De belevenissen van onze kids in het Zuiden van Frankrijk
30-07-2012
Dienstmededeling
We hebben ons gsm-abonnement donderdag veranderd, zondag is ons contract met Proximus afgelopen, maar Telenet is een beetje traag, dus voorlopig zijn we niet bereikbaar. Dus als je eventueel al een sms'je zou gestuurd hebben, we hebben het nog niet kunnen lezen.
We hebben niet echt een zware planning, dus het is nog
een beetje koffiedik kijken.We staan
laat op (gisteren pas om middernacht in bed), ontbijten (papa gaat brood halen in Le
Touron, het restaurant in het dorp waar je je brood kan bestellen. Mama gelooft
niet dat hij te voet is geweest, want hij is te snel terug) en gaan nog eens
inkopen doen naar Intermarché. Bij terugkomst nodigt het zwembad ons opnieuw
uit en we slaan niet af. We eten laat, maar haasten ons dan naar le Col du
Rousset, in de winter gastheer voor menig skiër, waar we met de stoeltjeslift
naar het hogergelegen plateau gaan om van daar de descente te beginnen met
een Trottinherbe, een soort uit de kluiten gewassen step: papa en Tristan,
mama en Estée, dat zijn de duos. Maar die wisselen nu en dan, en dat heeft
vooral te maken met het gebrek aan durf bij de vrouwen. De afdaling valt wel in
de smaak bij de mannelijke helft van het gezin en een tweede afdaling dringt
zich op. We beslissen wel om eerst een wandeling te maken op het plateau, naar
le Collet du Sapiau, waar we een prachtig uitzicht hebben op de omringende cols
en bergflanken (oa de Montagne de Glandasse, die ons van s morgens tot s
avonds toelacht). 2 vautours fauves (gieren) komen ons gedag zeggen. Dan
vatten Tristan en papa de tweede afdaling aan (en de snelheid ligt hoger dan de
eerste keer), Estée en mama houden het rustiger op de stoeltjeslift. We
nuttigen nog een drankje en keren dan huiswaarts. We nemen nog een plons in het zwembad en met een BBQ en Uno ronden we de dag af.
Het weer laat ons alleszins niet in de steek vandaag.
Het wordt heel warm, tot 30°. We staan laat op, omstreeks 09.30. We ontbijten,
waarbij het probleem van de vliegen zich stelt: die zetten zich bij, ze zijn met
veel en zijn heel vervelend als ze voortdurend op je eten, gezicht, benen, enz
zitten. We gebruiken de vliegenmepper (= water naar de zee dragen), zwaaien met de armen en hangen ook een
vliegenvanger. Daarna gaan we naar Die (gelieve niet op zijn Engels uit te spreken), het stadje vlakbij (6.5km naar
beneden): plan was om naar office de tourisme te gaan en dan inkopen te doen,
maar aangezien de eerste ook deze namiddag open is, besluiten we eerst inkopen
te doen. We gaan terug, verorberen ons middageten met onze trouwe tafelgenoten (de
vliegen en een nieuwe vriend, de hagedis) en duiken dan het zwembad in: Pipo, die we gemakshalveTristan
noemen en Estée duiken de Gogos op, het is stralend weer, dus een frisse duik is meer
dan welkom. Daarna etenstijd en op naar Die: tweede poging bij de Office du
Tourisme. We verzamelen traditiegetrouw onze info en verkennen Die aan de hand
van een wandeling. Het is een leuk stadje. Er was precies een samenscholing van
landlopers, maar we hebben die links laten liggen. We hebben onze wandeling
afgesloten op het gezellige terras van de Irish Pub. Terug aan het huis het avondeten, nog wat spelletjes en om middernacht naar bed!!
Deze morgen vertrekken we vol goede verwachtingen
zuidwaarts. Het goede weer wenkt, de vooruitzichten op twee weken ontspanning
stemmen ons welgezind. We klokken af op 07.30 als we van onze oprit rijden met
bestemming De zon. We hopen met dit late vertrekuur na de files te komen,
dit weekend staat immers als heel druk gecatalogeerd. Wanneer we in Kortrijk
de E19 richting Lille nemen, bevinden we ons plots tussen veel Nederlanders en
denken we dat ons plan in het water zal vallen, maar nee: de reis verloopt heel
voorspoedig, we ondervinden geen enkele hinder. We vrezen enkele keren voor een
Quillan-scenario (aankomen in de regen, want in Palais idéal, op een goede
100km, zijn we uitgeregend), maar het is integendeel heel warm wanneer we onze
auto aan Les Portes du Vercors parkeren. Er staat een handige kar om onze
bagage te vervoeren. Wipo, die we hier voor de handigheid Estée noemen, raakt al onmiddellijk bevriend met de poes. Het is
een ruime gîte, maar een kleine reorganisatie dringt zich al snel op. We laten
de kinderen beneden slapen in plaats van op hun kamer (te warm en de trap is te
steil als ze s nachts naar het toilet moeten). Mama en papas bed is net te
klein, papas voeten hangen uit het bed. Maar voor de rest is alles naar onze zin!!! We gaan er een leuke week van maken.
Net als verleden jaar willen we jullie op de eerste rij plaatsen en laten meegenieten van onze reisverhalen en -foto's, vooral die van Pipo en Wipo. Zet je schrap, want vanaf zondag kan je hun wedervaren volgen!! De eerste week bevinden ze zich in de "Portes du Vercors" in Chamaloc (Drôme), de tweede week verhuizen ze naar "Le Bosquet" in St Didier S/Aubenas (Ardêche). Enjoy!
