Life your dream Volg hier mijn (lange) weg met vallen en opstaan naar mijn grote droom...
27-05-2015
Woensdag 27 mei 2015
12 dagen suikervrij bezig en vandaag is de eerste dag dat ik het zwaar krijg, terwijl ik in de zetel zit en tv kijk verlang ik zo hevig naar een stukje zwarte chocolade, maar we geven er niet aan toe, we zetten ditmaal gewoon door.
Vandaag een dag vol energie, ongelofelijk veel werk verzet op het werk, enkel bij het vullen van dozen pralines kreeg ik plots zin erin, gelukkig er niet aan toe gegeven.
Vandaag moest ik tijdens mijn looptraining een energybar eten, zo zoet. Met als gevolg dat mijn zin naar zoet toch iets aangewakkerd werd, plots kreeg ik zin in de snoepjes in de auto en in de ijsjes die de kids aten tijdens onze wandeling maar ik heb gelukkig weerstaan aan de verleiding en nu enkele uren later is alles gelukkig terug onder controle.
Ik ben wel enorm uitgeput, het lopen deze morgen, de lange wandeling... Ik zal blij zijn dat ik mijn bedje onder mij zal voelen direct.
Waarom blijf ik mij ergeren aan pietluttigheden? Deze morgen weeral van dat, kom je in de fitness toe en weeral was er geen communicatie geweest van word er wel of niet les gegeven en zo was er dus geen les, je mag dan wel andere opties hebben daar, als je als sporter komt omdat kracht op de planning staat of gelijk wat dan kan je gans je planning omgooien en laat ons zeggen dat ik vandaag totaal geen zin had in kracht en mijn training was er ook naar, mijn routine van de toestellen trok op niks, ik heb zeker de helft overgeslagen en de andere helft heb ik mijn series soms totaal niet afgewerkt. Pfff
Ik had eigenlijk enkel maar zin om te lopen vandaag, maar aangezien ik morgen normaal gezien ga lopen... En het was zo'n mooi weer en morgen gaat het regenen, maar we lopen zeker dat is een feit, ik vind het spijtig dat ik nog geen schema heb, nu ga ik terug weer wat moeten improviseren, ik denk dat ik zonder schema 17 km zal lopen.
Vandaag een vervelende dag op het werk, de klanten zijn zo verschrikkelijk irritant.
Soms werkt mijn werk zo hard op mijn humeur.
Ik loop gewoon enorm nerveus, ik vrees dat het afkickverschijnselen zijn van mijn zware trainingen, mijn lichaam verlangt zo erg om zich terug volledig te smijten in een training...
Totaal niet stijf opgestaan maar wel vermoeid, deze nacht ook slecht geslapen omdat mijn lichaam precies enorm onrustig aanvoelt, wellicht door het vele sporten, ik zal ergens wel blij zijn dat het dinsdag is dat ik eindelijk eens kan 'rusten'.
Ik ben zelfs te vermoeid de laatste dagen om een deftig stuk te schrijven.
Vandaag 1 week suiker en suikervervanger vrij en zonder al te veel moeite. Nog 7 weken te gaan... En de zwaardere trainingen zorgen ervoor dat mijn gewicht gewoon razendsnel zakt, ik ga echt nog slank een marathon lopen.
Vandaag was het het grote moment, mijn eerste gesprek met Stefaan om lid te worden van zijn Club. De plaats van afspraak was gemakkelijk te vinden, ik was er goed op tijd, nog eventjes moeten wachten maar uiteindelijk was hij er. En toen het gesprek gedaan was was ik direct een marathon rijker. Wie had dat gedacht dat ik volgend jaar de marathon van Parijs zou gaan lopen?
Ik werd meteen uitgenodigd voor de eerste training s'avonds, was een vat vol zenuwen gewoon, maar het was voor niks nodig, de snelheid viel best mee, de intervallen kon ik goed aan. Ik was best wel tevreden met het resultaat.
