Wat een afgang, letterlijk en figuurlijk. De zelfverklaarde toekomstige premier van België, Yves Camille Désiré Leterme, sloop vrijdag als een schichtige banghaas weg in de coulissen van Hertoginnedal, na zijn persconferentie. Geen antwoorden gevend op eventuele vragen 'uit respect voor de koning'! Wablieft? Hoe kan je nog hypocrieter uit je strot komen. De man van 800.000, met als kartelpartner de rechts-reactionaire separatistische NV-A, die uit is op de splitsing van België, die aan de koning moet gaan uitleggen dat 'hij het niet heeft gekund' en die dezelfde vorst dankbaar mag zijn als die voor hem de kastanjes even uit het vuur wil halen. Getuigt dat soms van respect en goed bestuur? Ik zei het hier al eerder op mijn blog: te kleintjes voor België, te kneuterig, te gewild Vlaams. Geitje Trudy, kermiskoersjes en de gewijde grond van de Vlaamse patattenboer onder de voetjes... meer moet Yvesje zich toch niet toewensen?
Knaap Manu keerde net weer uit la bella Italia: gebronsd, ontspannen, uitgerust en na iedere reis weer wat wijzer en volwassener. Pisa was mooi, de Italiaanse stranden waren mooi, het festival was mooi... maar bovenal waren de Mexicaanse vrouwtjes daar het allermooist (enkel van horen zeggen natuurlijk).
Perioden van goede vooruitgang wisselen af met stagnatie en soms zelfs wat regressie... Het blijft vooralsnog ons zorgenkind. Maar lief en mooi is ze zeker, daar bestaat geen twijfel over.
Sinds heel kort heb ik bij mezelf een nieuwe doelstelling, annex vaardigheid ontdekt: ik rijd rond in de openbare ruimte met de buggy en daarin mijn kleinkind Indra. Had men mij dat een jaar geleden voorspeld, ik had de idee hooghartig weggelachen. Nu is het zover... en het is niet onaardig. Het valt mij op hoeveel vlotter sociale contacten worden gelegd, wanneer men met een buggy de straat opgaat. Sommige passanten zag ik bedenkelijk kijken en 'hoorde' ik ze denken van: 'wat een ouwe vent en nu nog zo'n baby'tje,... waanzin!' Ik heb dan steeds weer de opwelling kunnen onderdrukken om te zeggen: 'Kijk eens wat een mooie baby, mijn achterachterkleinkind!' Nee, ik vervolgde fier als een gieter mijn weg en buggy-slalomde langs straten en parken alsof ik nooit iets anders had gedaan. Wat zei Bredero ook weer?
Naar aanleiding van een artikel dat verscheen in Knack (Jaargang 37, nr 28-29) over Marie-Rose Morel, van de hand van superreactionair-hoofdredacteur Rik Van Cauwelaert, publiceerde de genoemde dame op haar website een antwoord. Ik reageerde daarop met volgende mail:
'Ik ben geen fan van Marie-Rose Morel, nog minder van het bruin-zwart gedachtengoed dat haar partij, en sinds enkele overstappen in de politiek ook zij, voorstaat. Over onbenulligheden bewaart men best het zwijgen en aan sullige tafelspringers met een al te groot ego en ongebreidelde profileringsdrang heeft onze maatschappij geen nood.
Toch wil ik hierbij kwijt dat de riooljournalistiek van Knack, de laatste weken uitzonderlijk sterk belichaamd door de hoofdredacteur Rik Van Cauwelaert, alle perken van welvoeglijkheid te buiten gaat. Leugens worden niet geschuwd, in halve waarheden wordt kwistig gegrossierd en stemmingmakerij wordt langzamerhand de gangbare journalistieke norm bij het blad.
Knack wordt stilaan de spreekbuis van een oerconservatief rechts Vlaanderen met een uitgesproken heimwee naar de goede oude tijd waarin de CVP-staat het voor het zeggen had.
Wanneer journalistiek in Vlaanderen op die manier moet worden bedreven, ziet het er voor onze persoonlijke vrijheid niet goed uit.'
Het antwoord van de geviseerde politica (?) liet niet op zich wachten. Daags nadien kreeg ik het volgende bericht in mijn mailbox:
Geachte heer Strubbe,
Hartelijk dank voor dit gebaar ... Misschien ligt Knack er niet van wakker, voor mij is het in elk geval een opsteker !
