet waarom, het is echt een sleur aan het worden er telkenmale naartoe gaan...
En mijn voeding zit nog steeds 100% goed, nog geen enkel zwak moment gehad.
En zondag alleen naar de loopwedstrijd, manlief is ziek, geeft zware koorts 36,7 en dat zal wellicht nog wel tot maandag aanhouden... (vrij vertaald: ik heb geen zin om mee te lopen)
Wat is het toch fijn om sportief te zijn... En al zeker om samen te leven met een ganse familie die een allergie geeft aan sporten...
Dat ik jaren met de angst zat om mijn job te verliezen... Vandaag was zo'n dag dat ik eigenlijk blij zou zijn moest ik gewoon mijn ontslag krijgen, want met zoveel onredelijkheid kan ik met de dag minder en minder omgaan. Ik steek zoveel energie in mijn job en dan krijg je dit als beloning... Is nog nooit gebeurd dat ik mij eventjes in ons magazijn opsloot om eens goed te huilen.
Loop ook al gans de dag met verschrikkelijke hoofdpijn en voel mij enorm uitgeput door alles van vandaag.
Ik zie morgen wel wat er op de planning komt te staan, als ik langer kan slapen ga ik ook iets langer slapen, het zal mij deugd doen.
Maar voor de rest voel ik mij enorm 'zen', voel mij enorm rustig en dat doet mij goed. En daar zal mijn zero suikergebruik wel voor iets tussen zitten.
Ik ben niet van plan om het te veranderen dat is een feit.
En dat genezen traag gaat, hééél traag, ik ben al beter maar nog niet volledig de oude en dat laat zich momenteel nog goed voelen in mijn trainingen, de duurtraining van deze morgen was weer ééntje die te catalogeren viel onder 'the road through hell'. Ik was zo aan het lopen en dacht 'stel je voor dat je in zo'n toestand een marathon moet lopen? Dan begin je beter niet.' :-/ , ik denk dat ik 2 km vlot gelopen heb en de andere 14 km waren gewoon afzien. Ik had er eigenlijk ook gewoon geen zin in om te lopen, heb ik last van sportmoeheid? Dacht met momenten zelfs 'misschien moet ik beter volledig stoppen met sporten.' Oh, zal gewoon zijn omdat ik mij iets minder voel nu wellicht.
Het meest lachwekkende was toen ik aan 15 km zat ik een bericht kreeg dat ik een pr had. Yeah right en ik dacht echt dat ik gewoon wat liep te slabakken met momenten...
Deze namiddag de tweede poging om naar de meifoor te gaan aangezien we gisteren onze auto niet kwijt raakten, het was wel voor een groot deel in de regen maar kom, we zijn toch geweest, al had het leuker geweest met goed weer en meer tijd... Volgend jaar misschien.
Morgen terug werken en dinsdagmorgen heuveltraining en s'avonds zumba.
Met mijn voeding zit alles supergoed zelfs, ik ben heel trots en fier op mezelf, het lukt mij zelfs probleemloos, it's all in the mind.
Hopelijk word het volgende week zondag terug een topper mijn dwars door Brugge.
Vandaag mijn moederdagcadeautje besteld via internet; namelijk een derde ipod shuffle, iets wat ik al lang wou, ik heb er ééntje met muziek waar ik meestal mee loop, dan heb ik er ook ééntje met meer een combinatie van specialere muziek, muziek waar ik eigenlijk geen afscheid van kan nemen en aangezien ik mijn gewoon ipodshuffletje regelmatig eens vergeet op mijn werk of dat ik dikwijls op lange afstanden met een platte ipod val, zo kan ik altijd lopen met mijn 2 ipodjes en ben ik altijd zeker van muziek.
Ondertussen beginnen rondkijken waar ik eventueel in een loopclub kan gaan, maar het is moeilijk er één te vinden die mij een beetje aanstaat, Misschien moet ik dan toch op zoek gaan naar een personal trainer, of moet ik gewoon naar engergy lab gaan om daar een loopschema op maat te krijgen... Ik weet het dus echt niet.