En dat we de biowinkel ontdekt hebben deze middag nog eens gaan shoppen daar, weer van alles meegebracht om eens uit te proberen en nogmaals een poging ondernemen om havermout te 'leren' eten, zou het zo graag lusten omdat het zo gezond is maar het zal nog niet voor morgen zijn, ik denk dat ik misschien een paar verschillende recepten moet zoeken om er eens mee te experimenteren in de hoop van...
Ook eens gaan kijken voor het boek van Radmilo Soda maar natuurlijk uitverkocht, dus we laten het maar zo, ik denk dat ik nu wel al genoeg informatie heb om zo gezond mogelijk te 'proberen' leven, maar natuurlijk alle tips blijven welkom.
Ondertussen zijn we al 4 dagen heel goed bezig wat suiker betreft, en ik heb eigenlijk nog maar één keer een zwak moment gehad waarop ik zin kreeg in suiker maar ditmaal was ik sterk genoeg om er niet aan toe te geven, het is een feit dat ik misschien nog af en toe eens struikel op dat vlak, maar het is ook een feit dat ik mij heel snel terug herpak en dat de tijden dat ik geen suiker eet alsmaar groter worden en dat is positief, toen ik stopte met frisdrank had ik net hetzelfde patroon; het was ook niet van stop en gedaan, het was eerst minderen en dan af en toe nog eens iets drinken om dan nu voor 100% er vanaf te zijn en het zelfs niet graag meer te lusten, ik moet het gewoon zijn tijd geven maar zolang geen suiker in mijn lichaam geen gewoonte is mij altijd heel erg bewust blijven van wat ik aan het doen ben.
Vandaag terug eens interval op het programma gezet, het ging al vlotter dan de vorige keer, ditmaal had ik na mijn rondje interval toch nog genoeg kracht om nog een extra rondje te lopen enkel de weg terug naar de fitness was zwaar, het zat in mijn benen maar we hebben niet opgegeven, gewoon de pijn doorbeten. Daarna nog de krachttoestellen één keer gedaan in de hoop dat er dan warm water was in de fitness maar het was ijdele hoop, ik kon al zwetend naar de winkel gaan erna. En afgekoeld zweet is allesbehalve aangenaam.
S'avonds nog een uurtje zumba gedaan met Els, er was verschrikkelijk weinig volk, vind ik zo spijtig voor Els, het is overduidelijk dat de meesten Filip willen als instructeur, ja, ik denk dat ze dan wel eventjes gaan mogen leren afkicken binnenkort want de zomer staat voor de deur, evenals de geboorte van zijn 2 de dochter, ik denk dat hij veel forfait zal geven voor zijn lessen... Al gaat er toch al de ronde dat ze de zumba op 5 uren zullen houden tijdens de vakantiemaanden, maar wie er dan het meest les zal geven, ik vermoed dat in die 5 uren de andere 2 fitnessen erbij zitten, dus dat zijn eigenlijk 3 uren.
Ik vraag mij af hoe goed ik nog mijn zumba ga kunnen combineren met mijn lopen... Zal het nog compatibel zijn? Een stemmetje in mijn hoofd zegt 'alleen zaterdag nog'. Maar het is beter dan niets, dan stap ik in september over op een beurtenkaart.
Ik heb eigenlijk wel lichte stress voor donderdag, en ik weet niet voor wat, maar eerste ontmoetingen zijn niet aan mij besteed, net zoals ik het ver-schrik-ke-lijk vind om te starten in een nieuwe fitness zal ik het even ver-schrik-ke-lijk vinden om te starten in een nieuwe club. Het is eigenlijk wel eng, want je weet niet of je je wel thuis zal voelen bij de groep, misschien laten ze je gewoon links liggen en loop je gewoon wat zielig achteraan te huppelen als ze aan het trainen zijn... Misschien moet ik eerst een proefloop vragen voor ik mijn geld overschrijf zodat ik een idee krijg van hoe het aanvoelt bij hun.
