Om 10 uur hadden we een afspraak bij de kapper. Nicole, Monique en ik gingen voor een blow-dry (nen brushing, zoals we zeggen) en Dominique voor een hair cut. Omdat Nicole en ik wekelijks naar de kapper gaan, doen we dit op reis ook. Er zijn hier heel veel kappers. We kozen er één die het kortst bij onze deur was. Bij binnenkomst kreeg elk van ons een stylist toegewezen. Ik kreeg Dimitri. Een Roemeen die al 10 jaar in Vancouver verblijft. Zoveel verschil dan bij ons is er eigenlijk niet. Na het wassen kregen we een zalige hoofd- en nekmassage. Omdat Nicole en ik gevraagd hadden om het heel recht te brushen werd nadien nog met de stijltang gewerkt. Ik moet zeggen, zeer goed materiaal want ons haar is echt heel recht. Tegen 11 uur waren we alle 4 klaar en hebben we gelijk een afspraak gemaakt voor volgende week. We vertelden aan de "baas" van het salon dat we naar Chinatown zouden gaan, 's namiddags. Die heeft ons dat sterk afgeraden. Het is een gevaarlijke buurt en er is niets te zien. People (toeristen) we sent, came terrified back. Dat wil al wat zeggen hé. We hebben onze plannen dan maar veranderd en zijn naar Stanley Park getrokken. Voor de kleine honger zijn we eerst een broodje gaan kopen in een sandwichbar zoals bij ons, alleen zien die sandwichen er wel wat anders uit. Het zijn van die slappe broodjes zoals bij Mc Donald en Quick. Ze vragen wat je ertussen wil en ook of ze het moeten grillen. Dan leggen ze over je beleg nog enkele plakjes kaas en gaat het de oven in. Ik koos voor warme balletjes in tomatensaus met sla tussen mijn broodje. Dit werd dan gegrild, dichtgevouwen en ingepakt. We hebben nog enkele drankjes gekocht en zijn naar de bushalte gestapt. Terwijl we wachtten op de bus hebben we ons broodje opgegeten. Het ziet er niet uit, het is nogal onhandig om te eten, maar het smaakt wel en het is goedkoop. Voor 7 hebben we ongeveer $ 50 betaald. In plaats van na de skytrain nog de bus te nemen richting haven, zijn we te voet gegaan. Zo konden we langs de haven wandelen. Echt heel mooi allemaal. Op het plein voor de haven werden door figuranten, scènes nagespeeld uit Janpanse stripboeken. Strips die in Japan zeer populair zijn. Het was leuk om te zien. In de haven lagen grote en kleine jachten. Ook watervliegtuigjes lagen aangemeerd in de haven. Dit is een erg populaire attractie voor toeristen. Mij krijgen ze er in ieder geval niet in, in zo een klein ding. Ik ben al bang om te vliegen in een normaal vliegtuig. We zijn aan de haven een ijssalon gepasseerd en we konden het niet laten om er eentje te kopen. Het ijs is hier even lekker als bij ons. Voor we aan het park kwamen hebben we nog een terrasje gedaan. Het was echt wel heel goed weer en zeer warm. In het park zijn onze wegen gescheiden. Roger, Monique en Valérie hebben een 10-tal km door het park gewandeld en de rest is met de paardenkar door het park getrokken. De mevrouw die de teugels in handen had, was ook onze gids. Haar grootmoeder was van Kortrijk en noemde Van Wetteren. Deze mevrouw was een operazangeres. Ook de moeder van onze gids was operazangeres en je raadt het al, ook onze gids zelf is zangeres, maar zij koos voor de country stijl. Ook één van haar oude boerenpaarden is van Vlaamse afkomst, maar vraag mij niet van welke soort, want dat weet ik niet meer. Ik die dacht dat de Candezen België niet zouden weten liggen, wel, ik ben al ferm verschoten, ze weten het dus wel hé. Om maar te zwijgen over onze chocolat. Amai, je kan hier geen twee woorden tegen een canadees zeggen of ze beginnen over die, Ooo zo lekkere chocolat uit België. Enfin, ik ben aan het afdwalen, éénmaal op dreef begon de dame toch echt wel zeer interessante dingen te vertellen over het park. Zo vernamen