Na de zware maar prachtige Turkana - route in het noorden zijn we Maralal gepasseerd. Hier zijn de eerste Samburu krijgers te zien en hebben we min of meer de bewoonde wereld terug gevonden. Averij aan de wagen zal zoals reeds geschreven in Nairobi worden hersteld. Via een prachtige gravel weg zijn de in de Rift Valley aanbeland, die Oost Africa door midden snijdt van Noord Ethiopie tot zuid Zambia en die voortdurend wordt bevloeid door prachtige meren, Baringo, Bogoria, Naivasha en zo vele anderen. Onze eerste ontmoeting na weken met asfalt -wegen hebben we daar ook teruggevonden. Zalig rijden dan. We kampeerden in Roberts Camp aan de oevers van het mooie Baringo Lake. Hier hebben we de kaap van 10.000 klm overschreden en iets verderop zijn we de evenaar overgestoken. In Roberts Camp werden we beloond door een pracht aan allerhande vogels. Hier werden we ook alleen 's nachts gewekt door het gegrom en gegraas van rondlopende nijlpaarden, gelukkig deze maal niet rond onze tent. Elke avond komen die aan land om te grazen. Na vaarwel gezegd te hebben aan Baringo rijden we naar Naivasha Lake en het kleine Olaiden Lake, waar duizenden flamingo's het meer bedekten. Hier ontmoeten we ook de eerste echte safari-dieren. We ver- blijven in Fishermans Camp daar en van daaruit rijden we naar Nairobi of zoals men het tegenwoordig zegt Nairobbery. Hier logeren we in Jungle Junction , een overlanderscentrum waar we verschillende companen terug ontmoetten. In Nairobi werden we ook drie dagen verwend ten huize Sato, een Japanse familie , vrienden van Bea. Daar wordt ook de Toyota volledig nagezien en waar nodig ververst. Het nieuwe roofrack wordt hier ook gemonteerd. Het drukke Nairobi verlaten we richting kust en Kilimandjaro. Deze alleenstaande berg van 6000 m. was spijtig genoeg niet te zien, enkel de contouren ervan, want hij is steeds bedekt door wolken. De weg ernaartoe is wel mooi en de moeite. Na een rustgevende overnachting in een Sikh tempel (Makundi), met zeer gastvrije mensen, rijden we richting Tsavo national Park, het grootste park in Kenya. We maakten daar een 24 uren durende gamedrive in Tsavo East en hebben daar alle mogelijke dieren gezien, met uitzondering van de neushoorn en cheetah. Toch een aangename ervaring. Olifanten waren er met duizenden. We besluiten hierna onszelf wat rust te gunnen en rijden richting Mombassa; We vonden een klein paradijs aan Tiwi Beach, iets ten zuiden van Mombassa, in Twiga Lodge. Daar hebben we 5 dagen verbleven en genoten van zon, zee ... en rust. Geen toeristen ook niet. Hierna richting Tanzania waar we de grens oversteken, zonder enig probleem op 24 januari . Kanya was een bijzonder interessant en aangenaam land, zelf voor de tweede maal dat we het bezoeken. Het ruige noorden en het toeristische centrum en de kust contrasteren sterk met elkaar, maar de mensen zijn minder opdringerig dan in Abessinie en zijn overlanders gewend met hun eigen specifieke grillen. Minpunt zijn de Nationale Parken, die zeer duur zijn, en vooral als je met een buitenlandse wagen bent. Voor de rest in Kanya best betaalbaar. Tot Tanzania onze volgende stop.
