Centrale Gast is Annemie Struyf, niet meteen iemand waarvoor ik speciaal zal kijken, maar het is de eerste aflevering en ik wil het programma wel zien, so here we go! De babbel met Annemie en de foto's en filmpjes van haar jeugd zijn gemoedelijk en leuk en passeren vlot. We komen te weten dat de film Jesus Christ Superstar een grote rol in Annemies leven heeft gespeeld en via het thema religie belanden we bij Leon Theunis, de man die een met bloede wenend Mariabeeld in huis had. Zeer interessante beelden van dat feit krijgen we te zien, en de parodie van Steven Van Herreweghe over de manier waarop Leon 't Licht zag is ook grappig en zeer goed gedaan. Dan gaan we terug naar het tv-debuut van Annemie in "De Mannen van de Macht", een humoristisch programma uit 2000 (een soort "taalstrijd" op tv). We krijgen een paar fragmenten te zien en dan volgt er een aanloop naar een fragment waar Annemie een grap vertelde die haar door de redactie van het programma was toegespeeld, en die ging over Nick Balthazar, die toen nogal gewiekst als een vrolijke Frans in "Het Swingpaleis" optrad. Voor wie 't nog niet wist: Nick is ook de man van fotografe Lieve Blancquaert, de beste vriendin van Annemie, dus je voelt 'm al komen: Annemie zag er indertijd geen graten in om de mop in het programma ten berde te brengen, maar nu heeft ze er duidelijk spijt van. Allemaal goed en wel, alleen volgt er nu een eindeloos durende spijtbetuiging en wordt Nick er nog 's bijgehaald om 't verhaal nog wat langer te kunnen uitspinnen. Zo heeft Nick door zijn verontwaardiging aan Annemie geleerd dat ze beter niet klakkeloos doet wat een redactie van haar vraagt, probeert Nick zijn deelname aan 't Swingpaleis te vergoelijken door te zeggen dat hij het fascinerend vindt te zien hoe mensen erin trappen door te reageren op zijn bewust onnozel gedrag in 't Swingpaleis. en beweert hij nu dat hij toen "gespeeld kwaad" was op Annemie met de bedoeling haar wijze lessen te leren (zoals: over vrienden geen flauw woord, ook al gedragen ze zich belachelijk) en niet meer in de val van redacteurs te trappen. Spijtig dat Nick erin getrapt is om hiervoor helemaal naar de studio te komen, want dit gedeelte bracht echt niets bij aan de hele uitzending. Voor zulke uitgebreide spijtbetuigingen bestaan er andere programma's, of nog beter, bestaat er het privé-leven. Gelukkig doet het volgende onderwerp ons dit voorval snel vergeten: de straffe aanpak van Maurice De Wilde tijdens zijn interviews, waardoor de geïnterviewden in shok raakten of tot tranen toe werden bewogen door zijn gevloek en getier. Dat De Wilde een hard interviewer was dat wisten we, maar deze beelden overtreffen dat beeld tot in de tweede graad. Verder wordt de sexuele opvoeding via schooltelevisie nog onder de loep genomen en eindigen we met een leuke parodie die ons toont hoe Maurice De Wilde dit thema zou aanpakken. Met harde hand natuurlijk!
