|
Hola!
Ongeveer een maand ter plaatse, intussen al veel mensen leren kennen, een boel consultas gedaan en heel wat geuren en kleuren in ons opgenomen. Nu voor de eerste keer terug in de beschaving, dus tijd voor een nieuwsbrief
Het dorp Yalanhuitz en zijn bewoners
Yalanhuitz ligt in een dal, omgeven door groene bergflanken. Het ligt heel afgelegen, maar sinds een paar jaar is er zoiets als een weg (met héél veel putten, bochten en bulten) die de verschillende dorpen met elkaar verbindt. Het dorp zelf bestaat uit heel veel houten en een paar stenen huisjes in modderige straatjes. De Grote Markt is het voetbalveld, met daarrond het schooltje en de clinica. En daar overal tussen, door en onder lopen mensen, kinderen, honden, kippen, varkens, paarden en ezels. De Yalanhuitzianen zijn maya-indianen die in alle mogelijke kleuren gekleed zijn. De vrouwen en meisjes dragen bijna altijd een kindje op hun rug en de kinderen roepen al van ver hola hola! (en soms 'hola Bienie y Pedro!') als we passeren.
De consultas
Tja, plots zelf consultaties moeten doen zonder een dokter die naast ons staat om ons handje vast te houden, leek ons toch niet zo evident
En dan nog in het Spaans, we spraken (en spreken) niet bepaald vloeiend. Gelukkig kregen we niet te veel tijd om te piekeren en moesten we er vanaf de eerste dag aan beginnen. En eigenlijk gaat het vrij goed. Een groot deel van de problemen zijn: koorts, hoesten, oorontstekingen, diarree, wonden, huidinfecties, hoofdpijn (me duele la cabeza!) en een beetje vanalles (me duele todo el cuerpo!). Met de nodige boeken en guidelines kunnen we op zoek gaan naar de juiste medicatie (een bezigheid die meestal meer tijd in beslag neemt dan de consulta zelf, want de apotheek is gigantisch). Ook worden de zwangere vrouwen opgevolgd in het kliniekje. Af en toe is er een spoedgeval, waarbij het er vooral op aankomt uit te maken of we de patiënt in het kliniekje kunnen behandelen of dat we beter een auto zoeken (of een vliegtuig) en hem zo snel mogelijk naar het ziekenhuis sturen. Dit is echter niet zo evident, want het ziekenhuis vangt enkel heel dringende spoedgevallen op. Als het in hun ogen dus geen 'emergencia' is, heeft de patient een ellenlange (6 uur) en zeer oncomfortabele rit achter de rug, alleen maar om vast te stellen dat hij terug naar huis kan.
Ons werk valt dus heel goed mee. En het is een ideale kans om met heel wat verschillende mensen in contact te komen.
Ons leven in Yalanhuitz
Zes op zeven dagen zijn er consultas, druk dus, maar we kunnen het werk wat verdelen met Hanne en Kurt, en met andere studenten (op dit ogenblik Lisa uit Duitsland en Celine en Tina uit Belgie) zodat we ook wel wat vrije tijd hebben. In het dorp zijn wij Bienie en Pedro. Af en toe spelen we muziek voor de clinica en niet zonder enige trots kunnen we vertellen dat we op een mooie ochtend een aantal werkmannen vrolijk Het smidje van Laïs hoorden fluiten. Om de paar dagen gaan we joggen. Het is zeer bergachtig, het komt er dus op aan de krachten te doseren (en de kuiten te masseren)! In het begin werden we nogal nagestaard, maar nu lopen er soms een paar kinderen een stukje mee.
Er is een prachtig meertje in de buurt waar we kunnen zwemmen. Elke zondagochtend gaan we naar de markt (om 7u) in het volgende dorp. Deze markt kunnen we echt niet overslaan, want het is de enige manier om aan verse groenten en een beetje fruit te geraken. Het is ook een sociale gebeurtenis, dankzij het marktje hebben we toch al een paar Guatemalteekse vrienden, waarmee we voetballen en soms de omgeving verkennen.
Heel veel tijd gaat ook naar koken, brood bakken, afwassen, de was doen, kuisen enz. Wij slapen in het kliniekje op een gezellig zoldertje, en in de keuken hebben we een gasfornuis en een oven, alles wat we nodig hebben dus! Er is zelfs een douche (ijskoud, maar bij zonnig weer gewoon koud).
Speciale gebeurtenissen
Cumpleaños! Op 4 oktober hebben we Pieterjans verjaardag gevierd. Het is een culinaire dag geworden, in het bijzonder met verse zelfgemaakte pizza's, appelflensjes en een echte vlaai! In de namiddag zijn we met Andres en Sebastian, twee buurjongetjes, naar de laguna geweest, het meertje in de buurt.
Fiesta in het dorp! Ter gelegenheid van de opening van een nieuw schoolgebouw was er een hele dag feest: speechen, muziek van 's morgens vroeg, voetbaltornooi, en 's avonds dansfeest op marimbamuziek. De mannen kwamen aan Pieterjan vragen of ze met zijn 'novia' mochten dansen. Diegenen die niet te zat waren mochten...
Met het vliegtuig over Guatemala! Via Carlos, de baas van een project van de overheid vlakbij Yalanhuitz, en intussen al een vriend geworden, kregen we de kans om met een vliegtuigje naar Guatemala ciudad te vliegen, waarna we dan verder konden reizen naar Quetzaltenango. Een heerlijk ervaring om Guatemala te zien van bovenuit, maar extra spannend omdat we een hoogzwangere vrouw in arbeid meehadden die naar het ziekenhuis moest. Gelukkig werd het geen luchtgeboorte...
Internet! Nu zitten we midden in Quetzaltenango, een heel gezellige stad. De eerste behoeften terug in de beschaving: frietjes en hamburgers eten en internetten! We zitten hier allebei met een gelukzalige glimlach op ons gezicht, super om al die berichtjes te lezen van het thuisfront! De komende drie dagen gaan we samen met andere buitenlandse studenten een cursus Spaans volgen om ons geb(r)abbel wat bij te schaven. We slapen en eten bij een plaatselijke familie, kwestie van er echt ingedompeld te worden.
We hebben geleerd dat...
-vlees nog veel beter smaakt na drie weken geheelonthouding.
-een toeterende bus veel lawaai maakt, zeker om 4u 's nachts.
-voetbal een heel lastige sport is (zeker bergop)!
-Bene eigenlijk maar uit een klein gezinnetje komt.
-jullie Spaans heel goed is als jullie ons proberen te bellen!
Heel veel groetjes!!!!!
Bienie y Pedro
P.S. Als het lukt, staat er rechts een link naar een aantal foto's!
17-10-2006, 21:12
Geschreven door Bene en Pieterjan 
|
