|
Het wordt met de jaren moeilijker en moeilijker om mij geestelijk op te laden om er tegen aan te gaan. Om nog een uitdaging te vinden die mij echt kan boeien, die mij energie geeft om er me voor in te zetten. De tijd van mooie plaatjes schieten, van weliswaar technisch perfecte foto's, geeft me geen voldoening meer. Ik zoek iets met meer inhoud, ik wil iets vinden met meer inhoud. Een foto, een reportage die een mens raakt, waar je bij nadenkt. De periode van de mooie salonfoto waar je op den duur aan voorbij loopt omdat je al zo 'n mooie foto gezien hebt,het zuiver registeren, het op het knopje van je fototoestel duwen zonder meer, zonder weinig bij na te denken ligt me niet meer. Ik wil op zoek naar de emotie in een foto, waar mensen moeten bij nadenken, die gevoelens losweken al is de foto niet honderd procent technisch in orde. Al is hij niet academisch perfect qua compositie en vind je de gulden snede er niet in terug. Als de foto je maar raakt, als je er meerdere malen wilt naar kijken, als je er steeds andere dingen in ziet. Ik wil geen consumptie foto's meer maken die alleen geschikt zijn voor een fotosalon of fotowedstrijd. Mooie plaatjes zonder meer waar niet nagedacht moet bij worden. Hoe meer ik er over nadenk hoe moeilijker ik het vind. Het plezier in het indrukken van de ontspanknop gaat verloren in dit digitale tijdperk. De verrassing zoals in de analoge fotografie is weg. Je ziet nu meteen wat je gefotografeerd hebt.
Ik moet dus op zoek naar een voldoeninggevend fotografisch onderwerp waar ik me met hart en ziel kan in uitleven. Of fotografeer ik opnieuw analoog?
Wat zegt een foto in een fotoclub? Wat zegt de mening van een clublid? Het bijhouden en verzamelen van de zogezegd beste foto's van de clubleden in een mapje op je pc. Wat zijn de beste foto's, foto's die de anderen graag zien of foto's die je zelf graag ziet? Al ben je de enige die de foto's graag ziet en vinden al de anderen het maar niets. Maar zijn het daarom slechte foto's? Als je jouw wereld wilt laten zien zoals jij het ziet dan is het toch je persoonlijke visie op die wereld. Moet je rekening houden hoe de anderen de wereld zien omdat dit de standaard visie is voor schoonheid.
Een hele uiteenzetting omdat ik dus zoek naar hetgeen in mijn hart terug voldoening kan geven. Op zoek naar een fotografisch project waar ik me in kan verdiepen, desnoods voor enkele maanden of desnoods een jaar. Iets dat me alert houdt, me boeit, me prikkelt. Die mij antwoorden geeft op mijn vragen.
Ik wil mijn visie geven hoe ik de wereld zie door mijn fototoestel. Ik wil nadenken hoe ik die wereld aan anderen kan laten zien. Op dit moment weet ik nog niet hoe ik het zal aanpakken. Waar ik de inspiratie vandaan moet halen. Of ik voldoende creatief genoeg ben om mijn doel te realiseren. Of een fotoclub de geschikte plek is om mijn creativiteit te stimuleren of dat het eerder een sociaal gebeuren is met gelijkgestelde soortgenoten. Moet ik mijn inspiratie eerder zoeken op het internet op de talrijke foto websites, fotoblogs, flickr en dergelijke. Ligt daar de bron voor inspiratie? Moet ik niet op zoek gaan naar telkens nieuwe dingen om te fotograferen maar liggen de onderwerpen in werkelijkheid dichter dan ik denk? Zoek ik het te ver in mijn zoeken naar mijn fotografie?
Stef
05-08-2011 om 22:28
geschreven door fotoclub-coc 
|
