There are very few of us who have heart enough to be really in love without encouragement.
Het is ondertussen al een dikke twee jaar geleden sinds ik dat bericht geschreven heb. Ik zei toch al dat ik niet goed was in het bijhouden van dagboeken en dergelijke. Het zou dan ook nutteloos zijn om te zeggen dat ik het dit keer wél ga volhouden. Nooit beloftes maken als je niet zeker weet dat je ze zult vervolmaken. Exactly.
Ben ik veranderd in die twee jaar? Ik hoop van wel. In de kern niet, ik geloof nooit dat een mens een volledige 180° kan doen. Maar ik geloof wel graag dat ik toch volwassener ben geworden. Ervarener.
Er zijn wel een aantal dingen gebeurd dat mij stevig met mijn voeten op de grond hebben gezet. Ziekte, verlies van vriendschappen, to name a few. Zou ik willen dat ze nooit gebeurd waren? Misschien wel. Behalve als ze hebben bijgedragen aan het vormen van mijn karakter. Je kan niet willen of hopen dat er nooit iets negatiefs in je leven gebeurt. Ijdele hoop noemen ze dat.
