Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
07-11-2010
Afscheid van Peru
Zaterdag hebben we genoten van onze laatste dag in Peru. In de voormiddag een wandeling door Cusco met een beklimming naar een Christusbeeld, op de heuvel hadden we een prachtig uitzicht over de streek. 's Middags nog eens lekker gegeten (samen met alle scouts en gidsen die aan het teiren waren, kwestie van solidair te zijn ), een teleurstellende pisco sour gedronken en genoten van het aangename weer. Daarna nog een bezoekje aan het plaatselijke incamuseum en moeten concluderen dat de inca's mijlenver voor stonden op de rest van de wereld. We kunnen ons alleen ni van de indruk ontdoen dat de Peruanen van de laatste honderd jaar vooral kansen laten liggen en te dikwijls voor de gemakkelijkste oplossing kiezen. We beseffen ook wel dat dat vanuit ons oogpunt (met ons luxeleventje) wel makkelijk gezegd is. Toen we buitenkwamen uit het museum was het zowaar aan het regenen, dat hadden we al een hele tijd niet meer gezien. We zijn dan maar gaan schuilen en van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een laatste Peruaanse pisco sour te drinken en zo nog wat verder mee te teiren Dan was het stilaan tijd om oms richting busmaatschappij te begeven en plaats te nemen op onze nachtbus. Een hele nacht rijden, even opfrissen en de volgende bus op en in de vroege namiddag stonden we opnieuw in Chili. Ondertussen hier in Arica al genoten van ons hotel met zwembad en het tweede luik van onze reis verder gepland. Vanavond gaan we in ieder geval rustig aandoen in dit mooie hotel aan de zee bij zomerse temperaturen. De volgende dagen gaan we proberen de mooiste plaatsjes van Chili te bezoeken. Morgen eerst en vooral een huurauto gaan zoeken om onze trip richting Santiago aan te vatten.
Donderdagmorgen om 6u opgestaan, stevig ontbeten en ons klaargemaakt voor onze trip richting Machu Picchu. Om 7u stond onze taxichauffeur klaar en na een helse rit van 1,5u kwamen we aan in het treinstation van Ollaytombe. Na een trage, maar ogelofelijk knappe treinrit door de Andes zijn we uitgestapt bij km 104. Daar stond onze gids, Noemi, ons op te wachten om onze (baby) Incatrail te begeleiden. Het was een stevige tocht met heel wat hoogtemeters die we moesten overbruggen. De warmte speelde ons af en toe parten, maar de fantaatisch mooie omgeving deed ons doorzetten. Het was een tocht die vol zat met mooie uitzichten over de Andes en die ons langs oude Inca ruïnes voerde. We deden het lang niet slecht want we lagen ver voor op schema. In de vroege namiddag kwamen we aan bij Inti Punku en daar werden onze inspanningen beloond met een wonderlijk uitzicht over Machu Picchu. Daar hebben we een tijd genoten van het uitzicht. Na het trekken van tientallen foto's zijn we afgedaald naar Machu Picchu zelf en hebben daar al een eerste keer kunnen kennismaken met deze oude Incastad. Gelukkig konden we daar de bus nemen naar Aguas Caliente om naar ons hotel te gaan. We besloten om nog even te gaan relaxen in de warmwaterbronnen en genoten na met een Pisco Sour in het aardsparadijs van een heerlijke dag. Nog snel een lekkere maaltijd en dan vroeg ons bed in, want het zou vroeg dag zijn. Om 4u stonden we op om op tijd aan de bushalte te zijn zodat we zeker een stempel konden bemachtigen voor Huayna Picchu (jonge berg) die we konden beklimmen na onze rondleiding in Machu Picchu (oude berg). Ongelofelijk maar toen we om 4u15 aan de bushalte aankwamen stonden daar al tientallen avonturiers te wachten. Met de derde bus geraakten we boven en beñachtigden onze felbegeerde stempel. Na de rondleiding zaten we door onze beste krachten. Het vroege opstaan en het beperkte ontbijt 8koekjes en oranje bananen) begonnen hun tol te eisen. Nele voelde zich niet meer in staat om