Compostela voor het goede doel

Inhoud blog

	Santiago
	Pedrouzo - Santiago ( 20 km )
	Aura - Pedrouzo ( 23 km )
	Melide - Arzua ( 22 km )
	iigondes- Melide ( 24 km )

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

In 2014 heb ik voor het eerst de compostela gestapt, een tocht van ongeveer 790 km. Bedoeling was om voldoende middelen te vergaren teneinde een praatcafé op te richten voor familieleden van psychisch kwetsbare personen. Een initiatief dat de dag van vandaag zijn doel niet heeft gemist. Inmiddels is het praatcafé uitgegroeid tot een druk bezochte organisatie dat niet alleen door familieleden maar evenzeer door diverse instellingen uit de gezondheidszorg, zorgverstrekkers alsmede scholen en studenten wordt bezocht. Het praatcafé heeft inmiddels de poort geopend naar dialoog en wederzijdse ondersteuning. Om reden dat onze jaarlijkse inkomsten niet toereikend zijn om de kosten te vereffenen zal ik ook dit jaar voor de vierde keer naar Santiago stappen in de hoop opnieuw voldoende gelden in te zamelen om het programma van 2019 te bekostigen. Op 16 april a.s. zal ik mijn tocht aanvatten om vermoedelijk eind mei na een tocht van 790 km aan te komen in Santiago. Wenst U mij te steunen en ons praatcafé te sponsoren dat kan door storting op rekeningnummer BE68 8900 6408 8234 tnv Similes Praatcafe Psychose met vermelding "compostela 2018" Wenst U een fiscaal nummer dat kan U storten op rekeningnummer BE71 0011 0730 0769 tnv Similes vzw met vermelding "compostela 2018" Namens mijzelf Marnix Willems en de medebestuurleden Heidi,Marianne,Hilde, Wilfried,Francine,Marcus, Marjolein en Carine HARTELIJK DANK Voor meer info zie www.praatcafepsychose.be Goed om weten: Vanaf een sponsorbedrag van € 50,00 ontvangt U: - een gratis lidmaatschap t.w.v. € 25,00 -ons driemaandelijks tijdschrift en programmaboekje - korting op onze activiteiten - per schijf van € 12,50 een lot voor de jaarlijkse verloting van een 7 daags verblijf in Zuid Spanje - een vermelding op onze website en bij aanvang van iedere activiteit

23-04-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Bilbao - Portugalete ( 12 km )

Gisterenavond heb ik wat rondgedwarreld in de stad en al gauw bleek dat ik een toaal verkeerd beeld had van de stad. De kleine winkelstraatjes nodigen je wel uit voor een voor een bezoek maar per slot van rekening is het een smerige vieze boel met enorm veel leegstand. Mijn voorgenomen rustdag is uiteindelijk een beetje wanordelijk verlopen. Uiteraard een beetje lang geslapen en op het gemak ontbijt genomen. Nadat ik mijn spullen in bewaring had gegeven heb ik me aan een 2e poging gewaagd. Het was van korte duur want na amper een uurtje begon het te regenen, zo een vervelende motregen. Eigenlijk was het een weer om op je bed te liggen maar dat is natuurlijk mijn ding niet. Ik ben hier uiteraard niet om op mijn bed te liggen. Ik besloot dus om mijn plan te herzien en wende mij naar het bureau voor toerisme met de bedoeling mijn alberque voor vanavond op te zoeken. Deze bleek zowat 3 km uit de route te liggen. Om nu 6 onnodige kilometers te gaan stappen vond ik een beetje teveel van het goede. Zodoende besloot ik maar om mijn spullen weer op te halen en Bilbao vaarwel te zeggen. Alsnog het nog niet genoeg was geweest moest ik door een erg verwaarloosd industriegebied. Overal waren werkzaamheden aan de gang waardoor er naar mijn gedacht wel wat aanwijzingen voor de pelgrims de mist waren ingegaan en ik de route kwijt was. Uiteindelijk as er dan toch iemand die zich behulpzaam opstelde. Een aandachtzame en sympathieke dame is zowat een kwartier met mij op stap gegaan om me tussen die chaos weer op het goede spoor te brengen. Uiteindelijk bleken er dan toch nog mensen te zijn die respect hebben voor de pelgrims. Tijdens onze tocht werd al gauw duidelijk waarom ze zo behulpzaam was. Ze had in het verleden ook al een aantal caminos gelopen en haar ervaring sprak voor zich. Alhoewel ze enkel Spaans hadden we een aangename babbel. Uiteindelijk ben ik via een oversteek van de rivier Ria met het pontje aanbeland in Portugalete. Volgens mijn handboek waren er geen voorzieningen om te overnachten. Ik had het geluk een wegwijzer aan te treffen van een alberque die niet in mijn gids stond. In alle speed dus naar het toeristisch bureau en die wisten me te vertellen dat het de enige gelegenheid was die bovendien open was weliswaar maar met tien bedden. Toen ik daar aankwam besefte ik dat dit het meest verheugende feit zou worden van de dag, ik had namelijk een bed. Het zag er proper en verzorgd uit maar desondanks rook het er toch niet fris. Maar goed na amper een kwartier ruik je dat toch niet meer. De uitbater leek iemand van de hels angels maar hij was uiterst vriendelijk en behulpzaam. Tegen de avond moest ik wel op zoek naar wat eten. Dat was een echt probleem. Restaurants genoeg maar je kon nergens eten krijgen. Ik moest het doen met een pintje en een paar pinschos. Ik ben om deze dag zo vlug mogelijk te vergeten in mijn bed gekropen.

Geef hier uw reactie door