we dat het geen natuurlijk park is, maar wel een aangelegd. Er zijn in de jaren 1800 mensen verdreven uit hun huis om het park te kunnen aanleggen. Ja, er gebeurden in het verleden wel meer minder fraaie dingen, zelfs vandaag nog en overal in de wereld. Als je het park zelf eens wil zien, hier is de link : http://vancouver.ca/parks/parks/stanley/ Onze eerste stop was aan de totempalen. Deze palen werden door Indiaanse opperhoofden zelf gebeeldhouwd. Ze werden door de stad op die plek geplaatst omdat vroegere inboorlingen daar ook gewoond hebben. Die totempalen worden als kunstwerk tentoongesteld. Ik kan niet zo veel vertellen over totempalen, daarvoor zou ik me meer moeten verdiepen in de geschiedenis van de Indianen. Je ziet ze hier wel overal. We zijn een hele hoop studenten gepasseerd die hun "graduation day" vierden. Je weet wel zoals in de Amerikaanse films, met van die lange avondjurken. Ze reden in limousines, maar in plaats van de gebruikelijke champagne hadden ze een flesje water in de hand. Hier mag men geen alcohol drinken onder de 19 jaar. Of ze zich daar ook echt aan houden, weet ik niet. Na al dat jong geweld, ging de gids verder met haar uitleg. We hielden halt op een plek waar je goed over het water naar de skyline van Vancouver kon kijken. De gebouwen zien er allemaal groenachtig uit, omdat die bijna volledig in glas zijn opgetrokken. Daartussen staat een zwart gebouw, nu ja, hangt een zwart gebouw. Ze zijn er in geslaagd om een building op te hangen via kabels, tussen andere gebouwen. Door deze ophanging zou er geen instortingsgevaar meer zijn bij aardbevingen. Maar als je al in onze atomium geweest bent, en zeker in de bovenste bol, dan weet je wel wat een gebouw doet bij stevige wind. Met deze building is het niet anders. Als je er in bent dan voel je het gebouw constant bewegen. Vroeger waren daar kantoren gevestigd, maar het personeel haakte af en wilde er niet meer werken. Ze hebben het gebouw dan opgeplitst in kleine flats en verkocht. Zo een flat kost al gauw tegen het miljoen dollar. Indien je zware meubelen wil verhuizen naar je flat, moet je een speciale toelating vragen. Om je zware meubelen te kunnen plaatsen, moet een tegengewicht geplaatst worden aan de overkant van het gebouw. Kan je je dat inbeelden om in zoiets te gaan wonen ? Ik niet, in ieder geval. Ze wist echt heel veel te vertellen over het park en zijn omgeving, maar ik kan het hier allemaal niet opschrijven want het is gewoon te veel. Ook over de natuur in het park heeft ze veel verteld, over de bomen, over de dieren enz. Eekhoorntjes zie je er veel. Ze komen zelfs tamelijk dicht bij de mensen. Na de rit zijn we opnieuw samengekomen aan het begin van het park en hebben we de bus naar huis genomen. We hebben wel een hele tijd zitten wachten op een bus die maar niet kwam. Enkele blokken verder hebben we dan een andere genomen. We zijn naar de liquor store geweest, die zijn hier open tot 23 uur, omdat we morgen een BBQ hebben bij de mensen waar Valérie een kamer huurt. Het is hier de gewoonte om je eigen drank mee te doen. Morgen meer hierover. We hebben de avond afgesloten met een goede maaltijd en een film "hairspray" met John Travolta. Enfin, veel heb ik er niet van gezien, want ik ben in slaap gevallen. TV is de beste slaappil die er bestaat. Tot morgen!