phiba
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen) Tags:Annemie Struyf, Steven Van Herreweghe, Leon Theunis, De Mannen van de Macht, Het Swingpaleis, Nick Balthazar, Lieve Blancquaert, Maurice De Wilde
Wow, Goedele is terug op 't scherm, en hoe! Meteen van bij 't begin voel je dat dit een talkshow wordt met ballen en dat de gesprekken tot een hoger niveau getild worden door een interviewster met klasse. Heel snel Tom Naegels introduceren - die trouwens een uitstekende job als bijzitter zal vervullen - om er meteen in te vliegen met de eerste gast. En dat is er meteen één van hoog niveau, gezien de situatie waarin ze zich bevindt. Het gaat om Marie-Rose Morel, ex kopstuk van het Vlaams Belang maar vooral moeder met kinderen die terug met kanker te kampen heeft en volgens de dokters nog maar een half jaar te leven heeft. De moeilijke vragen worden niet uit de weg gegaan en het inlevingsvermogen van Goedele is zeer groot, zonder teveel de emotionele of pathetische tour op te gaan, en het getuigt van grote moed van de geïnterviewde om zo open over dit onderwerp te praten. Volgende gast is Paula Marckx, die beweert de minnares van Jeff Hoeyberghs te zijn (geweest) en dat zou wel eens sappige verhalen kunnen opleveren. Helaas. Bijzitter Tom Naegels doet nuttig werk om alles te relativeren. Jeff zelf, die zou alles ontkennen. Paula heeft alles in boekvorm uitgebracht, de publiciteit ervoor heeft ze alvast gehad. De volgende gast heft ook een boek uitgebracht en steekt niet onder stoelen of banken dat hij dit ook doet om zaken terug onder de aandacht te brengen. Maar in dit geval is het voor de goede zaak. Alain Remue van de Cel Vermiste Personen heeft Dirk Vanden Branden meegebracht, vader van de vermiste Liam. De verdwijning van de kleine Liam is één van de onopgeloste zaken sinds jaren, maar de Cel blijft er mee bezig en mede dankzij dit boek wordt de zaak nog maar 's onder de aandacht gebracht. Om af te sluiten nog enkele leuke televisiefragmenten en dan zit de eerste aflevering van onze Vlaamse Oprah erop. De laatste show zal er op dinsdag een geduchte concurrent bij hebben. Puik werk, Goedele!
phiba
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen) Tags:Goedele, Tom Naehels, Marie-Rose Morel, Paula Marckx, Jeff Hoeyberghs, Alain Remue, Cel Vermiste Personen, Dirk Vanden Branden, Liam Vandenbranden
Move Like Michael Jackson (donderdag 04 maart 2010, VT4)
Ik was erg benieuwd naar de kandidaten die we in dit programma zouden te zien krijgen. VTM had immers al uitgepakt met My Name is Michael en dat gaf onbewust de indruk dat de Michael Jacksons in spe zich vooral voor dat programma zouden hebben ingeschreven. Maar niets is minder waar: de eerste kandidaat was al meteen een schot in de roos net zoals de tweede en er zouden er nog volgen. Uiteindelijk is er voor de winnaar ook een mooie dansact weggelegd tijdens het officiële MJ memorial concert en krijgen de kandidaten de kans om in contact te komen met Michaels broer Jermaine Jackson die uiteindelijk mee zal beslissen wie in de voetsporen van Michael mag treden. Maar dat is voor later. Nu moet de "gewone" jury (Popstars jurylid Maurice Wijnen, Michaels choreograaf Lavelle Smith Jr, styliste Lien Degol en european casting director van This is it Mark Summers) eerst het kaf van het koren scheiden en daar lukken ze aardig in. Tijdens de hele uitzending heb je het gevoel dat de juryleden zeer goed weten waar ze naar op zoek zijn, dat ze objectief en rechtvaardig zijn en hun rol en de kandidaten zeer serieus nemen zonder te vervallen in uitlachtelevisie. De nodige weirdo's zijn ook wel aanwezig, maar ze worden steeds met een zekere waardigheid behandeld en beleefd maar kordaat de deur gewezen. Michael Jackson-imitators zijn hier aan het verkeerde adres, de kandidaten moeten het hebben van een eigen stijl die uniek en entertainend is en geïnspireerd door de meester zelf. En zo hebben we er vandaag toch een paar zien passeren. Véronique De Kock en Gerard Joling (leuk om hem nog 's terug te zien in de Vlaamse huiskamer) nemen de presentatie voor hun rekening en mogen de luchtige toer op gaan in hun commentaar en in hun gesprekken met de kandidaten. Daartegenover staat aan de andere kant van de deur een sterke en geloofwaardige jury die zeer begaan is met de opdracht en daar een deskundig en eerlijk advies over geeft: move like Michael Jackson, maar op uw eigen authentieke manier of anders: move away. Keep on dancing !
