Pol wordt een echte commerçant. Zijn school 't Luikertje verkoopt koekjes ten voordele van de schoolkas. De speelplaats is al helemaal vernieuwd (afdakken, poort) en via het oudercomité werden er twee goals geschonken. Achteraan kwamen er ook nieuwe afdakken voor de fietsenstallingen en nu moeten er nog nieuwe ramen gestoken worden in een van de klassen.
Vandaar dat Pol nu voor 5 euro een Lotus-zak met 16 koeken erin verkoopt. Het is een mengeling van: Zebra, Amico, Madeleine, Winnie de Pooh wafel, gevulde vanillewafel, Luikse wafel, Speculoos en Parisetten). Wil je graag je steentje bijdragen, stuur mail me dan het aantal zakjes dat je zou willen: ilse.hens@partena-partners.be. Liefst tegen dinsdagavond 17/06, dan kan hij ze woensdag meebrengen!
Wat is dat lang geleden... dat ik hier nog iets heb neergepend. Logisch eigenlijk, want ik heb op zich een druk jaar achter de rug. Dagelijks voor de kindjes zorgen, gaan werken bij Partena ziekenfonds & partners, een nieuwe hobby ontdekt (juwelen in zilver maken), veel nieuwe mensen leren kennen en dan is er nog Jurgen die ook een deel van mijn aandacht vraagt .
Hoe dat allemaal in z'n werk gaat? Om de 14 dagen (in de even weekends) zijn Pol en Vik bij hun papa. Ondertussen hebben ze er bij papa een broertje bijgekregen: Gust. Tof voor Pol en Vik, dan hebben ze nog een speelkameraadje bij papa! En na het papa-weekend gaan ze op woensdagnamiddag ook een paar uurtjes met Gust spelen. Pol is al een grote kabouter geworden. Hij gaat flink naar school en Vik gaat naar moeke Kristel. Daar leren ze de ravotten en met de andere kindjes spelen. Op woensdag ben ik vrij en op vrijdag werk ik van thuis uit. Dus moet ik maar 3 keer in de week de lange rit afleggen naar Gent. Jurgen is dagelijks de baan op om hydraulische installaties te herstellen. Hard werk, maar het geeft hem ontzettend veel voldoening.
Pol heeft ondertussen een goed besef van de dagen van de week. Op school heeft hij een kalender gemaakt en zo houdt hij bij welke dag het is. Sinds gisteren zit hij met de windpokken. Ik had hem nochtans laten vaccineren 2 jaar geleden. Het vaccin doet wel uit: een kleine opstoot van een stuk of 10 blaasjes en daar blijft het blijkbaar bij. Maar jongens, wat heeft hij geweend toen ik eosine aan de vlekjes wreef! Niet omdat het pijn deed, maar omdat hij het niet mooi vond...
En Vik heeft -op 2 stuks na- eindelijk een mond vol tanden. Toen hij 1 jaar werd, had hij er geen enkele. Sinds een 6-tal weken zijn er nog een hoop doorgekomen en sindsdien gaat zijn spraak erop vooruit. Rond zijn verjaardag gebruikte hij zo'n 60 woordjes, ondertussen zijn dat er een pak meer. Hij maakt ook zinnetjes met 2 woorden: 'Opa doen?', 'Juju opstaan!' (Juju = Jurgen), 'Wakker worden!', 'Weeral rood/groen' (aan het verkeerslicht), 'Geen auto's', opeten, uitspoelen, crocks (zijn sandalen), handdoek, deur, huis, boom, vliegtuig, fruitsap, en ga maar door. Hij vult kinderliedjes aan met het laatste woord en als je telt kent hij zelf 5, 6 en 10.
Wat deze zomer onze plannen zijn? Genieten van onze tuin met het goede weer, BBQ-tjes doen, naar zee in Braydune (net over de grens naast De Panne), Pol leren fietsen zonder extra wieltjes en Vik op het potje leren gaan. Je leest het wel.
Hoe halen de weergoden het toch in hun hoofd om het zo te laten regenen, donderen en bliksemen? Onze kippen lijken wel echt verzopen ... ze kunnen wel schuilen in hun hok, maar soms zijn ze zo slim niet. Papa heeft een andere toegang gemaakt tot hun hok. Met een kleiner plaatsje om rond te lopen, zodat we weten of ze nu uitgelegd zijn of hun eieren ergens verloren leggen. Die ene zit nog altijd te broeden. Vandaar dus de benaming 'stomme kiek'.