Maar als het een goede club is dan zal ik op sportvlak heel zen mogen worden, dan heb ik eindelijk een goede zumbaclub en een even goede loopclub.
Moe opgestaan deze morgen, de nachten zijn veeeel te kort, ik raak niet gerecupereerd. Ook de hoofdpijn is nog mooi van de partij. Ik moet echt dringend meer aandacht besteden aan mijn porties eten, deze middag was het net nouvelle cuisine en wist ik al meteen dat het volledig fout zou gaan in de loop van de namiddag, en ja hoor, om 14u rammelde mijn maag al dat het geen naam had. Dan maar een gezonde sesamreep boven gehaald, wat nootjes, fruit... Maar de honger bleef mij gewoon gans de dag achtervolgen, enorm vervelend.
Dag 2 zonder suiker lukt toch al iets beter, op geen enkel moment zin gekregen in suiker, voel mij mentaal toch al iets sterker dan gisteren al voel ik mij mentaal nog niet sterk genoeg om te kunnen zeggen dat ik niet meer in de fout zal gaan...
Nog steeds veel pijn in mijn lies, maar het geeft mij toch niet tegengehouden om deze morgen een uurtje te gaan dansen en wat krachttraining te doen, het kwam natuurlijk mijn lopen niet ten goede deze namiddag, al na 1 km moest ik mijn wederhelft laten gaan, hij liep sowieso veel sneller dan ik dus het was zinloos om te 'proberen' hem bij te houden.
Het was geen simpele run, de pijn in mijn lies en ook een milt die alsmaar vervelend deed tijdens de eerste kilometers. Maar kom, ik heb niet echt afgezien, het was een rustig loopje, het was niet mijn bedoeling om een pr te verbeteren vandaag, om eerlijk te zijn had ik eigenlijk niet zoveel zin in een run vandaag...
Het teveel suiker vorige dag zorgde ervoor dat een goede nachtrust letterlijk een droom werd, ik heb ellendig slecht geslapen, mij doodgezweet met momenten zelfs en de zumba werd terug pijnlijk deze morgen maar het ging nog redelijk wel, ik heb al meer afgezien tijdens trainingen, nog dat geluk... Maar ik zit wel met een spier in mijn lies die loopt te zeuren en dat is iets wat ik niet mag uit het oog verliezen, ik zal moeten opletten de komende tijd ermee zodat het niet nog erger word. Ik hoop dat het morgen beter zal aanvoelen voor de run in Gent.
2 lopen zo kort op elkaar, eigenlijk 3 lopen heel kort bij één is eigenlijk een beetje teveel van het goede voor mij, ik heb er eerlijk gezegd niet zoveel zin in momenteel, en nu met mijn handicap aan mijn lies vertrek ik zeker niet met het idee om recorden te doen sneuvelen, ik was er eigenlijk niet op voorbereid op deze run, het was mijn wederhelft die plots last minute vroeg of ik hem niet wilde gaan lopen... Mijn geschatte tijd? Oh, met 1u08 ben ik meer dan tevreden zelfs.
Vandaag staat mijn voeding weer volledig op punt, al voel ik mij mentaal zwak, er is momenteel een enorme angst over mij gevallen om te hervallen, ik voel precies geen stevigheid meer in mijn karakter om het vol te houden en dat maakt mij zo bang. Ik moet mij dringend terug mentaal meer beginnen focussen op het gezond eten.
Maar nu eerst wat slapen want ik ben volledig uitgeput.
Wat is dat toch met mij. Krijg ik plots een onbedwingbare drang in zoet en moet op dat moment er alles maar ook ALLES aan geloven, er was geen houden meer aan, geen rem die ik kon dichttrekken om mij tegen te houden, iets anders eten was onbespreekbaar, ik zou en MOEST chocolade hebben. Om nadien echt boos te zijn op mezelf. Altijd hetzelfde, het lijkt wel een niet eindigend verhaal; stoppen, herbeginnen, stoppen, herbeginnen, straks ga ik mezelf niet meer serieus nemen als ik weer eens wil stoppen, stoppen ja, voor hoelang? Een dag? Een paar daagjes? Een week?