phiba
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Move Like Michael Jackson, Jermaine Jackson, Maurice Wijnen, Lavelle Smith Jr, Lien Degol, Mark Summers, Véronique De Kock, Gerard Joling
De verwachtingen waren hoog gespannen voor het eerste programma dat Bart De Pauw onder eigen vlag gemaakt heeft sinds zijn breuk met Woestijnvis en gelukkig zijn ze goed ingelost. De Kinderpuzzel is leuk en lichtvoetig gemaakt maar je merkt al snel dat de koppels het wel heel serieus nemen om hun opdracht tot een goed einde te brengen. Voorlopig is het voor de koppels nog even wennen aan de opdrachten omdat het allemaal nog wat nieuw is en ze nog niet helemaal door hebben dat de factor tijd nogal een belangrijke rol speelt tijdens de opdrachten. De kinderen daarentegen weten onmiddellijk wat van hen verwacht wordt en het zou me niet verwonderen dat zij zeer ver zullen gaan in het misleiden en in de war schoppen van de koppels en de opdrachten. Voorlopig kunnen de koppels nog niet veel meer dan afgaan op het uiterlijk om de puzzel te leggen, en dat lijkt makkelijker dan gedacht. Hoe hard je ook probeert om uiterlijke kenmerken van de kinderen aan eventuele ouders te linken, de twijfel slaat altijd toe en uiteindelijk kan je niet anders dan op je intuïtie afgaan en maar hopen dat het goed is. De toon is gezet en vanaf nu kan het alleen maar sluwer en spannender worden. In deze eerste aflevering is er gelukkig nog niemand naar huis gespeeld. Benieuwd hoeveel afleveringen het zal duren eer het eerste koppel door de mand valt.
phiba
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Tags:Bart De Pauw, de Kinderpuzzel, eerste aflevering
Peter Live is terug van weggeweest ! Na zijn serieuze dosis overexposure die hij vorig jaar van de VRT in ontvangst mocht/moest nemen keek ik er nu toch naar uit om hem terug bezig te zien. De begintune werd ingezet door de live band met I gotta feeling, de nieuwste hit van The Black Eyed Peas, een fantastisch nummer dat nu na 20 sekonden mijn hoge verwachtingen even naar beneden haalde door het scoutsachtige zangniveau van de gitaristen, maar gelukkig kwam daar algauw Natalia opdraven om het niveau terug op te krikken en dan kregen we zowaar Piet Huysentruyt op gitaar te zien, en toen was mijn interesse weer gewekt. Om onze rode duivels uit het slop te halen werd Sergio "ik kom niet meer op tévé want nu heb ik een café" Quisquater opgetrommeld (de reden daarvan zal me straks duidelijk worden), maar we beginnen met Jasper Erkens. Sinds hij vorig jaar in Peter Live had opgetreden is het alleen maar beter met hem gegaan. Reden genoeg om hem terug op Peter Live podium te gooien, na een leuk gesprek en 5 leuke tips van vriend Ricardo die soms samen met hem als busker door het leven gaat. Tussendoor nog de rubriek "ster voor 5 sekonden" die je kan winnen op mnm die eerder 50 sekonden duurden waar uiteraard niemand een boodschap aan had behalvehet meisje en/of mnm (Vandeveire) zelf. Naar aanleiding van zijn boek SOS Piet 3, en eigenlijk ook een beetje omdat Peter en Piet op mnm ook al goed met elkaar overweg konden, mocht Piet Huysentruyt in de zetel plaatsnemen. Na nogal wat saaie praat met vragen waarover Piet nogal serieus moest nadenken (dan zag ik hem precies liever terug gitaar spelen) kwam er dan toch entertainment met een leuke parodie van SOS Piet bij ex K3 Kathleen thuis. Dat was alvast geslaagd, de verrassing dat zijn gitaarspelende zoon Cyriel efkes kwam optreden ook (vooral voor Piet). Het gesprekje van Peter met Cyriel was dan weer net iets te veel verplichte kost voor een jongen die zich meer op zijn gemak voelde op het podium of gewoon bij zijn vader. Blij dat ie van dat gesprekje af was. Natalia op wc geïnterviewd door een rat, 't is eens iets anders. Dan kort intermezzo door de band als goeie overgang naar de nieuwe single (Feeling) van Natalia, een gesprekje over Acoustilicious, efkes armworstelen, Miguel Wiels die zijn Unox recept mag verkondigen en