De kindjes zijn vorige vrijdag goed vertrokken op vakantie bij hun papa. Het doet wel een beetje vreemd aan, het is zo stil in huis en ik heb precies niets om handen. Vandaar dat ik nu zéker tijd heb om deze blog wat aan te vullen. Ik kan ook gaan lopen, maar het giet buiten en veel zin heb ik niet om in de str...tregen te gaan joggen. Of wat piano spelen, ik moet dringend aan een nieuw stuk beginnen oefenen. Morgen werk ik thuis, de deadline voor ons tijdschrift Profielkomt weer dichtbij. Dus genoeg om te doen.
Vorig weekend was het schoolfeest bij Pol. Het was een leuke namiddag en alle kindjes deden een dansje. Het was mooi om te zien, maar Pol was het blijkbaar beu bij de apotheose. Snottepieten vissen was veel leuker! Achteraf zei hij me trouwens: 'Maar mama, ik dans niet graag.' Vandaar dat hij stond te dromen op het einde.
En vorige week is Muriel op bezoek geweest met Lise. De kindjes hebben leuk samen gespeeld. We hebben allemaal genoten van die fijne woensdagmiddag.
Nog even dit Ik had een boekje gevonden dat echt verwoordt hoe ik me voel sinds ik hier woon.
'Toen ik vanochtend wakker werd, gingen allebei mijn ogen heel ver open, sprong ik op en keek de wijde wereld in.
Vandaag zal ik ontdekken waar ik het zoeken moet.
Ik vlieg door de bossen met al hun bomen. Over 't weiland, langs de sloot. Zie de paden en de wegen, dorpen, steden, huizen. Zoveel huizen, klein en groot.
Er hangt iets spannends in de lucht en tot in de toppen van mijn veren vliegen er kriebels met me mee.
Want aan de horizon zie ik de toekomst die komt steeds dichterbij en vanaf nu hoor ik daarbij!
Ja hier, hier is het!
Hier voel ik me thuis. Want dit, dit is mijn eigen huis.' (tekst: Klaartje van der Put Vogelijn: THUIS ISBN: 905964400X)
In mei leggen alle vogels een ei. Onze kippen deden flink hun best. Wie op bezoek kwam, kreeg af en toe een 6-tal eitjes mee. Maar nu de zomer begonnen is, hebben onze kippen onderling afgesproken om te staken, denk ik. Gisteren lagen er nog 2 eitjes, vandaag eentje. Ofwel leggen ze verloren, ofwel is er eentje bij die geen zin meer heeft om te leggen, en een andere denkt dat ze constant in haar hok moet zitten broeden. Pol gaat elke dag kijken of er niets te rapen valt, en de eerste keer schrok hij zich een hoedje toen hij een kip op haar nest vond. Ondertussen spoort hij zijn broer aan om haar staart eens te strelen, maar Vik loopt dan opgewonden weer weg.
Bij Vik zat er ook iets te broeden. Bovenaan komen er 3 tandjes tegelijk tevoorschijn. Eindelijk! Da's 16 maand en had nog maar 2 tanden! Gisteren waren we naar de fotograaf geweest om foto's te bestellen en Vik liep meteen naar het bureau van Nele, de fotografe. Daar is een grote glazen deur met zicht op de koer. De hond van Nele liep gezwind voorbij en Vik stond ernaar te kijken: 'wow, wow, wow'. Pol en ik proberen hem nu 'miauw' te leren, en we lachen ons allebei een breuk als hij dat probeert na te zeggen. Vik begrijpt al heel veel, hij kan veel dingen doen die je vraagt, én hij is een enórme knuffel.
Pol beleeft zijn laatste dagen in de eerste kleuterklas. Dit jaar heb ik hem met rasse schreden zien groeien. Daarom niet letterlijk, maar vooral in zijn denken en doen. Soms doet hij wijze uitspraken, of hij geeft complimentjes. Hij weet heel goed dat als ik tot 3 tel, dat het dan écht tijd is om te luisteren en 's avonds sluiten we af met z'n 3-en in het bed van Pol. Knuffelen, lachen, vertellen, zingen en veel kusjes geven. Gisteren is hij op 'schoolreis' geweest naar de speeltuin in Opwijk. En het was 'LEUK, MAMA!' Deze week had ik een hartje uitgeknipt en in zijn brooddoos verstopt, dat vond hij heel plezant. 'Alle kindjes waren blij,' zei hij.
