Op zondag 16 februari vertelden we onze peuter- en kleuters tijdens de viering het verhaal de barmhartige Samaritaan of zoals zij het noemen het verhaal van de gewonde man. Het is een parabel uit het evangelie dat Jezus aan zijn leerlingen verteld om uit te leggen wat het betekend voor iemand een naaste te zijn, hij vertelt dus eigenlijk ook aan ons vandaag. Het element dat in het verhaal zit van 'zorgen voor', grepen we aan om met onze kinderen rond te werken. Na het vertellen van het verhaal kwam er in ons het midden de tekening van een gewond kindje 'Kareltje' en in de schatkist zaten kusjes en pleisters. Alles wat nodig is om wonden te verzorgen. Ons 'Kareltje' werd voor al zijn wonden verzorgd met een kusje en een pleistertje. Zelfs de allerkleinsten hielpen mee. Nadien werden we even stil rond de kaars. Het is mooi om te zien welk effect het aansteken van een kaars zelfs bij kleine kinderen heeft. Woordeloos spreekt het vlammetje hen aan en ze worden er even rustig bij. Daarna bidden we weer met handen en voeten. En ten besluit van de viering, mogen ze allen de bel luiden in de kerk.
Zondag 19 januari kwamen we samen in de St. Antoniuskerk. We vertelden het verhaal van Abraham. Abraham wordt eerst door God geroepen om op weg te gaan naar het beloofde land. Hij neemt heel zijn familie en zijn hebben en houden mee. Aangekomen in het beloofde land doet God hem de belofte dat zijn nakomelingen zo talrijk zullen zijn als de sterren aan de hemel. Abraham was een beetje de eerste gelovige. En alle mensen die na hem kwamen die iets van God willen ontdekken, die zijn zijn nakomelingen. Zijn wij die samenkomen in een kerk, dan ook niet een beetje sterretjes aan de sterrenhemel van Abraham? Wij plakten in elk geval een sterrenhemel vol, sterretjes voor onszelf, voor onze ouders en grootouders.
Het was een toffe kersviering, daarvan getuigen de foto's!
We lazen samen het kerstverhaal en daarna maakten we kennis met alle figuren in de kerststal. Ieder kind mocht een figuurtje in de kerststal plaatsen. Zo kregen moeder Maria, Jozef, kindje Jezus, de schaapjes, herders, .... allemaal hun plaats.
De verloren schaapjes Op 17 november kwamen we samen in de St. Antoniuskerk. Om niet op de koude vloer te moeten zitten, hadden we een warme mat op de grond gelegd, net groot genoeg voor alle kinderen. We lazen het verhaal van het verloren schaap. Jezus, onze goede herder, zorgt voor zijn schaapjes. Als er eentje verloren loopt, gaat hij zoeken tot hij het gevonden heeft en is heel blij als de kudde terug volledig is. In de schatkist zat een echte schaapskooi. Maar niet één, maar alle schaapjes waren zoek. Her en der waren ze in de kerk verspreid geraakt. Onze kinderen zochten ze allemaal bij elkaar en brachten ze terug naar hun stal. Dat zoeken was best wel leuk. Bij het kaarsje werden we even stil, hoewel dat voor enkelen toch moeilijk was. Het vlammetje had voor één van onze kinderen een onweerstaanbare aantrekkingskracht, gelukkig heeft hij zijn vingertjes niet verbrand. Samen stappen naar de bel, is altijd een beetje bijzonder. Het was een leuke viering.
Zondag 20 oktober kwamen we samen in Morkhoven voor een peuter- en kleuterviering. Er waren opnieuw briefjes uitgedeeld in de scholen en daarop kwam respons. Tijdens de viering vertelden we het verhaal van de schepping, hoe God in zeven dagen de aarde geschapen heeft. Op de prenten konden de peuter- en kleuters het scheppingswerk van God stap voor stap volgen: eerst licht en donker, dan aarde, planten en water, dan de hemellichamen, daarna dieren op het land, in het water en in de lucht,.... Na het verhaal maakten onze peuters- en kleuters het scheppingsverhaal na op een stevig karton. In de schatkist zaten alle elementen die ze nodig hadden. Iedereen mocht enkele figuurtjes kiezen en daarna gingen we plakken, in de volgorde zoals we gelezen hadden. Zoals te verwachten gingen de kinderen wat creatiever te werk dan de realiteit mogelijk maakt, enkele dieren missen vaste grond onder hun voeten. Maar het resultaat mag er wezen en is nog steeds te bewonderen in de kerk van St. Niklaas.
Zondag 15 september kwamen we weer samen in de St. Antoniuskerk.
Deze keer stond het verhaal van Jona, uit het oude testament, centraal. Jona wordt door God geroepen om naar Nineve te gaan. Maar Jona ziet dat niet zo zitten en stapt in de boot in een andere richting. De boot komt terecht in een zware storm. Jona wordt op zijn eigen vraag overboord gegooid en komt terecht in de buik van een grote vis. Daar bidt hij tot God en hij doet uiteindelijk wat God van hem vraagt.
Geen eenvoudig verhaal voor kleuters of voor ons, maar wel spectaculair met mooie prenten. Een mens in de buik van een grote vis, dat is toch wel iets bijzonders.
Na het verhaal kijken we zoals steeds in onze schatkist. Daar zit altijd een verrassing in aansluitend op het verhaal. Deze keer vonden we in de doos een grote tekening van een walvis en allemaal kaartjes met kleine opdrachtjes. Als de kinderen hun opdracht goed deden, mochten ze hun naamstickertje plakken op de walvis. Gelukkig waren de opdrachtjes niet moeilijk: een keertje ronddraaien, drie keer springen, ....