Piet die mag crowdsurfen naar de toog. Dat allemaal brengt ons bij Sarah Bettens. Het gesprek draait al snel uit op oud nieuws zoals wonen en werken in Amerika, met beelden van vóór de Amerikaanse presidentsverkiezingen die de trouwe vrt kijker al lang geleden uitgebreid gezien heeft, om te eindigen met de plannen voor de nieuwe plaat en de aankondiging dat ze straks nog zal optreden. Lang vóór de Amerikaanse presidentsverkiezingen liep er in showbizzland nog ene Sergio rond, die we kennen als zanger-presentator-entertainer-duivel-doet-al, en in die laatste categorie mag hij de hoop voor de rode duivels belichamen door een masterplan te bedenken om onze nationale voetballers terug op het spoor te krijgen. Zijn plan: een rode-duivels-lied. Mijn eerste gedacht is dan dat hij eerder probeert zijn eigen carrière terug op het spoor te krijgen. Als ik me niet vergisheeft hij een andere tekst geschreven (we gaan ervoor) op het 't nummer "zij gelooft in mij" van André Hazes. In zekere zin stelt dat me dan weer gerust dat 't waarschijnlijk bij een eenmalig wapenfeit zal blijven. Of de duivels er beter van zullen worden, dat valt nog af te wachten. Absynthe Minded mocht ook nog zijn ding komen doen en sinds kort is dat een nieuwe single gebaseerd op een gedicht van Hugo Claus. Mooi werk. Er waren muziekweetjes met Miguel Wiels (kwestie van ook een nieuwe rubriek te hebben) waaronder de duurste videoclip aller tijden, waardoor we dan ook bij de goedkoopste videoclip terechtkwamen, namelijk die van Danny Fabry. Tijd om de man de knepen van het vak te leren en hem in aanraking te brengen met wat special effects. Vooral het maken van die clip moet plezant geweest zijn, ernaar kijken net iets minder. Hoog tijd voor Sarah Bettens om de avond af te sluiten. Bedankt Peter Live, uiteindelijk is het toch goed dat er zo 'n muziekprogramma gemaakt word. De toffe dingen pikken we mee, de mindere proberen we zo snel mogelijk te vergeten. Op naar de volgende.
De Rodenburgs is een nieuwe prestigieuze reeks op vtm met een cast om u tegen te zeggen. Acteur en televisie-ikoon Mike Verdrengh als patriarch van de familie, Mathias Sercu als de yuppie-zoon die zich gepasseerd voelt, Gilda De Bal als de sterke vrouw achter het imperium (die in deze rol trouwens sterk doet denken aan de fantastische Meryl - the devil wears prada - Streep), duivel-doet-al Pieter Embrechts als de vlotte, jongste zoon, Marie Vinck als de zeer op zichzelf gerichte kleindochter, Wim Danckaert als de buitenstaander die de familie en het imperium binnengeloodst wordt en Hilde Heijnen als diens vrouw. Stuk voor stuk goeie acteurs die klasse uitstralen in een glamoureus decor dat zeer geloofwaardig overkomt. Klasse, ik ben fan ! Ben al benieuwd naar de volgende intriges .....
Op zoek naar grote en kleine verhalen achter bekende en minder bekende beelden, met een centrale gast als leidraad. Het begint met grappige filmpjes uit 1950 om Frieda Van Wijck in te leiden, te beginnen met een voetbalmatch tussen België en Nederland waarbij België wint, hahaha. Als eerste grap van wat een veelbelovend programma zou moeten worden is dat nogal een flauwe start. Gelukkig wordt het niveau nadien iets omhoog getild met een foto van Frieda die verandert in een lieve en dan weer duivelse Frieda + favoriete fragment van Steven: stukje muziekclip van "boys, boys, boys" met een nipplegate in 't zwembad van jaren '80 popikoon Sabrina. Presentator Steven Van Herreweghe doet zijn best om grappig uit de hoek te komen, maar het ene moment gaat dat al beter dan het andere. Zo praat hij zichzelf tweemaal in de vernieling. Als Frieda vraagt om haar favoriete serie Ivanhoe helemaal te tonen, denkt Van Herreweghe ad rem te antwoorden met "geen probleem, we hebben tijd" waarop hij prompt doorgaat met zijn vragen beseffend dat daar in werkelijkheid helemaal geen tijd voor is. En als Frieda 't heeft over Kurt, de trouwe vriend van Ivanhoe, probeert Steven weer leuk uit de hoek te