de beklimmimg naar Huayna Picchu aan te vatten, dus ging ik alleen op pad. De tocht was zwaar, maar het uitzicht boven was adembenemend mooi. Beneden aangekomen was het tijd om opnieuw de bus op te stappen richting Aguas Caliente. Voor we terug op de trein stapten, hebben we nog een lekkere pizza gegeten. Na opnieuw een trage treinrit stond onze chauffeur ons al op te wachten. De rit terug naar Cusco was er 1 op leven en dood. Onze chauffeur waande zich een rallypiloot en maakte er een wedstrijd van om niemand te laten voorbijsteken en zelf iedereen in te halen, al moest hij zich daarvoor zelfs in bochten voorbij auto's, busjes, vrachtwagens ... wringen. Dikwijls hadden die dan ook geen lichten waardoor hij heel bruuske manoeuvres moest maken. Snel een douche en dan was het tijd voor onze dagelijkse Pisco. Na een lekker bord soep hebben we dan nog een pint gedronken op onze Josse zijne verjaardag en op teiren dag 1 Morgen proberen we een nachtbus vast te leggen zodat we morgenavond opnieuw richting Arequipa kunnen vertrekken: En dan zit onze trip in Peru er op ... We proberen zo snel mogelijk in Arica te geraken en gaan daar dan een mooi hotel uitkiezen om wat uit te rusten en onze trip in Chili verder te plannen. Nu wordt het stilaan tijd om in ons bed te kruipen, het waren zware maar fantastisch mooie dagen. Onze volgende blog zal er een vanuit Chili zijn.
We hadden het plan om woensdag met de trein vanuit Puno naar Cusco te reizen. Die trein rijdt echter maar 3 keer per week en door de feestdag maandag waren er geen plaatsen meer beschikbaar. Gelukkig had de uitbater van ons hostel een goed alternatief. We zijn 's morgens vroeg op een toeristische bus gestapt die onderweg op een paar interessante plaatsen gestopt is. We hadden ook de tijd om het prachtige landschap uitgebreid te bekijken. Na de verschillende stukken alpaca op ons bord, eindelijk ook een echt exemplaar gezien en zelfs kunnen aanraken zonder dat het gespuwd heeft In Cusco terechtgekomen in een heel goed hotel. Dat hebben we dan maar gevierd met een lekker dineetje. Ondertussen ook onze zoektocht naar de lekkerste pisco sour verdergezet en degene die we woensdag gedronken hebben, is zeker een kanshebber. Onze missie deze vakantie is, uitzoeken waar de lekkerste pisco te drinken valt. Donderdag weer heel vroeg uit ons bed om te vertrekken richting Machu Picchu. Eerst een goede nachtrust want het belooft een zware tocht te worden. Verslag hierover volgt snel.
Vandaag Puno bezocht. Wat valt daar over te vertellen ? Puno was vroeger een rijke stad omwille van de aanwezigheid van een goudmijn, maar sinds die gesloten is, is het hier vergane glorie. We hadden het gisteren al wat gemerkt en vandaag is dat bevestigd. Hier en daar zijn er nog overblijfselen van de rijke geschiedenis, die zijn ondertussen echter schaars geworden en dan ook nog eens slecht onderhouden. We zijn bv naar de 'Condor' gaan kijken, hier ging een steile klim aan vooraf en vele trappen. Het uitzicht op de stad Puno en Lake Titicaca was adembenemend (of was dat misschien door de vele trappen er naartoe op een hoogte van 4000m), het monument zelf lag vol vuiligheid. We hebben hier al wel ondervonden dat een hoogtestage zijn vruchten afwerpt, want elke inspanning is hier dubbel zo zwaar. Morgen de bus op naar Cusco en donderdag onze trektocht naar Macchu Pichu. groetjes,
@ Maarten: een mototaxi is eigenlijk gewoon een KIPWAGENBROMMER die kan vliegen en ik ben da. En in die laadbak kunt ge gaan zitten. Snapt ge het nu ? Hou ons huisje een beetje in de gaten he als ge er volgende week gaat wonen. Dus met teiren ni te veel drinken zoda ge het een beetje deftig houdt
@ de volleybal: Waar is da fiesje Volgende week Rumst B verslagen en dan hebt ge elle opdracht perfect uitgevoerd !