Stil worden rond een kaars, dat is voor de kinderen altijd een bijzonder moment. We vertelden in de stilte tegen God waar wij soms bang voor zijn. Daarna een kruisje van mama en papa en nog eens samen aan de bel trekken. En de viering was weeral voorbij.
Op zondag 18 augustus kwamen we opnieuw samen in de St. Niklaaskerk van Morkhoven. Het thema van de viering was:" Jezus houdt van de kinderen". De viering was opgebouwd rond het verhaal dat Jezus zegt: 'Laat die kinderen toch bij mij komen, hou ze niet tegen. Ik hou van hen en God nog veel meer.' In de schatkist vonden we voor iedereen een groot hart om rond onze hals te doen, want Jezus (God) houdt van ieder van ons. De kinderen gaven er ook één aan hun ouders. We werden stil rond de kaars en dachten aan de mensen van wie we houden. We oefenden om samen de kaars uit te blazen en staken ze wel drie keer opnieuw aan. Maar er was toch altijd eentje sneller dan de anderen. We baden het ondertussen ons bekend gebedje van de handjes en de voetjes. Hier vindt u de tekst, als u wil kan u het thuis ook eens bidden met jou peuter of kleuter:
Twee voetjes om te lopen, twee oogjes om te zien, twee oortjes om te horen, twee handjes bovendien.
Twee lipjes om te zingen van al die mooie dingen, die U ons hebt gegeven. God dank U voor dit leven.
We vroegen Gods zegen over onze kinderen. En aan het einde van de viering trokken we natuurlijk aan allemaal een keertje aan de bel. Het was een deugddoende viering en leuk!
Wat doen we als we bidden? Koning David geeft ons een voorbeeld. Hij schreef vele gebeden die gezongen worden, we noemen dat psalmen. Hij bad tot God en zei: 'Jij bent als een goede Herder, jij draagt zorg voor mij.' Hij bad tot God als hij bang was en zich alleen voelde. Hij dankte God voor de mensen om hem heen en de mooie bloemen, planten en dieren... Natuurlijk moesten wij dat ook eens proberen om net als koning David voor God te zingen en te bidden. In de schatkist zaten muziekinstrumentjes, waarmee we een vrolijk geluid maakten tijdens het liedje: 'Maak een vrolijk geluid voor de Heer...' De muziekinstrumentjes terug in doos moeten steken, vonden sommige kinderen toch een beetje spijtig. Maar na het verhaal en het vrolijke lied, werden we even heel stil bij de kaars en praatten we stilletjes met God. We vroegen Gods zegen voor onze kleine bengels. En daarna gingen we samen op pad naar de bel, die verschillende keren luid weerklonk in de St. Niklaaskerk. Bedankt voor het samen bidden, zingen en vieren!
Het was op 19 mei, een beetje onverwacht, mooi weer.Wat een geluk, want we moesten even wachten buiten aan de kerk van St. Antonius tot de viering van Pinksteren gedaan was. Het groepje wachtende groeide gestaag aan. En we waren met een mooie groep, toen we de kerk binnenkonden. We maakten vooraan een grote halve kring zodat iedereen kon zitten, plaatsten onze schatkist in het midden en we konden eraan beginnen met 15 peuters en kleuters en hun supporters. Het werd een echte pinksterviering.We luisterden naar het pinksterverhaal, dat te volgen was op grote prenten. In het pinksterverhaal hoorden we hoe veel mensen zich laten dopen omdat de leerlingen van Jezus zo vol vuur over Hem vertellen. In de schatkist van Jezus zat een flesje wijwater en een kommetje. Zodat alle kinderen eens een kruisje met wijwater konden maken,een kruisje dat herinnert aan ons doopsel. Ook de ouders, grootouders, ... werden door de kinderen zelf gezegend met een kruisje. In het licht van een kaars zeiden we dank u wel tegen God voor alle mooie dingen in ons leven. We baden samen een gebedje met handen, voeten, ogen en oren. En tot slot van het gebeuren mochten al de kinderen eens aan de bel trekken. Het was een deugddoende viering. Met de pinkstergeest in ons hart konden we allen weer naar huis. Tot een volgende keer!
Zondag kwamen we een eerst keer samen voor een echte peuter- en kleuterviering in de St. Niklaaskerk van Morkhoven. Het was tof! We waren met 9 kindjes en hun ouders, grootouder, zusje.
We begonnen de viering met een kruisteken. En oefenden het toch nog maar eens een keertje. Want waar gaat je hand juist naar toe als je Vader zegt, of Zoon of Heilige Geest?
Samen baden we een openingsgebedje en luisterden naar het verhaal van twee vrienden van Jezus die op weg gaan van Jeruzalem naar Emmaüs. Jezus is pas gestorven en ze zijn verdrietig. Onderweg beginnen ze tegen elkaar te praten over Jezus en plots kom er nog een man meelopen, die ze niet kennen. Ook hij praat mee over Jezus. s' Avonds herkennen ze hem, het is Jezus zelf. Want hij neemt net als Jezus een brood en breekt het en deelt het met hen. Jezus leeft!
In de schatkist van Jezus vinden we een brood. Net als Jezus breken we het en delen het met elkaar. Ook de mama's en de papa's en de oma, ... krijgen een stukje brood van de kinderen.
Daarna worden we even stil bij het licht van een kaars en denken samen aan Jezus.
Bij het slotgebedje gebruiken we onze handen en voeten, ogen en oren,.... en danken God voor ons leven.
Tot slot mogen alle kinderen eens aan de bel trekken.
Bedankt voor het meebidden en vieren. En tot een volgende keer!
Peuter- en kleuterviering