Let the beast go had gisteren en toepasselijk zinnetje geweest op mij, wat zeggen ze dat suiker niet zo veel kwaad doet??? Liep gewoon half opgefokt erdoor van eraf te moeten blijven, ik heb zelfs heeeeeeeel onvriendelijk gedaan tegen een klante. Iets waar ik mij altijd aan erger maar nu was het teveel, ik kon er niet meer mee om. Ik blijf het enorm irritant vinden dat mensen hun gsm op herlaadkaarten willen laten werken maar verdorie hun gsm niet kunnen/willen herladen. En dan kopen ze het liefst maar een kaart van 5 euro dat ze lekker veel kunnen terugkeren zodat ze mij nog meer kunnen irriteren en dan komen ze meestal als ik in tijdsnood zit... En die van gisteren wou zelfs 2 kaarten van 5 euro erop ipv 1 van 10, nee, het moest echt niet gemakkelijk gaan. Was echt mega gemeen achteraf gezien maar ze liet het duidelijk niet aan haar hart komen. S'avonds toch nog een goede daad van barmhartigheid gedaan toen ik naar huis wou gaan en op weg was naar mijn auto kwam ik een Chinees tegen die een maaltijd kwam brengen maar de persoon niet vond, ik ben dan met hem op kruistocht gegaan en we hebben uiteindelijk de persoon gevonden.
Ondertussen word ik nog steeds goed geteisterd door een verkoudheid, vooral s'avonds komt mijn neus volledig toe te zitten en zo kan ik dus echt niet slapen en ben ik genoodzaakt om de zoveel uur in mijn neus te gaan spuiten, en zelfs nu deze morgen zit mijn neus nog potdicht aan één kant, heel vervelend, en dan die hoofdpijn...
Direct opstaan mijn crossfit oefeningen mij klaarmaken, ontbijten en vertrekken naar mijn zumbaclub voor een uurtje zumba, de dansgoesting is neutraal vandaag, niet echt tegen mijn zin maar ook nog niet 'joepie, we gaan gaan dansen.' Daarna naar huis, de kids gaan halen iets eten in lunch garden en daarna vertrekken we naar de mei foor.
Er zijn zo van die dagen dat je wakker word en dat alles maar ook ALLES op je heupen gaat werken die dag of het nu mee gaat zitten of niet... Zo'n dag waarop je eigenlijk zo lang je kan in je bed wil blijven liggen om dan je verplichtingen te doen en er gewoon terug weer in te kruipen. Zo'n dag is het dus bij mij vandaag. Maar de gewoonte van elke morgen crosstraining te doen was sterker dan het nog even blijven liggen in mijn bed, en mijn trainkarakter om op schema te blijven zitten was gelukkig ook groter.
Maar toen ik bezig was was mijn geest druk in de weer met van alles en nog wat op een rijtje te zetten....
De pijnlijke wonde van mijn schoonouders die mij liever kwijt dan rijk zijn die nu terug opengerijt word door de werken bij ons thuis en het belachelijke gedrag van hun. (toon je sterker E...., jij hebt er geen fout aan. Maar ik wil dit niet! Ik wil niets liever dan een liefdevolle tweede thuis hebben)
De vele vragen die ik bij mijn ene trainer heb, de zin om gewoon te schrijven van 'ik weet wel dat jij aan de basis van alles ligt en niemand anders en dat ik het echt wel kan begrijpen.' Maar dan weer het onzeker stemmetje van 'wat als hij écht niet aan de basis lag?' ( leef je leven, doe waar je zin in hebt, laat het los...)
En dan het verleden die mij blijft achtervolgen en waarvan ik het gevoel heb dat ik het écht moet loslaten wil ik verder kunnen met mijn leven, maar zoiets is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Waarom is het soms zo moeilijk om een boek te sluiten en het gewoon naast je te leggen? Waarom blijf je telkenmale terugbladeren naar bepaalde pagina's?
Maar om terug te keren naar mijn training vandaag, ik heb goed getraind, de interval ging heel goed. Ik zit volledig op schema.
Gisteren was echt maar dan ook écht een slechte dag, ik was volledig oververmoeid, mijn spieren voelden verschrikkelijk aan, mijn lijf woog loodzwaar, was doodop, elke handeling was zo lastig... Dus sporten werd meteen voor de ganse dag geschrapt, met pijn in mijn hart, maar ik had geen andere keuze, ik begon dan ook verkouden te worden... In de namiddag toch een 10 tal kilometer gaan wandelen maar het was zwaar. En deze nacht, net zoals de vorige nachten heel slecht en onrustig geslapen.
