Barmeiden die terugkeren naar de plaats des onheils. Het tovert altijd een glimlach op mijn lippen. Zodra men een punt gezet heeft achter de aktieve loopbaan, worden deze maanden, jaren, uit het geheugen gewist. Als ex-klant maak je daar willens nillens deel van uit. Wanneer ze met met haar koene ridder de zaak betreed, kan je net zo goed als onzichtbaar zijn, sterker nog, ze zou zo door je heen lopen zonder je ook maar één blijk van herkenning te geven. Niets of niemand mag de rust in het hoofd van het goudklompje aan haar arm verstoren. De meeste mensen zijn nu eenmaal niet zo tuk op een verleden in de barwereld. Wanneer N. dus mijn lievelingsbar betrad met haar partner aan haar zijde deed ik wat van mij verwacht werd, ik veranderde plotklaps in de stomme van Portici. Groot was echter mijn verbazing toen ik vijf minuten later getrakteerd werd op een goedgevulde bacardi-cola mij aangeboden door, jawel N. Haar vriend was er eentje die sterk genoeg in zijn schoenen stond om het verleden van zijn prikkelpop zonder verpinken te trotseren, het is weinigen gegeven in Pattaya...
