PETER WILLEMS (1956-2056)
Feel free, sit back, take a drink/coffee, taste very, very intensively with your eyes and feelers...
my paintings are meant to make you feel good, like when having a really good and warm talk with someone very familiar ... like an old friend or family member ... Peace !
30-11-1976
HARTELIJK WELKOM deze blog is opgedragen aan m'n schoonpapa, 'lolo'(='grootvadertje') zaliger . Lolo was veruit m'n favoriete 'pinoy' (= Filipino, = 'Juan-met-de-pet' zeg maar), 'n heel eenvoudige maar wijze man, die 101 dingen gedaan had in z'n rijkgevulde leven en ondertussen een overvloed aan ervaring en gezond verstand verzameld had. Toen ik hem -19 jaar geleden was dat- om de hand van zijn dochter vroeg wilde hij me als 'n echte familievader/patriarch zijn wijze raad meegeven .. en ik moet zeggen: inderdaad wijze raad dus ...
By the way, ik heb zo de indruk dat heel veel oude mensen in Azië meestal veel wijzer zijn dan hier in 't westen... (niet allemaal natuurlijk, maar meestal toch wel ...) en ik denk dat daar toch wel 'n goeie reden voor is: in de Filipijnen worden oude mensen immers alom oprecht gerespecteerd en wordt er aandachtig en nauwgezet geluisterd naar hun wijze raad ... en juist dààrdoor IS hun raad ook veelal veel wijzer, hier in België daarentegen lijken oude mensen me dikwijls erg bang en de attitude te hebben van 'er-wordt-toch-niet-naar me geluisterd ' of zelfs in het ergste geval 'ik ben fysiek niet zo sterk meer om me goed te kunnen verdedigen dus hou ik mijn mond maar' Respect is toch zo belangrijk ...
Hoe dan ook, lolo dus ... hij was toen al oud en nogal zwak: elke dag ging hij om acht uur al slapen en daarvoor, om 19 uur, ging hij bidden, luidop -we hoorden hem in de kamer ernaast ...
Toch maakte hij elke dag tijd voor me vrij -zo'n uur of meer soms- en dan gingen we achteraan hun huisje in een bamboestoel zitten, met prachtig uitzicht: voor ons die mooie grote hel-gifgroene rijstvelden en achter ons die schitterende Mayon-vulkaan (even mooi als de Fuji-jama in Japan)... gewoonweg schitterend, mythisch bijna ... Daar vertelde hij me dan over zijn leven, over wat hij er mee gedaan had, over wat hij er geleerd had ... raadgevingen die ik best kon gebruiken in mijn eigen leven, raadgevingen als: 'common sense, common sense ... always use your common sense' en ik ... ik moest 'alleen maar' luisteren, niks zeggen maar zo aandachtig mogelijk zijn ...
nog zo'n raadgeving van lolo (over 't werk dat je doet): 'whatever you have to do in this world, however unimportant or unsignificant it may seem, never think of it as stupid / boring or: what the hell am I doing here ? I deserve better ... When you think like this, you'll only make it difficult for yourself, you will never like your work, you'll indeed find it stupid , insignificant and boring ... and -slowly but surely- you will become a "zombie"... Instead: do what you have to do in this world with heart and soul / do it the best you can ... and -slowly but surely- you will end up to like it'
Hij was ook heel fier op zijn kennis en vooral, heel erg nieuwsgierig en 'gulzig' naar meer: eens had ik een atlas mee -van de 'Encyclopaedia Brittannica ' voor het buurtschooltje aldaar- en hij wees me bvb. Duitsland aan -en nog vanalles meer- en voor hem was dit alles even exotisch en ver weg als voor mij de Filipijnen.
Daarna was hij dan moe ...
____________
'lolo (1919-2006)' acryl op doek, 80 x 100 cm niet te koop (over mijn lijk !)