Vooreerst iedereen bedankt voor de nieuwjaarswensen. We zitten nu in Nairobi bij kennissen van Bea, Jeroen en Rio, bij wie we enkele dagen mogen logeren en die internet hebben. Dus een vervolg van ons verslag. In Khartoum hebben wij op de Nijl nog een zeilregatta gehouden en ik (Paul) ben gezonken. Maar ik heb gezwommen in de Nijl. Nadien zijn we naar het ooster gereden richting Ethiopia. Een lange maar goede weg. Eens de grens van Ethiopia verandert alles. Veel mensen en vee op straat en je moet echt uitkijken dat je daar niemand omver rijdt. Een prachtig stukje weg door bergen en dalen richting Gondar, waar we in het Noorden in het Simien gebergte een trekking van enkele dagen hebben gehouden. Ongelooflijk mooi. Nadien via het Tana meer naar het zuiden naar de Omo vallei. Hier vind je de echte stammen en tribes die zo eigen zijn aan Ethiopie. Met een gids hebben we een 6 daagse rit gemaakt. Zeer intens en vermoeiend maar zeer interessant. Spijtig dat de mensen hier altijd maar met handen open staan en geld vragen. Dit is vermoeiend op den duur en uiteindelijk zijn we na veel omzwervingen naar de grens van Kenya geraakt. Van daaruit hebben we met een koppel Duitsers de Turkana route gemaakt. Een zesdaagse tocht over rotsen, rotsen, lavastenen en stijle hellingen. Den Jeep was fantastisch. Wat die allemaal kan. Meer dan wij. Het Turkana meer is prachtig maar ruw en vrijwel totaal onbewoond, behoudens het Turkana volk. Het dakrek van den Jeep heeft het ondertussen begeven en zullen we in Nairobi vervangen. Na de Turkana route zijn we via Maralal de Rift Valley doorgereden richting Nairobi, waar we nu zijn. µ Tot nu toe alles goed. Bea is in haar nopjes en ik ben vaak moe. Het is zwaarder dan ik dacht. Na Nairobi gaan we richting Mombassa aan de kust waar we in Tiwi beacht enkele dagen gaan rusten vooraleer richting Tanzania te rijden. De kaap van 10.000 klm is overschreden. Onderhoud van de wagen is geboden en wordr eerstdaags uitgevoerd. Zo tot binnenkort tot nieuw internet.
Hallo, we zijn nu in Sudan. De overtocht Aswan - Wadi Halfa is een belevenis op zich, maar op deze blog niet te beschrijven. In Sudan hebben we de Nijl gevolgd naar het zuiden. Prachtige woestijnlandschappen, mooie oude sites, zoals Meroe, Naga, enz... echt de moeite. We hebben al vele malen in de woestijn gekampeerd. Eindeloze sterrenhemels en geluidloze rust. Nu zitten we in Khartoum. Den Jeep doet het zeer goed voorlopig en we hebben er alle vertrouwen in. Vandaag 9 december gaan we de formaliteiten voor de visas regelen in de Ethiopische ambassade. In de gedachte dat alles op één dag zou zijn geregeld blijkt dat we 3 dagen moeten wachten, aangezien het morgen zondag is in Sudan en zaterdag een vrije dag. Dit kon toch niet zijn. We hebben de chief attachey gesproken en hebben na lang aandringen gedaan gekregen dat onze Visa deze namiddag 3 uur konden worden opgehaald. Ondertussen zijn we naar de Nederlandse Ambassade gegaan (er is geen Belgische in Sudan) om een eigendomsattest te vragen van onze Jeep. Dit attest heeft de douane nodig aan de grens met Ethiopia. Zonder dit attest geen toegang en de Belgische Ambassade in Addis kan ons dit blijkbaar niet bezorgen. Raar maar waar. Alles is uiteindelijk na een dag rondrijden goedgekomen en nu rusten we uit aan de Nijl in de Blue Nile Camping plaats.
De overtocht Italie - Alexandria verliep zeer vlot. Een aanrader voor Overlanders. De administratie in Egypte voor de wagen was een kalvarieberg. Zelfs een nieuw blusapparaat dient te worden aangeschaft. De woestijntochten zijn achter de rug en waren fantastisch. Siwa is een oase omringd met enorme zoutmeren - adembenemend. De White Dessert een sprookje bij volle maan. Tot nu toe reeds 2500 km afgereden, waarvan een aanzienlijk gedeelte 4 x4 in het zand. Benzine kost hier 0.17 euro. We tanken liever dan te eten. We zijn nu in Luxor. Bedankt allemaal voor jullie reacties, maar veel internet is hier niet. Tot later Vandaag 26 november zitten we in Assouan en prepareren onze overtocht naar Sudan. Het is zeer heet .