Met vriendelijke groeten,
Marie-Rose
Ja, moet er nog zand zijn? Een bewijs hoe ijdel sommige politici (?) zijn om met het grootste gemak naast de kwestie te willen kijken.
Het Casino-aperitief was een succes. Met een geschatte 120-tal bezoekers is de basis gelegd voor een verdere werking. Nu moeten de reacties nog bekeken worden en een haalbaar actieplan opgezet. De reacties van de opgekomen buurt waren positief, toch schrokken wij van een aantal 'bruine' oprispingen. Als dat leeft bij sommige mensen, daar zal dan wel een probleem bestaan. De vraag is alleen: zijn het pure persoonlijke bedenkingen of komen zij het algemeen belang ten goede? Het Tourgebeuren is aan ons voorbij gegaan. Wat maandagavond wel opviel was de gruwelijk vuile boel die door de 'sportfanaten' doorheen de stad werd achtergelaten. Vlaams volk = vuil volk, zou ik bijna zeggen, maar dat ruikt teveel naar de verzuring die wij pogen teniet te doen. Alle gebeurtenissen werden echter overschaduwd door nieuwe problemen met ons kleinste kleinkind Indra. Zij diende gisterenavond weer opgenomen te worden in het UZ door onverwacht opgedoken slik- en ademhalingsproblemen. Weer bang afwachten dus.
Om 12 u 12 net bericht gekregen: Indra is ok bevonden om naar huis te gaan. Wat een opluchting ! Straks bezorgen wij moeder en dochter een leuke thuiskomst. Het ontvangstcomité staat klaar, de Bokma koud.
Het pleintje dat tijdens het schooljaar wordt ingenomen door 'studerende' Atheneumstudenten, is nu ons werkterrein. Wij installeren ons aan de voet van het standbeeld van Karel Miry, die enigszins verbaasd en hogelijk verontrust neerkijkt van op zijn sokkel. Wat voeren 'die gasten' eigenlijk in het schild?... Gaat het Vlaamse strijdlied een nieuw elan worden toegedicht... , wordt 1893 weer tot leven gebracht, of is dat alles slechts schijn om Vlaamsvreemde activiteiten te promoten?... Gerust is hij er niet in.
Werkvergaderingen, gelardeerd met wijn en snacks, leveren dikwijls goede ideeën op. Er wordt gebrainstormd dat het een lieve lust is. De plannen krijgen stilaan vorm. Nu nog de goegemeente. Hoe zal dit ontvangen worden? Zal schamper hooggelach ons deel zijn? Toch blijven wij ervoor gaan.
Wij zijn geboren en getogen Gentenaars en hebben onze stad dus lief. Wij wonen in een gezellige buurt en kennen hier gezellige buren. Ook wel enkele minder gezellige (om eerlijk te zijn). So what that's life! Wij willen ons inzetten om de onvrede, de verzuring tegen te gaan. Daarom plannen wij de oprichting van een buurtcomité. Buurtcomité 'Casinoplein'. Dirk, Els, Geert, Lut (alle buurtbewoners), Anne en ikzelf staken na nieuwjaar de koppen bijeen... en ons plan krijgt vorm Een sfeerbeeld van de eerste bijeenkomst. Copyright: Geert Clarisse
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Wat een afgang, letterlijk en figuurlijk. De zelfverklaarde toekomstige premier van België, Yves Camille Désiré Leterme, sloop vrijdag als een schichtige banghaas weg in de coulissen van Hertoginnedal, na zijn persconferentie. Geen antwoorden gevend op eventuele vragen 'uit respect voor de koning'! Wablieft? Hoe kan je nog hypocrieter uit je strot komen. De man van 800.000, met als kartelpartner de rechts-reactionaire separatistische NV-A, die uit is op de splitsing van België, die aan de koning moet gaan uitleggen dat 'hij het niet heeft gekund' en die dezelfde vorst dankbaar mag zijn als die voor hem de kastanjes even uit het vuur wil halen. Getuigt dat soms van respect en goed bestuur? 
Heer van Donder en Bliksem: verlos onze natie van het 'Goed bestuur' van Leterme !
