podo goes to senegal

Inhoud blog

	tweede week al!!
	eerste stagedag...
	eerste stagedag...
	eerste weekend in Dakar!
	Proficiat!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

20-03-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

eerste stagedag...

SPANNEND!!!! vandaag was het zover, eerste dag op stage in een ander land, op een ander continent. Wat gaat dat geven??
Ik en Kirsten zijn naar het ziekenhuis gegaan naar de diabetesafdeling, en Elke en Lies zijn gestart in het orthopedisch centrum dat
een paar kilometer vererop ligt.
Blijkbaar dragen Senegalezen geen horloge of zijn ze niet zo gestressed als wij Belgen, want wij waren netjes op tijd.. en als enige daar! Rustig kwam iedereen daar toe, ging langzaam als een dieselmotor aan de gang, en deed het verband los van: Voeten? zijn dat nog voeten??? de geur was ondraaglijk, het uitzicht was al evenmin smakelijk.. Hoe kan dit zover zijn gekomen?? We dachten bij onszelf: 'dit is wel extreem, dat gaan we niet snel niet meer zien'.. tot de volgende binnenkwam in een rolstoel waar geen banden aan waren.. op ijzeren wielen werd een oude man binnengebracht, met een vuil verband gewikkeld rond zijn voet. Ook daar werd bij elk beetje wanneer het verband werd verwijderd, de stank harder! en ja... er kwam geen einde aan! De wachtzaal was overladen met volk. Buiten nog een lange rij, allemaal hopende op hulp.
Ze hebben hier duidelijk handen en middelen te kort. Ik wil soms mijn eigen schoenen en sokken afgeven, en heb spijt dat we maar 4 valiezen materiaal hebben meegenomen. We hebben een oproep geplaatst bij onze collega studenten om zoveel mogelijk materiaal weer te verzamelen en naar hier te zenden..
We hebben vandaag ook kennis gemaakt met dokter Maïmouna, de liefste vrouw van Senegal!! Ze vertelde dat ze voor ons gaat zorgen als een mama, hoe lief is dat!!!
We kijken nu al uit naar morgen!

Elke en Lies die bij ortopedie stonden hadden geen wonden gezien, maar wat een voeten!! of zelfs, geen voet meer!! een amputatie later en een vrouw die voor de eerste keer langskwam om een prothese te passen, deed die gewoon aan en hopla, weg was ze! C'est bon, merci.. stress moet in Senegal nog uitgevonden worden blijkbaar.. Hoe rustig dat de mensen daar leken, werk hebben ze toch verzet. Overweldigd dat de meiden waren en vol enthousiasme! Maar geen foto's genomen.. vergeten door al die spanning.. foto's van orthopedie volgen dus!