Ja, nu loop ik er echt ambetant door, ik vraag mij af hoe ik in godsnaam mezelf er vanaf kan helpen, daarom eens een andere hypnotherapeut een mailtje gestuurd voor een second opinion; ben ik hopeloos of kan hij mij misschien behandelen?
Maar opgeven en mij erbij neerleggen dat ik altijd zal blijven snoepen en naar chocolade grijpen? Nooit.
Ik ga echt op een dag kunnen zeggen dat suiker niet meer mijn leven bepaald.
Maar tot de dag van vandaag bepaalt het helaas nog steeds mijn leven... En mijn humeur...
Dat een lichaam niet altijd even goed op bepaalde voeding reageert dat heb ik nu ondertussen ook al enige keren ondervonden, zo krijg ik altijd problemen als ik een groententaart klaarmaak. Het is precies of ze met al mijn energie gaat lopen, mij zo lui en tam maakt en wat nog erger is ze geeft mij enorm veel zin in zoet. Gisteren at ik ze net voor de zumba en mijn motor viel gewoon stil, terwijl ik normaal zelden last heb van een 'zware' maag... Deze middag idem, en nu deze avond ook... Ik denk dat ik dit voor mezelf nooit meer ga klaarmaken, mijn lichaam reageert er totaal niet goed op.
Ik probeerde deze middag eerst mijn toevlucht te zoeken naar gezondere tussendoortjes; nootjes, een sesamreep, maar ik zou en MOEST chocolade hebben, ik had helaas niets suikervrij bij en ik heb dan maar een reep pure chocolade genomen die mierzoet smaakte en mij totaal niet smaakte, daarna nog 2 kleine rijstwafeltjes met chocolade en enkele pralines en alles daarna weggespoeld met veel water, dat gaf mij terug enorm veel energie en ik heb er gelukkig weinig negatieve gevolgen van ondervonden, mijn suikerspiegel kreeg nadien gelukkig geen dip maar ik was er niet echt gelukkig mee met mijn zoete zonde, ik was zo goed bezig, morgen zou het 2 weken zijn dat ik totaal niets gesnoept heb, maar helaas is het mij niet gelukt maar het is wel een feit dat ik mij nu terug meteen weer op mijn pootjes terug stel en gewoon verder doe waar ik zat.
Dat is ook de bedoeling trouwens dat ik voor 3/4 zo gezond mogelijk probeer te leven en voor 3/4 suiker ban uit mijn leven maar eens een sandwich, rozijnenboterham of iets anders van zoet moet soms eens kunnen. Geen smokkeldagen maar maar kortere zoete momenten.
Wat wel positief is dat ik tijdens mijn zondemoment vandaag geen voldoening vond in de suiker, ik vond het eigenlijk zelfs niet lekker.
Wat mijn gewicht betreft hoop ik ook vrede te vinden, echt slank, slank zal ik nooit kunnen worden, ik zal altijd iets dikkere benen blijven hebben maar het is wel een feit dat ik blijf vooruitgaan wat mijn prestaties betreft en als ik dan een complimentje krijg dat mijn armen echt wel mooi gespierd beginnen worden dan geeft mij dat toch wel voldoening, een spierbundel wil ik nooit worden, maar ik vind het wel mooi dat er toch enige 'power' te zien valt en niet enkel wat slappere chicken wingsflappen.
Bij de krachttraining merk ik wel vooruitgang, bepaalde toestellen waar ik enorm veel moeite mee had voor mijn armen beginnen gemakkelijker te gaan en dat geeft mij enorm veel voldoening al beperk ik mij momenteel voornamelijk tot het luchtdrukcircuit maar langzaamaan begin ik meer en meer de andere échte krachttoestellen te ontdekken, ik probeer zoveel mogelijk te stelen met mijn ogen van andere gebruikers om het vroeg of laat ook eens te proberen.
