|
In een alberque wordt geacht dat je om 22.00 uur onder de dekens gaat. Ik was goed op tijd en keek uit naar een goede nachtrust. Uiteindelijk is het een behoorlijke nachtmerrie geworden. Om half elf kwamen er twee Sevillianen binnen en om twaalf uur een paar euforische Basken. Aanleiding was blijkbaar de bekerfinale voetbal tussen Barcelona en Sevillia. Tot overmaat van ramp was er toch wel een snurkeг bij van gisteren en die ging dan ook nog slapen in het bed naast mij. Dus de oordopрen werden weer uitgehaald. Tevergeefs echter ik ben om 01.00 uur opgestaan en heb mijn blog dan maar bijgewerkt en mijn mailbox eens doorgenomen. Uiteindelijk heb ik toch nog een paar uur geslapen en om 08.00 u vertrokken. Het was wel even zoeken om het juiste pad te vinden en de weinige pelgrims waren al weg.
Maar tenslotte heb ik liever zelf mijn weg te vinden dan dat ik achter een pelgrim aanloop.
Het voelde iets frisser aan vanmorgen en de voeten en benen leken prima. Na een poosje ontmoette ik de Franse collega's weer. Na 6 km gingen ze al op het terras zitten. Hun uitnodiging heb ik afgewezen want het was ideaal weer om te stappen en ik voelde me goed dus ben ik doorgegaan. De volgende tien km heb ik wel geteld twee ruiters gezien en de politie die effen kwam rondneuzen. Rond de middag kwam ik aan een barretje. Om mijn suikergehalte op peil te houden ging ik een cola bestellen. De oude dame had er blijkbaar niet veel zin in en praten kon ze mijn gedacht ook al niet. Ik blijf erbij dat de Basken niet erg gesteld zijn op de pelgrims. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de alberques enkel in juli en augustus hier geopend zijn. Na een sanitaire stop en een preventieve onderhoudsbeurt (de zon wet je wel) ben ik vertrokken. Al gauw vlogen de vliegtuigen richting luchthaven boven mijn hoofd. Een goed voorteken maar ik moest nog wel 5 uur stappen. In Zemata was mijn gesteldheid nog van die mate dat ik besloot om verder te gaan ondanks dat ik wist dat het moeilijk zou worden om een slaapplaats te vinden. Ik had proviand genoeg mee dus dat kon geen probleem geven. Ik had de intentie om te stoppen in Zumaldio maar daar kwam ik even bedrogen uit. Ik vroeg aan een Bask of er in de stad een pension was. Het enige wat hij zei was Si Si. Maar ik zag al op zijn gezicht dat het tegen zijn goesting was. Ik vroeg het verderop dan maar aan een vrouw. En wat bleek geen pension alleen een hotel maar dat is niet naar mijn budget dus ........... 7,10 km extra klimmen en dalen. Dat klimmen dat ging nog vrijwel goed maar dat dalen was met pasjes van amper 25 cm, zo steil was het. En dan denk je het zit er op, ja vergeet het maar. Om een slaapplaats te vinden moest ik nog eens een halfuur stappen in de binnenstad en kreeg ik nog 200 trappen te verwerken. Maar goed we hebben het weer gehaald. Inmiddels is er een geweldig onweer overgekomen. Een beetje regen zal wel deugd doen maar ik ga morgen eerst een toch wel verdiende rustdag nemen (sorry ook voor het blog).
Dus k zou zeggen tot dinsdag.
Marnix
|
