Na een hele lange zoektocht naar Willem, heb ik een spoor. Wanneer ik naar het toneelstuk As You Like It ga kijken, speelt Willem erin mee. Terwijl ik naar hem kijk, is het alsof alleen Willem en ik bestaan. Mijn hart gaat als een gek tekeer. Zou ik hem nu toch nog mislopen, terwijl ik zo dichtbij ben? Willem. Zijn naam ligt op mijn lippen. 'Willem!' klinkt het opeens luid en duidelijk. Een jonge vrouw maakt zich los uit de menigte en rent naar voren. Hij omhelst haar. Een en al liefde. Wanhopig loop ik weg. De volgende ochtend word ik wakker van het felle zonlicht. Ik heb het adres waar Willem woont. Dat heeft Robert-Jan mij gisteren op zijn feestje verteld. Het is... O, ik kan me de naam niet meer herinneren, maar wel dat hij zei dat het "riem" betekende. Nummer negenentachtig. Ik weet niet of ik nog de moeite ga doen om hem te zoeken nadat ik weet dat hij iemand heeft. Toch neem ik de trein naar Willems huis. Een dame liet mij het appartementsgebouw binnen. Mijn hand trilt als ik aanklop. De deur gaat open, en daar staat hij. Willem. Hij blijft mij aankijken. Dan stapt hij opzij en doet de deur verder open, ver genoeg voor mij om erdoorheen te lopen. En dat doe ik...