Morgen mijn normale crosstrainingoefeningen, zaterdag de crosstrainingoefeningen en mijn uurtje zumba en zondag zou ik heel graag weer een stapje vooruitgaan in mijn lopen... Ik hoop dat ik op tijd wakker ben en op tijd in Destelbergen ben, evenals dat het weer mij gunstig gezind zal zijn om dan voor de eerste keer een halve marathon te gaan lopen. Ik voel dat mijn lichaam er klaar voor is, ik ben bijna volledig hersteld en mijn lichaam vraagt om uitdaging.
Volgende week is het dan weer een intervaltraining en heuveltraining als extra'tje. Ik ben zo goed bezig, ik ga zo vlot vooruit, een maand geleden liep ik nog maar net 9 km en nu zit ik al met momenten op 10 km... Ik boek zoveel vooruitgang op korte tijd.
Ik mag echt terecht fier zijn op mezelf, al zeg ik het zelf.
Deze morgen gaan lopen, en het lopen ging supergoed ondanks het feit dat mijn spieren nog niet volledig hersteld waren, ik haalde toch met gemak een gemiddelde van 10 km/u. Het is een feit dat ik de laatste maand enorm veel vooruitgang geboekt heb door mijn manier van trainen aan te passen en dat motiveert me nog meer om het nog beter te doen.
Deze middag een eindje gaan fietsen en deze avond nog een uurtje zumba gedaan, wat niet echt een groot succes was; ik had tekort ervoor teveel gegeten en ook de training van deze morgen zat nog in mijn benen.
Zowel gisteren als vandaag had ik het lastig, de zin naar suikervrije chocolade is groot, de zin naar echte suiker is er gelukkig totaal niet. Ik heb vandaag ook veel te veel gegeten dan goed voor mij is, ook een werkpunt voor de komende tijd dat ik meer gecontroleerd moet eten, maar nu is mijn doel toch voornamelijk om 8 weken praktisch geen suiker binnen te krijgen, daarna werken we op de verfijning.
Ik voelde mij vandaag wel enorm goed lichamelijk, ondanks de korte nacht voelde ik mij klaarwakker, voor dat alleen zou je suiker nooit meer willen aanraken.
Deze morgen opgestaan met heel pijnlijke onderbenen, mijn reeks oefeningen mocht ik al vergeten want er zaten jumping jacks bij, zoiets zou totaal niet goed gekomen hebben in mijn onderbenen. Meteen ice packs opgelegd in de hoop dat dat de pijn wat kon verlichten... Maar het zonnetje scheen zo mooi dat het zonde was om 'niets' te doen, dus daarom maar op mijn fiets gesprongen en brood gaan halen, wat toch wel een mooi fietsritje was.
S'namiddags nog een uurtje gewandeld en deze avond dan zumba op vereenvoudigde wijze, het ging nog vrij goed maar ik voel dat ik het de komende dagen rustig zal moeten aandoen wil ik terug volledig de oude worden, dus of ik morgen mijn oefeningen ga kunnen doen zal nog afwachten worden wat mijn benen gaan zeggen, als ik ze nog voel ga ik toch eens overslaan.
Vandaag ging het iets minder met mijn snoepzin, terwijl ik dit hier schrijf wil alles in mij iets van zoet eten. Maar ik weiger toe te geven, ik ben zo goed bezig, ik ga mij niet terug uit mijn evenwicht laten halen.