@ Vake Fons: gelukkig hebben we onze familiale nog geregeld voor we vertrokken. Onze Josse is toch niet op de Vik of de Gust gevallen
@ Va: Het vervoer in België zal wel geen probleem zijn ... Na Chili en Peru kunnen we alles aan. De alpaca zal inderdaad geen optie meer zijn, want die lag vandaag terug op mijn bord.
Wij hebben vandaag een redelijk rare dag achter de rug. Lake Titicaca is heel mooi, maar jammer genoeg hebben ze er iets heel toeristisch van gemaakt. Op de drijvende eilanden wonen al 200 jaar mensen die hun huisjes hebben gebouwd op verschillende lagen riet die drijven in het mee, ze vertellen dat ze zelfbedruipend zijn, maar ze vragen voor alles (veel) geld. Het lijkt dus meer op de drijvende versie van Bokrijk. Het tweede eiland was niet veel beter, daar hebben ze volgens de gids geen elektriciteit, maar op het marktplein waren ze wel met z'n allen tv aan het kijken. De schattige kindjes kwamen mee op de foto staan en wiaten dan heel goed hoe ze fooien moesten loskrijgen. Het was dus niet zo authentiek als we gehoopt hadden, te toeristisch, maar al bij al geweldig mooi. De terugreis was iets minder, Nele heeft duizend keer gedacht dat we met onze boot gingen kantelen, of dat de benzine ging opgeraken ... We zijn echter veilig en wel terug in Puno geraakt. Morgen proberen we onze treinrit naar Cuzco te boeken en verder een beetje te relaxen en Puno te bezoeken.
We zijn gisteren og een beetje doorgezakt in een restaurant in Arequipa (bedankt aan diegene die dat cadeau heeft gedaan)! Vandaag hebben we dan heel de dag op de bus doorgebracht, wat vooral voor mij (Nele) een zware beproeving was! Ik weet niet of het reisziekte was of de gevolgen van de dag ervoor, maar de reis was lang en moeilijk. We hadden dan ook de goedkoopste bus genomen, maar er was er geen andere, dus we hadden niet veel keuze... het was niet voor herhaling vatbaar! De chauffeur had waarschijnlijk niet eens een rijbewijs... Onderweg hebben we ook een accident gezien en toen kregen we pas echt schrik! Maar moekes geen paniek, die bus gaan we niet meer pakken! We zijn nu in Puno aangekomen. Gewone taxi`s hebben ze hier niet, alleen mototaxis: Een moto met een laadbak waar je kan gaan inzitten, en je betaalt dan minder dan een euro om de stad te doorkruisen. Vandaag zijn we het stadje al even gaan verkennen. Puno is een hele arme stad, een beetje schrijnend eigenlijk, maar vanavond was het hier feest! Al die schattige inca kindjes waren verkleed en bijgevolg nog schattiger dan anders!!! ongelofelijk, honderden mensen op straat, echt iets wat we nog nooit gezien hadden!!! Morgen gaan we het Titicaca meer bezoeken, we kijken er al naar uit!
), een teleurstellende pisco sour gedronken en genoten van het aangename weer. Daarna nog een bezoekje aan het plaatselijke incamuseum en moeten concluderen dat de inca's mijlenver voor stonden op de rest van de wereld. We kunnen ons alleen ni van de indruk ontdoen dat de Peruanen van de laatste honderd jaar vooral kansen laten liggen en te dikwijls voor de gemakkelijkste oplossing kiezen. We beseffen ook wel dat dat vanuit ons oogpunt (met ons luxeleventje) wel makkelijk gezegd is. Toen we buitenkwamen uit het museum was het zowaar aan het regenen, dat hadden we al een hele tijd niet meer gezien. We zijn dan maar gaan schuilen en van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een laatste Peruaanse pisco sour te drinken en zo nog wat verder mee te teiren 
