Toen ik het bericht kreeg van Elliot dat Christian nog niet terug was uit Portland werd ik nog zenuwachtiger dan ik al was. Er ging van alles door men hoofd: Christian vermist, zijn helikopter vermist, geen antwoord... hopelijk is er niks ernstig gebeurd! Ik begon te bidden, te bidden om te vragen of eerder te hopen alles goed met hem gaat. En toen besefte ik het ik hou van hem, ik kan hem niet missen, hij mag niet op deze manier uit mijn leven worden gerukt! En iets na twaalf kwam Carrick met veel geluid naar ons toe gelopen met achter hem MIJN Christian! Hij leeft nog. Hij pakt me stevig in zijn armen en vraagt of ik hem gemist had. Toen vertelde hij aan iedereen het verhaal. Oh was ik blij dat hij ongedeerd was. En na deze angstige dag kwam wel een mooi staartje: DE VRAAG VAN ONS LEVEN. Christian had me enkele dagen ten huwelijk gevraagd. Waarop ik nu natuurlijk JA heb op geantwoord...
.
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