(Ondertussen komt de kat van de buren hier voorbij gewandeld ...)
En ik geniet! Van de kindjes en van Jurgen. Gisteren heb ik een nieuw digitaal fototoestel gekocht (Canon Eos 350D) bij Media Markt. Nu kan ik écht mooie foto's maken. O.a. om onze avonturen hier te illustreren. Ik moet alleen nog uitzoeken hoe alles precies werkt. De muziekschool is ook gedaan, voor theorie ben ik geslaagd met 78%. Voor piano heb ik dit jaar niet echt mijn best gedaan. Ik heb bijna niets gespeeld. Volgend schooljaar vlieg ik er weer in en doe ik mijn jaartje piano opnieuw. Ik was vooral blij dat ik die theorie onder de knie gekregen heb. Na 14 jaar werd het wel tijd om eindelijk mijn 3de jaar notenleer af te maken, niet?
Mijn 3 doelstellingen voor 2007 krijgen stilaan vorm. Voor mijn hoofd: slagen voor notenleer. Dat is gelukt! Voor mijn lichaam: rust en meer bewegen. Op tijd in bed en voldoende ontspannen. Dat lukt niet altijd, maar ik doe mijn best. Ik heb nog een half jaar om te bewijzen dat ik wel op tijd kan gaan slapen. En om opnieuw 5km uit te lopen... Voor mijn geest: kalmte en zorgeloosheid. Dankzij onze nieuwe thuis, Jurgen, mijn toffe job en collega's, mijn vrienden en familie lukt dat beter en beter. Af en toe steekt de paniek of het verdriet nog de kop op, maar ik kan het even snel rationaliseren en een plaats geven. Om dan weer verder te leven in het heden en de toekomst.
Sinds begin dit jaar ben ik met Pol en Vik verhuisd naar 'ons nieuwe huisje'.
Een huisje waar ooit de grootouders van oma Liliane woonden, waar peter Jan groot geworden is en dat uiteindelijk een hele facelift heeft gekregen door m'n papa, opa Jos. Een oud hoevetje met een wei en een patattenveld, waar ik zelf nog aardappelen heb helpen rapen in de zomer, dat nu een moderne woonst is geworden met een pracht van een tuin. De grote okkernotelaar is gesneuveld en de stam is in stronken gezaagd die nu deel uitmaken van onze 'heksenput'. Deze cirkelvormige put was een vijver die werd drooggelegd, de ene kant van de cirkel onttrokken aan het zicht door wilgentakken en riet, in de rest van de cirkel 10 stronken waarop je al zittend kan keuvelen, genieten, aperitieven, wegdromen. Opa Jos komt regelmatig op z'n traktor het gras afrijden, de plantjes in de serre water geven, de 4 kippen eten geven en nog zo van die klusjes opknappen.
Ons nieuwe huisje is groot. Met man en macht hebben tante Linda en nonkel Marc, opa Fons en Jurgen de ruimtes geverfd (alleen de gang verdient nog een kleurtje), oma Liliane en oma Monique waren er om op de kindjes te letten. Iedereen heeft een slaapkamer, maar Pol en Vik slapen liever bij elkaar op de kamer. Beneden kunnen de kindjes zich uitleven in hun speelhoek en ze hebben zelfs hun eigen tv-hoek. Via de ramen komt er een massa licht binnen, we hebben ruimte en kunnen hier spelen, rusten, muziek maken, dansen, fietsen, voetballen, rennen, werken en vooral... ademen!
De school van Pol ligt op een 100 meter van onze deur en onze buurvrouw Kristel is de onthaalmoeke van Vik. Mijn werk ligt niet zo bij de deur... 3 dagen per week rijd ik naar Gent, wat me zo'n 90 km per dag kost. Op woensdag heb ik vrij en op vrijdag kan ik thuiswerken. Na 6 maand in ons Nijverseelse huisje kan ik alleen maar zeggen dat we er ons aan gehecht hebben. Als Pol vraagt of we 'naar huis' gaan, dan bedoelt hij dit nieuwe nestje. We hebben lang gezocht, maar uiteindelijk hebben we hier onze thuis gevonden.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
111 (uno uno uno)
.
Nog even dit
Sinds begin dit jaar ben ik met Pol en Vik verhuisd naar 'ons nieuwe huisje'.