komen door te zeggen dat Kurt nogal een belachelijke naam is voor een ridder, waarop Frieda hem moet corrigeren omdat het geen ridder was, maar een ijzersmid. Snel door naar het volgende. Dat is een zogezegd interactieve dvd van Ivanhoe (die Frieda cadeau krijgt) waarbij Steven een gesprek aangaat met Ivanhoe door vragen te stellen aan Ivanhoe, die beantwoord worden met fragmenten uit de serie. Dit hebben we vroeger al meerdere keren in andere programma's gezien, en dat op een veel hoger niveau dan nu het geval was. Als je op die manier niet straffer kan uitpakken dan vroeger, dan kan je beter de fragmenten van toen tonen, ofwel het achterwege laten. Dus maar weer snel door naar het volgende: Elvis Presley. Leke babbel met Frieda en historische fragmenten van een shockerende, heupwiegende Elvis en een Ed Sullivan die het voor hem op neemt. EN enkele fragmenten over de mening van onder andere een man die 't heeft over de vulgaire, beestachtige, negroïde rock 'n roller Elvis. Pikant detail: naast de man in kwestie staat er 'n plakkaat met de tekst "we serve WHITE customers". 't Zijn precies sowieso al niet de meest verdraagzame mensen die Elvis van het scherm willen bannen. Volgend programma dat aan Frieda gelinkt wordt is "Penelope" een programma met tips voor vrouwen met Paula Semer. Als verrassingsact kwam Paula Semer dan de studio binnen om duiding te geven bij de programma's die zij gemaakt heeft. Zo stelde de man de vragen, met een dampende sigaret in de hand, bekommerd om zijn vrouw die last heeft van zwangerschapsongemakken. In die tijd vroegen cameramensen aan ons om te roken in beeld, omdat die kringetjes rook in beeld zo mooi waren. Wat ze in die tijd wellicht niet deden was het dragen van kletterende oorbellen die nogal veel lawaai maken tijdens de gesprekken. Heden ten dage wel, maar wellicht was er niemand die het waagde om aan zo'n tv coryfee te vragen om ze uit te doen. Baanbrekend werk heeft ze wel verricht en vele taboes doorbroken. Getuige daarvan de fragmenten met beelden van de eerste bevalling op televisie. Deze eerste tv-baby zit als verrassingsact in het publiek om heel kort te vertellen over de nasleep van die beelden bij de familie en de vooral negatieve reacties die ze er op kregen. Grootvader ging hierdoor in een andere kerk naar de mis en moeder zou achteraf spijt hebben gehad en zou 't niet meer opnieuw doen. Opgevoerd opdat Van Herreweghe er nog een paar grapjes over kon maken, zal de man er achteraf ook wel spijt van hebben gehad dat hij hiervoor zijn tijd heeft moeten opofferen en denk ik dat hij 't een volgende keer ook niet opnieuw zou doen. Over naar sexuele voorlichting. Sex doet het altijd goed, en ja, ook nu weer. Niet omwille van de sex, maar wel omwille van de waardevolle achiefbeelden met het baanbrekend werk van Paula Semer en interessante praatgasten als Jaap Kruithof. Leuk en waardevol om naar te kijken, goed gemonteerd in afwisseling met tussenfilmpjes van een ouderwets gezin dat in sketchvorm tv-kijkend Vlaanderen uit de jaren stillekes uitbeeldt. Via "Take it easy", een programma waar Frieda ons met de Engelse taal in contact brengt, en een fragmet van Frieda als prille journaliste op het tv-scherm belanden we bij een 3D sexfilm (leuk gimmick) en de Zorro sexfilms van Pierre Chevalier, die Zorro fragmenten afwisselde met zelfgedraaide sexscènes die ertussen gemonteerd werden. Waarop de ploeg zich weer waagde aan een "sterk staaltje montage" waarbij de "Take it easy" fragmenten op dezelfde manier van erotische scènes werden voorzien. Helaas weer van een minder hoog niveau dan we gewend zijn. Alleen (zoals het meestal bij dit soort films gaat) de titel was oké (Take it hard) en daarmee hebben we het gehad. "Bedankt voor het komen, ik hoop dat de mensen thuis ook gekomen zijn" zijn de gevleugelde afscheidswoorden van Steven Van Herreweghe. Helaas moet ik daarvoor eerst tot een hoogtepunt komen, en dat is er spijtig genoeg niet geweest vandaag.