Hallo We zijn er klaar voor. Maandag 8 november as. vertrekken Bea en ik voor 6 maanden voor een Overland trip door Oost Africa. De landen die we willen aandoen zjn de volgende : Egypte - Sudan - Ethiopîe - Kenya - Tanzania - Mozambique - Zuid Africa - Namibia - Cape own. In de mate van het mogelijke houden we jullie op de hoogte.
Na de zware maar prachtige Turkana - route in het noorden zijn we Maralal gepasseerd. Hier zijn de eerste Samburu krijgers te zien en hebben we min of meer de bewoonde wereld terug gevonden. Averij aan de wagen zal zoals reeds geschreven in Nairobi worden hersteld. Via een prachtige gravel weg zijn de in de Rift Valley aanbeland, die Oost Africa door midden snijdt van Noord Ethiopie tot zuid Zambia en die voortdurend wordt bevloeid door prachtige meren, Baringo, Bogoria, Naivasha en zo vele anderen. Onze eerste ontmoeting na weken met asfalt -wegen hebben we daar ook teruggevonden. Zalig rijden dan. We kampeerden in Roberts Camp aan de oevers van het mooie Baringo Lake. Hier hebben we de kaap van 10.000 klm overschreden en iets verderop zijn we de evenaar overgestoken. In Roberts Camp werden we beloond door een pracht aan allerhande vogels. Hier werden we ook alleen 's nachts gewekt door het gegrom en gegraas van rondlopende nijlpaarden, gelukkig deze maal niet rond onze tent. Elke avond komen die aan land om te grazen. Na vaarwel gezegd te hebben aan Baringo rijden we naar Naivasha Lake en het kleine Olaiden Lake, waar duizenden flamingo's het meer bedekten. Hier ontmoeten we ook de eerste echte safari-dieren. We ver- blijven in Fishermans Camp daar en van daaruit rijden we naar Nairobi of zoals men het tegenwoordig zegt Nairobbery. Hier logeren we in Jungle Junction , een overlanderscentrum waar we verschillende companen terug ontmoetten. In Nairobi werden we ook drie dagen verwend ten huize Sato, een Japanse familie , vrienden van Bea. Daar wordt ook de Toyota volledig nagezien en waar nodig ververst. Het nieuwe roofrack wordt hier ook gemonteerd. Het drukke Nairobi verlaten we richting kust en Kilimandjaro. Deze alleenstaande berg van 6000 m. was spijtig genoeg niet te zien, enkel de contouren ervan, want hij is steeds bedekt door wolken. De weg ernaartoe is wel mooi en de moeite. Na een rustgevende overnachting in een Sikh tempel (Makundi), met zeer gastvrije mensen, rijden we richting Tsavo national Park, het grootste park in Kenya. We maakten daar een 24 uren durende gamedrive in Tsavo East en hebben daar alle mogelijke dieren gezien, met uitzondering van de neushoorn en cheetah. Toch een aangename ervaring. Olifanten waren er met duizenden. We besluiten hierna onszelf wat rust te gunnen en rijden richting Mombassa; We vonden een klein paradijs aan Tiwi Beach, iets ten zuiden van Mombassa, in Twiga Lodge. Daar hebben we 5 dagen verbleven en genoten van zon, zee ... en rust. Geen toeristen ook niet. Hierna richting Tanzania waar we de grens oversteken, zonder enig probleem op 24 januari . 
Vooreerst iedereen bedankt voor de nieuwjaarswensen. We zitten nu in Nairobi bij kennissen van Bea, Jeroen en Rio, bij wie we enkele dagen mogen logeren en die internet hebben. Dus een vervolg van ons verslag.
Hallo