We zijn onze dag traagjes begonnen. Vandaag doen we het rustig aan. Hier in Vancouver is er een grote "mall" in metrotown. Een shoppingcentrum à la Wijnegem, maar dan véééél groter. Na onze langzame start hebben we de bus en de skytrain genomen. Die skytrain is een soort bovengrondse metrotram. Hij rijdt boven de grond op een soort viaduct. Dit gaat wel snel moet ik zeggen. Het is een veel gebruikt vervoersmiddel. Je betaalt dezelfde prijs als voor de bus. Die tickets zijn geldig gedurende anderhalfuur. In een anderhalf uur kan je zo veel bussen en skytrains nemen als je wil. De tijd gaat in vanaf dat je je ticket valideert in een apparaat zoals je er bij ons op de bus en de tram ook vindt. Nicole, Monique, Dominique en nonkel Victor wilden toch eerst nog eens naar Winners, je weet wel die fameuse winkel waar ze merkkledij aan sterk verminderde prijs verkopen. Vermits we op die plek moesten overstappen was dit zeker geen probleem. Maar, als je weet dat een busticket maar beperkt geldig is, begon ik toch eventjes te twijfelen of het ze zou lukken. Ik dacht, hoe zullen ze het klaarspelen om op 45 minuten zo een grote winkel leeg te kopen. Enfin, Valérie, Roger en Ik zijn een aperitiefje gaan drinken daar rechtover. En ongelofelijk maar waar, het is hen gelukt om op tijd terug te zijn en mét aankopen. Dan maar rap de skytrain genomen naar de "metromall". Valérie heeft zeker niet gelogen. Het is een enorm winkelcomplex. We zijn eerst iets gaan eten op de "Food Court". De zone in de "mall" wordt zo genoemd. Het is een grote ruimte met daarrond allerlei zelfbedieningszaken met pizza, Indische curry's, chinees, Thais, sushi enz. Wij kozen voor de U-grill. Het is een soort wokaway. Je neemt een schoteltje en vult dit met allerlei rauwe groenten zoals soyascheuten, champignons, tomaat, paprika ... zo van die groenten zoals bij ons en je neemt er dan ook rauw vlees en/of garnalen bij. Je schoteltje wordt gewogen en je betaalt volgens gewicht. De kok bakt alles op zo een grote bakplaat en vraagt welk sausje erbij moet. Je krijgt dit alles met gekookte rijst op een wegwerpbord. In de ganse food court is geen pintje of wijntje te vinden dus ben je wel verplicht om een beker cola of andere softdrink/water te bestellen. Gelukkig hebben ze kleine bekers van 33 cl, want al die grotere bekers van halve liters en liters, amai, ik blijf mij daarover verbazen dat mensen zoveel cola en andere softdrinks kunnen drinken. Le moment suprême was aangebroken : Start van de shopping. In de "mall" vind je er vele grote merkwinkels zoals Guess, Gucchi, Armani om er maar enkele op te noemen. Geloof het of niet, maar daar was toch ook wel een Winners zeker. Allez, dat konden we nu toch niet laten, daar moesten we toch zeker als eerste binnen. Het was groter en toch iets anders als die andere van vanmorgen (ja, een mens moet hem toch zelf iets wijsmaken om zijn eigenaardige gedrag goed te praten). En wat dacht je ? Tuurlijk hebben we daar nog iets gevonden dat we nog niet gekocht hadden. Nadien nog een paar schoenwinkels gedaan omdat ikzelf een goede slipper wou om zo dagelijks mee rond te lopen en ik heb er ook gevonden, Monique en Nicole ook trouwens. Na een goed uurtje, zagen we het niet meer zitten. Weet je soms kan het te groot en te veel zijn. We hadden afgesproken met Roger en Valérie bij Chapters. Dit is een grote boekenwinkel zoals de standaard boekhandel, maar dan - ja, je raadt het al - veel groter. Wie was nergens te bespeuren : Valérie en Roger. Heel de winkel rondgelopen maar geen vader en dochter te vinden. Die hadden natuurlijk nooit gedacht dat we zo vroeg zouden terug zijn. Ze waren zelf eerst een beetje gaan shoppen alvorens naar Chapters te gaan. Het werd tijd om de "mall" te verlaten en terug te keren naar huis. Op het hoekje waar we 's morgens geaperitiefd hebben en waar we moesten de bus nemen, zijn we een biertje gaan drinken. Het was juist de "supercup" of "Stanley cup" hockey, sorry, ik ken echt niet veel van hockey. Dé nationale sport van Canada en de Verenigde Staten. Vancouver lag er eerder al uit en de cup werd gespeeld tussen Detroit en Pittsburgh. Je