In 2014 heb ik voor het eerst de compostela gestapt, een tocht van ongeveer 790 km. Bedoeling was om voldoende middelen te vergaren teneinde een praatcafé op te richten voor familieleden van psychisch kwetsbare personen. Een initiatief dat de dag van vandaag zijn doel niet heeft gemist. Inmiddels is het praatcafé uitgegroeid tot een druk bezochte organisatie dat niet alleen door familieleden maar evenzeer door diverse instellingen uit de gezondheidszorg, zorgverstrekkers alsmede scholen en studenten wordt bezocht. Het praatcafé heeft inmiddels de poort geopend naar dialoog en wederzijdse ondersteuning.
Om reden dat onze jaarlijkse inkomsten niet toereikend zijn om de kosten te vereffenen zal ik ook dit jaar voor de vierde keer naar Santiago stappen in de hoop opnieuw voldoende gelden in te zamelen om het programma van 2019 te bekostigen. Op 16 april a.s. zal ik mijn tocht aanvatten om vermoedelijk eind mei na een tocht van 790 km aan te komen in Santiago.
Wenst U mij te steunen en ons praatcafé te sponsoren dat kan door storting op rekeningnummer BE68 8900 6408 8234 tnv Similes Praatcafe Psychose met vermelding "compostela 2018" Wenst U een fiscaal nummer dat kan U storten op rekeningnummer BE71 0011 0730 0769 tnv Similes vzw met vermelding "compostela 2018"
Namens mijzelf Marnix Willems en de medebestuurleden Heidi,Marianne,Hilde, Wilfried,Francine,Marcus,
Marjolein en Carine
HARTELIJK DANK
Voor meer info zie www.praatcafepsychose.be
Goed om weten: Vanaf een sponsorbedrag van € 50,00 ontvangt U:
- een gratis lidmaatschap t.w.v. € 25,00
-ons driemaandelijks tijdschrift en programmaboekje
- korting op onze activiteiten
- per schijf van € 12,50 een lot voor de jaarlijkse verloting van een 7 daags verblijf in Zuid Spanje
- een vermelding op onze website en bij aanvang van iedere activiteit
05-05-2018
Cuerres - La Isla ( 18 km )
Het opstaan was wel een hele bedoening vanmorgen. De Hospiteria zou ons om 7u30 allemaal wakker maken (met muziek) en dan zouden we om 08.00 u allemaal samen ontbijten. Uiteraard is dat tot groot ongenoegen van de hospiteria behoorlijk uit de hand gelopen. Sommigen waaronder ikzelf waren al voor 7 uur wakker en hun menage aan het doen. Blijkbaar had hij dat gehoord en kwam hij ons aanmanen om terug in bed te kruipen hetgeen we oor de goed rust dan ook maar gedaan hebben. Toen iedereen uiteindelijkmocht opstaan waren er uiteraardlelgrims die gelijktijdig wilden vertrekken. Ook dat was tot grote ontsteltenis van en pelgrim niet mogelijk want iedere pelgrimmoest zich aan de regels houden. Om 7u30 zijn we dan toch gaan ontbijten. Het qas van korte duur want al vrij snel was er geen koffie meer en toen iknog wat brood vroeg bleek er ook geen meer te zijn. De ene had wat teveel gegeten zei hij en dat was de reden waarom ik geen meer had. Ik heb dan aar mijn biezen genomen en ben gelijk als eerste vertrokken. Samen met Marie heb ik dan inhet eerstvolgende dorp een tortilla gegeten en hebben nog ferm zitten lachen over het waanzinnig verblijf daar. Ik heb afscheid genomen van Marie want ik moest eerst nog een tandenborstel gaan kopen. Om 10 u was ik dan eindelijk op dreef gekomen. Ik heb zowat de ganse voormiddag en namiddag alleen gelopen tot ik ineens op een twijfelachtig punt in het gebergte Anne weer eens ontmoette. (Anne is studente aan de Universiteit van den Haag). We zijn samen opgetrokken tot aan het strand in Isla. Daar hebben we wat gedronken en wat gefrituurde calamares gegeten. Het was al vrij laat en hoogtijd om een slaapplaats te zoeken. Dat bleek niet in een kwartiertje gefikst. De alberques bleken gesloten en pensionnetjes waren er niet. Er waren wel 5 hotels maar ook dat leek niet simpel om een kamer te vinden. Het begon er een beetje benauwd uit te zien maar uiteindelijk hebben we in het vierde hotel een goedkope kamer met ons tweetjes kunnen delen. Na de was en de plas zijn we een terrasje gaan opzoeken en hebben we een leuke babbel gehad onder het genot van een flesje wijn. Nadien zijn we nog iets gaan eten in het hotel om vervolgens om half elf (goed vermoeid) te gaan slapen.