Deze morgen wakker geworden toch met al iets betere spieren, nog niet volledig hersteld maar toch al voor de helft versteld, voel mij ook energieker maar de verkoudheid teistert mij nu heel goed, de zakdoekjes en ik zullen vandaag heel goede vrienden zijn, ook mijn neus die volledig dicht zit, hoofdpijn, ... Het is er allemaal. En voel me toch nog lichtjes vermoeid.
Maar we beteren, deze morgen terug mijn crosstraining gedaan, de oefeningen gingen heel goed dus dat wil al veel zeggen en nu mij klaarmaken om te gaan werken.
De core gisterenavond was een pure marteling, mijn spieren wilden niet verder met mij en dwongen mij bij de meeste oefeningen op te geven, de zumba erna werd nog gruwelijker, ik begon op een gegeven moment dingen te zien die er niet waren... Alles rondom mij beleefde ik in een roes. Ik wist op dat moment dat het genoeg was...
En dus heb ik deze morgen meteen de geplande intervaltraining van de tafel geveegd, en gewoon eens wat langer geslapen, het was lastig wakker worden deze morgen, en ik ben nog verdoofd door de slaap momenteel maar het geeft mij wel deugd gedaan, maar gerecupereerd ben ik helemaal niet, ik denk zelfs dat ik de zumba vanavond niet ga doen... Mijn lichaam geeft echt 'rust' nodig. 2 daagjes maar op een héél lage intensiteit om daarna weer langzaamaan op te bouwen.
Deze morgen eens het ontbijt van mijn griekse yoghurt met banaan overgeslagen, enkel een appeltje, ik heb het gevoel dat ik niet zoveel nodig heb deze morgen. Misschien dat ik deze namiddag een paar uurtjes ga wandelen, want op mijn gat zitten is geen optie voor mij, ik voel mij daar veel actief in mijn hoofd voor.
Ik begon ook langzaamaan mijn weerstand te verliezen, mijn neus die lichtjes vervelend begint te doen, mijn keel die niet 100% ok aanvoelt, het werd hoogtijd dat ik luisterde naar mijn lichaam. Ook het feit dat ik zo lichtgevoelig was en mijn ene kid mij erover aansprak 'dat ik enkel maar met mezelf bezig was de laatste tijd en niet luisterde naar hun' deed mij mijn ogen openen, ja, ik was teveel bezig met mezelf, zat er zelf door en werd lichtgeraakt erdoor... Ik voelde mij er heel schuldig door, maar deze namiddag maak ik tijd voor hun en zaterdag gaan we ook een ganse namiddag op stap en iets doen wat ze graag doen. En zondag als ze willen mogen ze mee gaan wandelen of fietsen met ons.
Mijn laatste dag thuis, morgen terug werken, ik ben benieuwd wat ik ga zien morgen in de winkel, de winkel is veranderd; qua schoonheid zou het in de positieve zin moeten zijn, qua gebruiksgemak zou het in de negatieve zin moeten zijn...
Niets is erger dan een misstap openlijk en bloot te moeten toegeven maar het liep daarnet compleet fout, daarnet in het verkeer toen ik de 2 kleinsten ging afhalen kreeg ik het helemaal op mijn heupen, en na het eten kon ik de verleiding van de overblijvende donut die bedoeld was voor mijn wederhelft niet weerstaan... Inclusief een 4 tal kleine snoepjes en een ietsiepietsie chocolade als proevertje en die eigenlijk veel te zoet was in mijn ogen... Een geluk bij een ongeluk had ik net een goede bodem in mijn maag en het water zal ervoor zorgen dat het sneller uit mijn lijf gaat maar ik heb toch iets gedaan die ik liever niet gedaan had. Ik had meer moeten stilstaan bij wat ik deed, ik had meer bewuster moeten handelen, en niet zomaar verstand op nul en nemen en opeten... Een fout die ik ingezien heb en die ik hopelijk niet meer zal maken.
Loop gewoon moe en op... En ik weet dat ik nu écht aan mezelf moet denken en mezelf de rust gunnen dan komt de rest vanzelf ook in orde en ga ik het zo moeilijk niet hebben soms om te weerstaan aan dingen want ik weet dat ik er kan afblijven, ik moet gewoon écht leren luisteren naar mijn lichaam.