phiba.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen) Tags:de jaren stillekes, Steven Van Herreweghe, Frieda Van Wijck, Paula Semer
Als Tine Embrechts, Lotte Pinoy en Nele Van Rompaey in de zetel bij Michiel zitten om over Los Zand te vertellen lijkt Michiel zich al precies wat meer thuis te voelen in zijn eigen decor. Naar 't einde van het gesprek spelen de zenuwen weer even op, maar even later mag hij al verhuizen naar het andere decor, aan tafel, voor een gesprek met toekomstig Europees commissaris Karel De Gucht. 't Is een luxe om te kunnen kiezen tussen de verschillende decors om zo mee de stijl van het interview te bepalen, maar het heeft ook één nadeel: ik vraag me af of 't gesprek niet nog beter zou geweest zijn in het decor met de zetel. Maar toch is het goed gevonden. Goed gevonden, da' s meteen ook de titel van de volgende rubriek met Jelle Van Damme en Lieven Scheire. Ik had geen hoge verwachtingen van deze rubriek, maar uiteindelijk viel dit beter mee dan gedacht. Waarschijnlijk omdat het verhaal van de wisseltruc met de Titanic geen algemeen bekende complottheorie was en het wel leuk gevonden was. Maar het mag niet te lang duren om de frisheid erin te houden. Gelukkig stopten ze ermee net op het moment dat ik 't gevoel kreeg wel genoeg gehoord te hebben. Terug naar de zetel voor de volgende gast, polsstokspringster Jelena Isinbajeva. Het eerste dat me opviel was dat Tine, Lotte en Nele van Los Zand ook nog in de zetel zaten. Na twee gesprekken in het andere decor was ik bijna vergeten dat ze er nog waren. In die zin was het misschien ook beter geweest dat het gesprek met De Gucht in de zetel plaats had gevonden, dan had ik minder het gevoel dat Michiel ze toch wel lange tijd alleen had gelaten in zijn living room. Het gesprek met Jelena loopt wel los, zeker als even later sprinter Asafa Powell erbij komt. Beide atleten zijn leuke gasten, net zoals Tine, Lotte en Nele. En Michiel, die mag er ook wel zijn. Net zoals "zijn" laatste show.
phiba
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:laatste show, Michiel, Tine Embrechts, Lotte Pinoy, Nele Van Rompaey, Los Zand, Karel De Gucht, Jelle Van Damme, Lieven Scheire, Titanic, Jelena Isinbajeva, Asafa Powell
De tweede laatste show met Michiel en ik ben alvast benieuwd naar de rubriek van Paul Baeten Gronda. Maar da's voor straks. Eerst is er een kabbelend gesprek met Kris Smet (minister van onderwijs) met weliswaar een eerste goeie poging tot grap/kwinkslag van Michiel als de outing van Smet als homo ter sprake komt. Humor heeft Michiel wel, 't zit alleen allemaal wat dieper en is er niet op gericht om makkelijk te scoren (wat vroeger nogal vaak 't geval was in de laatste show). 't Nadeel is dat 't misschien iets minder toegankelijk is voor velen, maar de gesprekken geven me totnutoe alvast meer voldoening. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat een goeie grap er niet mag zijn. Volgende gast is griepcommissaris Marc Van Ranst. Michiel komt stilaan op dreef om humor in het programma te loodsen als hij zich luidop afvraagt of de lieve man eerst zijn handen wast voor hij zijn vrouw kust, of eerst zijn vrouw wast voor hij haar kust. De toon is gezet. Tijd voor de rubriek met Paul Baeten Gronda: de lijsttrekker. De man geeft schitterend in beeld en is een frisse verschijning om in het programma op te draven. Nu nog zien of de inhoud ermee door kan. Het begin is een beetje in mineur omdat de man zich verplicht voelt zichzelf even voor te stellen aan de hand van drie dingen die we over hem moeten weten, maar eens daar voorbij kon hij de rubriek op gang trekken. Geen grote verrassingen, de humor kan nog wat sterker, maar 't is leuk om te kijken naar iemand die we nog niet dikwijls op het scherm gezien hebben. Hij moet en zal nog wat groeien, maar ik zie hem nu al graag bezig. Ter promotie van het programma "India voor beginners" krijgen we een middelmatig gesprek met Etienne Vermeersch met het nodige beeldmateriaal om ons donderdag te doen kijken. We shall see. Deborah De Ridder, de winnares van Op zoek naar Maria mag nog afsluiten vooraleer ze met de laatste show band Do Re Mi uit the sound of music mag zingen. Een zeer kort gesprek met een eerste echt grappige opmerking van Michiel na de beelden van de finale van Op zoek naar Maria waar de verliezende Maria tranen met tuiten weent naast Deborah die haar uitbundigheid in toom moet houden: "Meneer Smet, heeft Frank Vandenbroucke even hard gehuild toen u minister van onderwijs werd ?" In zijn context een schitterende uitspraak. Bravo Michiel !