kan de gekte hier zo een beetje vergelijken met de Champions league van bij ons. In de pub stonden er wel 6 TV-schermen op dezelfde zender. Die staan er anders ook hoor - hier in de pubs hebben ze soms tot 10-12 TV's - maar die staan dan allemaal op een andere zender, heel bizar. Je kon er dus in alle richtingen naar de hockey kijken. De wedstrijd werd zo goed als alle 5 minuten onderbroken voor reclame en ik overdrijf niet. Een wedstrijd hockey duurt 3 x 20 min, maar met die onderbrekingen lijkt het wel een wedstrijd van uren. Moesten ze dat hier in België doen, ik denk dat onze voetbalsupporters de TV-gebouwen bestormen. Ons België-gevoel kwam zo een beetje naar boven en we zijn natuurlijk blijven hangen. Ons ticketje voor de bus dat normaal met het drinken van 1 pintje, nog geldig zou zijn, was ondertussen vervallen. Och we zijn op reis. We zijn gewoon een nieuw boekje tickets gaan kopen. Toen ik wegging sprak een vriendelijke Canadese jongen mij aan en vroeg voor wie ik supporterde. Nu, ik had die vraag niet verwacht, en stond effkes met mijn mond vol tanden, ja zelfs ik. Ik heb hem dan maar uitgelegd dat ik van België ben en meer weet over soccer. Hij vroeg of onze nationale ploeg goed was. Wat moest ik daar nu op zeggen om niemand voor het hoofd te stoten. Ik heb dan maar voorzichtig geantwoord : "Not so good" en hij antwoordde terug : "Vancouver sucks". Enfin, nog wat weg en weer gebabbeld en die gast vond dat zo "awesome" dat we hier in Canada op vakantie zijn. Hier zijn de mensen zo vriendelijk, amai, we zijn dat echt niet gewoon. Iedereen zegt hier tegen iedereen goeiedag, dank u wel en merci op alle mogelijk momenten en plaatsen. Het is eens iets anders. We hadden besloten om 's avonds nog iets te gaan drinken in een bar niet ver van ons huisje. Na wat coctails, bier en tapas zijn we moe en tevreden gaan slapen. Morgen gaan Nicole, Monique, Dominique en ik naar de kapper, hier juist op de hoek van onze straat. 'k Ben eens benieuwd. Voor de rest zien we wel. 's Namiddags gaan we naar Chinatown. Groetjes en tot morgen.
We hadden afgesproken om vandaag wat vroeger op te staan omdat we de ferry zouden nemen van 9.00 uur in Tsawassen. De afspraak was, vertrekken om 8.00 uur. Nu ja, tegen dat iedereen paraat stond was het dan toch 8.15 uur. De GPS - die doet het intussen wel - gaf aan dat het een goed half uur rijden was naar de ferrryhaven. Dus, we konden het wel halen. Dit was dan buiten het drukke verkeer en files gerekend. File hebben we eigenlijk niet echt gehad omdat op de highway, op sommige "filegevoelige" stukken, een extra rijstrook voorzien is voor wie aan carpooling doet. Vanaf dat je met meer dan 2 personen in de wagen zit mag je invoegen op deze rijstrook. Je zou nu denken met 2, in de auto, zo zullen er wel meerdere rondrijden, wel neen dus. In Canada wordt er zeer weinig aan carpooling gedaan. Ik schat dat er wel 80% alleen rijdt naar het werk. En inderdaad wij zijn een lange file zomaar op onze fameuse rijstrook voorbij gereden. Maar dat heeft jammer genoeg niet kunnen baten. We zijn aangekomen enkele minuten na 9.00 uur en de ferry meerde net af. Enfin, in Canada is dit allemaal zo geen probleem. Je neemt je ticket, rijdt naar de juiste rijstrook - die zijn genummerd - en wacht op de volgende die een uur later komt. Je wordt op je rij/wachtstrook verwelkomt door een dame die je een brochure overhandigt over Vancouver Island. Om de wachttijd wat te verzachten is er een soort overdekte hall met koffiebars, winkeltjes enz. Er stond zelfs een stand om je te laten shminken. Uiteindelijk was het zover. Een 20-tal minuutjes voor vertrek neem je opnieuw plaats in je wagen en mag je het schip inrijden. Het zijn van die roll-on, roll-off