Het begint een gewoonte te worden maar deze nacht weer te weinig kunnen slapen en weer te vroeg wakker en zo stond ik dus al geeuwend aan de start van dwars door Brugge, geen massale opkomst zoals bij de ten miles, maar een bescheiden loopmenigte die gelukkig niet zo agressief was als in Antwerpen, ook een veel leuker publiek langs de kanten van de weg, maar het traject zelf was zwaar, heel zwaar, de goede banen waar ik gemakkelijk kon lopen en geen last had van protesterende spieren waren op 1 hand te tellen, ik heb verschillende keren gedacht dat dat misschien wel de run was waarin ik een eind zou moeten wandelen of opgeven, maar wandelen probeer ik nooit te doen want ik weet eenmaal ik mijn snelheid verlies het om zeep is. Vooral aan 8 km kreeg ik het zwaar, mentaal probeerde een stemmetje mij constant te doen stoppen, het was zwaar om niet te luisteren en me aan te sluiten bij nog stoppers, maar ik heb volgehouden, daarna heb ik geen enkel gemakkelijk moment meer gehad, het bleef afzien tot aan de eindstreep. En toen was het met een bang hartje kijken naar mijn tijd, ik had het gevoel dat ik slechter gelopen had, mijn horloge die ook geen pr aan gaf... Wat op zich raar was, al denk ik dat het komt omdat mijn horloge nét geen 15 km geregistreerd geeft en dat hij daarom geen pr aangaf omdat ik nog niet aan dat getal zat...Maar de tijd die ik toen zag was echt WAW! Bij de ten miles had ik onbewust gelopen de tijd die ik wou halen, maar hier zat ik 2 minuten onder de tijd die ik eigenlijk wou lopen; een verbetering van 5 minuten met mijn vorige wedstrijd van 15 km! Ik kan zeggen dat ik fier op mezelf ben, ik heb dat heel goed gedaan. In oktober de 15 km van Hasselt met vooropgestelde tijd een tijd onder de 1u30
Nu volledig uitgeput mijn bedje in en hopen dat ik de komende 2 dagen niet al te veel naweëen heb van mijn run wat mijn spieren betreft.
Deze morgen zat de krachttraining van gisteren toch nog lichtjes in mijn lijf, was ook véél te vroeg wakker om weekend te zijn, om 6 u was mijn nacht helaas voorbij.
De zumba ging vrij goed, enkel had ik toch wel wat last in mijn onderbenen, ik hoop en bid dat ze mijn onderbenen morgen beter aanvoelen, ik ga alvast geen crosstraining doen morgenvroeg zodat ik ze toch een beetje spaar...
Deze avond een aspergemenu gaan eten, het voorgerecht was precies door iemand gedaan die voor de eerste keer asperges geschild had, er ging nog serieus wat draad aan, de soep was vrij zout en de asperges bij het hoofdgerecht moest je echt gaan zoeken.
Het dessert was het moeilijkste punt van de avond; opeten of niet, op het eerste zicht viel het nog mee, er waren aardbeien, geflambeerde ananas, een bolletje ijs en wat koekjes en meringue, de meringue en de koekjes laten liggen, maar toch het beetje ijs dat niet veel was toch opgegeten, het was lekker maar veel te zoet en nee, het deed mij niet verlangen naar meer. Heb ik spijt dat ik het opgegeten heb? Nee. Want het was echt te verwaarlozen, maar dat wil niet zeggen dat ik nu ga opnieuw beginnen, we blijven verder doen zonder suiker.
Vandaag niet zoveel kunnen trainen of gepland, mijn agenda liet het helaas niet toe, dus moest ik tevreden zijn met s'morgensvroeg mijn crosstraining oefeningen en daarna een dik half uurtje kracht. Daarna was het een gehol om rond te raken met mijn werkjes. Deze namiddag ook 2 nieuwe huisgenootjes in huis gehaald en zo is ons gezin terug verrijkt met een klein konijntje en een cavia.
Morgen een rustig dagje met nog geen vaste planning buiten eerst naar Tom & Co om nog wat aanvullend eten te gaan kopen voor de 2 nieuwe kleintjes en de zumba erna en s'avonds natuurlijk op restaurant, we kijken ernaar uit.
Vrijdag alleen gaan lopen in Brugge, mijn wederhelft blijkt zieker te zijn dan eerst gedacht, ziek genoeg om mij enorm veel zorgen te maken.