Het is altijd uitkijken naar de eerste laatste show om te zien hoe ze het er van af zullen brengen. Deze keer weer met een nieuwe presentator, wat het altijd nog iets spannender maakt. Frieda Van Wijck was zeer oké, net zoals haar voorgangers, alleen had ik de laatste twee seizoenen vaak het gevoel met een lege maag achter te blijven als de show gedaan was. Dat had niet zozeer te maken met de prima gastvrouw, maar eerder met de oppervlakkigheid van de gesprekken en het idee dat de formule in "de wereld draait door" van de VARA toch veel beter werkte in Nederland dan in Vlaanderen. Maar af en toe zaten er toch leuke hoogtepunten in en daarvoor bleven we kijken. Of we met Michiel ook hoogvliegers gaan krijgen valt nog af te wachten, maar de gesprekken zaten alleszins inhoudelijk terug op een hoger niveau. Ik had het gevoel dat er weer gepraat wordt met de gasten op een ongedwongen manier zonder persé te moeten scoren. Ondanks de zenuwen bleef Michiel vrij rustig en beheersd en miste hij wat snedige humor, maar je kan niet alles hebben in een eerste uitzending. Vakantiekiekjes bekijken van de premier en zijn vrouw, het leek me niet meteen iets dat ik onmiddellijk wou zien. Toch slaagde Michiel erin een triviaal gesprek te doen omslaan in een leuke babbel. Dan kwam Wim De Coninck, voetbalanalist, zijn kijk geven op het gebeuren van afgelopen zondag, en 't siert de programmamakers dat ze niet voor de zoveelste keer focusten op de walgelijke beelden die we al tientallen keren te zien gekregen hebben in andere programma's. Nee, de klemtoon werd gelegd op de reacties en emoties van de andere spelers op het veld, en de "doodstamp" zelf werd als toelichting naar het tweede plan verschoven. Ook het interview met atlete Sanya Richards werd een gesprek met leuke eenvoudige, maar oprechte vragen waar Michiel de sensatie niet opzocht maar gewoon vroeg wat jij en ik gewoon willen weten. De boekenrubriek ging van start met Frieda Van Wijck. Die moest even wennen aan het feit dat zij nu niet meer in de rol van presentator zit, maar Michiel deed haar dat rap vergeten. Alleen is de rubriek zelf niet echt interessant, maar dat is dikwijls zo met rubrieken. Alleen het boek om je geheugen te trainen wekte even mijn interesse, maar de titel ervan ben ik al vergeten (o ironie). Op het einde van de rubriek creëren ze een forum om een boek af te kraken dat het niet waard was om in papieren vorm te zijn uitgegeven, maar dat het blijkbaar wel waard is om zendtijd aan te besteden. Als laatste gast kregen we couturier Edouard Vermeulen die Mathilde van de nodige stoffen voorziet. Een korte leuke babbel, niet langer dan nodig, maar waarschijnlijk was de tijd op en de laatste show band moest nog aantreden. Patrick Riguelle mocht weer doen waar hij goed in is (zingen, zonder er veel uitleg aan te moeten geven) en als afsluiter mocht Tom Waes nog iets verkopen via de website. Ik ben Tom Waes en ik verkoop iets. De link met vorig seizoen (Ik ben X en ik kan iets) gaf een serieus déjà-vu effect waar ze beter komaf mee hadden gemaakt om een volledige stijlbreuk te maken met het verleden. Hadden ze 't in een andere vorm gegoten dan waren de makers misschien origineler uit de hoek gekomen. Een gemiste kans, maar allée, 't is voor een goed doel, en dat maakt 't een klein beetje goed. En Michiel, die deed het eigenlijk goed. Het kan nog beter, maar dat loopt wel los ...... We zien wel.