ferry's. Omdat we vroeg waren, konden we dan bij aankomst ook als één van de eersten het schip verlaten. De ferry's zelf zijn zoals die bij ons in Zeebrugge en Oostende. Er is een restaurant, bar en shop. Wij zelf kozen voor het mooie uitzicht op de Atlantishce oceaan en namen plaats op het bovendek vooraan. Het dek is met glasramen dichtgemaakt zodat je beschermd bent tegen de wind. Vancouver Island is een groot eiland dat omgeven is door kleine eilandjes. De ferry moet dan tussen die eilandjes varen om zo Shwarz Bay, de haven op Vancouver Island, te bereiken. Dat zicht tussen die eilandjes is gewoon prachtig. Telkens de ferry een eilandje voorbij vaart blaast hij de hoorn opdat schepen die achter het eiland varen zouden weten dat hij eraan komt. Best leuk allemaal. Ook het aanmeren en het schip uitrijden gebeurt zeer vlot. Voor we het wisten reden we op de highway richting Victoria. Na een half uurtje waren we in de hoofdstad van Britisch Columbia. Het is een prachtige stad met enkele zeer imposante gebouwen. Het parlement met zijn groene koepels, is gewoon prachtig. De inner-harbour, haventje van Victoria, is zowat het centrum van toeristisch Vicotria. We moesten nog even de auto kwijt en we konden ons bezoek aanvatten. Schreef ik daarnet "even"? Hier volgt het verhaal van de parkeerautomaat : We parkeren op een betalende parking. Allemaal heel gewoontjes zoals bij ons. Geld insteken, ticketje nemen, achter de voorruit plaatsen, wagen sluiten en weg. Dit was buiten de kuren van de betaalautomaat gerekend. Onze parkeerplaats zou ons $ 1,50 per uur kosten. Nicole begint de meter te vullen en we komen al vlug tot de constatatie dat het uur op de display niet optelt. Dus denken we, we moeten zelf uitrekenen hoeveel we in de automaat moeten steken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar helaas pindakaas, $ 7,50 later kwam er geen ticketje. Dan maar op het knopje geduwd om ons geld terug te krijgen. Ja tarrara Gerard!, geld ook weg. Gelukkig is Valérie hier al goed ingeburgerd en beschikt ze over een GSM met abonnement voor het Canadese netwerk. En het moet gezegd, in Canada zijn ze toch gemakkelijk hoor. In 't kort heeft Valérie uitgelegd dat er geen ticket uit de automaat kwam. De vriendelijke dame zou, zonder probleem, de parkeerwachter verwittigen dat de auto met nummerplaat ... op plaats 60 niet mag op de bon gezet worden. Ongelofelijk hé. Bij ons moet je, in zo een geval, je schijf leggen en dan moeten ze je al geloven dat je wel echt geld in het gleufje gestopt hebt. Ondertussen waren we al middag en besloten we om eerst een hapje te eten. Na wat kuieren langs de diverse standjes aan de kade met zelfgemaakte juwelen, schilderijtjes en nog meer van dat, zijn we een restaurant binnen gestapt. We konden plaatsnemen op de terras. Het was terug prachtig weer. Ik koos voor de fish (heilbot) and chips met tartaarsaus. Het was heel lekker en vooral vers. Ons bezoek aan het Royal British Columbia museum kon beginnen. We kochten een ticket voor 3 tentoonstellingen. In de "Natural History Galery" konden we meer vernemen over wat er zo allemaal in de oceaan leeft, over de ijstijd en over de klimaatsveranderingen. Het meest indrukwekkend vond ik de mammoet die nagemaakt werd op ware grootte. Gewoon om prachtig beest om naar te kijken. De tweede tentoonstelling die we bezochten was "Treasures of the world's cultures". Enkele stukken uit het oude Egypte van het Britisch museum in London werden er onder andere tentoongesteld. Ik blijf het oude Egypte met zijn piramides en farao's nog altijd boeiend vinden. Stukken uit de oudheid over Europa, Azië, Oceanië, Africa, het midden oosten en nog zo veel meer waren er te bewonderen. Nadien kwam