|
In de wetenschap dat het weer een bloedhete dag zou worden kon ik desondanks niet uit mijn bed vanmorgen. Pas om 9 uur vertrokken en ik heb het achteraf geweten ook. Het heeft behoorlijk wat zweet gekost. Met twee bananen in de hand ben ik vertrokken in de hoop in het gehucht Olatz ( na 4 km ) iets te kunnen eten. Een gewaagde onderneming en van op enige afstand te zien zag het er niet goed uit. Een summier kerkje en amper een handvol huizen. Maar de camino zou de camino niet zijn zonder zijn verrassingen. Een minuscul barretje bleek open en toen ik binnenstapte werd ik heel vriendelijk ontvangen door een jonge dame. Het was amper 11 uur en ze stelde mij een of ander recept voor. Ik wist bij God niet wat het was maar ze leek mij o zo onschuldig dat ik haar suggestie heb aangenomen. Een goede beslissing want ze bracht mij een overheerlijke ragout van aardappelen,groeten en vlees en wat stokbrood. Het was een verrukkelijke maaltijd (a volonte trouwens). Ik kreeg nog een glas huiswijn en dat alles voor de prijs van 11 euro. Onderweg heb ik Manuel nog ontmoet en hebben we zowat 10 km samen gestapt. Uiteindelijk ben ik maar verder gegaan want anders zou het te laat geworden zijn. Zijn echtgenote had nogal wat problemen met haar voeten (blaren) volgens mij had ze niet de beste schoenen aan. Of ze Markina nog gehaald hebben ik betwijfel het. s Avonds ben k gaan aankloppen bij een alberque en dat ging niet van een leien dakje. De vrouw (canadeze) die me moest inschrijven vroeg naar mijn Credensia die ik niet had. Ik dacht ik heb al genoeg van die zaken voor mij hoeft het niet meer maar schijnbaar kom je zonder dat boekje niet binnen in een alberque. Hetgeen ik al had gevreesd. Gelukkig bleek haar collega afkomstig te zijn uit Nederland meer bepaald Eindhoven. AL gauw kreeg je dus een ander verhaal. Hij stelde voor om er eentje te kopen voor 2 euro en niet te gierig te zijn met de donatie. Zodoende mocht ik toch blijven. Vlug even de was gedaan en dan vlug boodschappen gedaan. Nog wat zonnecreme gekocht, een paar pinchos gegeten en wat proviand opgeslagen want morgen is er onderweg blijkbaar niet veel in het verschiet wat betreft eten.
Moe maar voldaan ben ik dan als eerste in slaap gedompeld denk ik.
Morgen trekken we naar Gernika.
Marnix
|