tentoonstelling nummer 3 aan bod. Deze tentoonstelling werd door elk van ons het meest boeiend bevonden. Zelf zal ik er niet zoveel over vertellen want anders zit ik hier morgen nog, maar via volgende link kan je zelf kijken over wat het ging. http://www.royalbcmuseum.bc.ca/First_People_Gall/default.aspx Wat ik er wel over kan vertellen is dat alles zo mooi nagemaakt werd, zoals een "pit house". Volgende link is een illustratie hierover : http://www.google.be/imgres?imgurl=http://www.indianen.eu/afbeeldingen/pit_house.jpg&imgrefurl=http://www.indianen.eu/pithouse.htm&h=330&w=440&sz=30&tbnid=_LBo8Jjd9Bf5iM:&tbnh=95&tbnw=127&prev=/images%3Fq%3Dpit%2Bhouse&hl=nl&usg=__MGweEjW-1WJL1dh6R2y353tNQK8=&ei=bXQySvieNZS-M-2hofYJ&sa=X&oi=image_result&resnum=2&ct=image Ook het huis van Chief Kwakwabalasami werd nagebouwd. Het tofste vond ik de "Modern History Gallery". Alles uit het verleden werd er zo mooi nagemaakt. Een hotel met saloon, een oude pharmacy, cinemazaal met vertoning van een film van Charlie Chaplin, enfin, prachtig gewoon. Op volgende link kan je ook enkele beelden bekijken. http://www.royalbcmuseum.bc.ca/Mod_Hist_Gall/default.aspx Na dik twee uur in het BC museum voelden we onze voeten niet meer. Normaal zouden we nog meer van Victoria bezocht hebben, maar we waren kapot. Een frisse pint drong zich op. Terrasje uitgezocht en enkele pitchers beer besteld. Hebben er ook nachos/tortillas gegeten met pepertjes, tomaat en ajuin, gegrild met kaas. Eens iets anders dan bij ons een portie kaas en salami. Normaal zouden we de boot terug nemen om 21.00 uur maar omdat we te moe waren, hebben we beslist om de boot van 20.00 uur te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Op naar de parking ... "neen, we hebben geen boete gekregen". De vriendelijke dame zal woord gehouden hebben of er was geen controle, kan uiteraard ook . De terugweg ging probleemloos. We waren opnieuw één van de eersten om aan te schuiven naar de ferry. Ook in Swarz Bay is er een koffiebar, maar geen hall zoals aan de overkant in Tsawassen. Het is er veel kleiner. Op een TV-scherm kan je het uurrooster van de ferry's volgen. Op een gegeven moment merkt iemand van ons op dat de volgende ferry vertrekt om 21.00 uur en niet om 20.00 uur zoals wij dachten. Ja, er zat echt wel niets anders op dan te wachten hé, we konden moeilijk overzwemmen met de auto op onze rug. Tegen 23.15 uur waren we thuis. We hebben nog een slaapmutsje gedronken en wat bijgebabbeld, best gezellig allemaal. Morgen wordt het een rustdag. Wat boodschappen doen en voor de rest zien we wel. Morgenavond zouden we iets gaan drinken in de buurt. Tot morgen.
Vandaag zijn we de dag begonnen met een flink, zelf gemaakt, ontbijt. Het vers brood hier in Canada bevat nogal veel rogge waardoor het wat zuur smaakt. Maar ja, ieder land zijn brood hé. Onze auto bleef vadaag op stal en we kozen voor het openbaar vervoer. Hier hebben ze trolleybussen. Een busticket, of liever gezegd een -boekje, koop je in een "7 eleven" en betaal je $ 2,50 't stuk. Een boekje heeft 10 tickets. We zijn afgestapt in downtown. Dit is het oudste gedeelte van de stad. Onze eerste stop was de bibliotheek. Deze werd gebouwd naar het model van het colosseum in Rome. Het is er echt heel mooi. In het wandelgedeelte heb je diverse koffiebars. We hebben voor de familie enkele postkaarten gekocht en geschreven tijdens het drinken van één van de vele soorten koffie en thee. Alles wordt hier geserveerd in van die kartonnen bekers met een deksel op. Indien je niet klaar bent, neem je het gewoon mee. Ik blijf het een raar zicht vinden, al die mensen die met één of andere beker drank over straat lopen. Na wat geshopt te hebben in een soort warenhuis à la kruidvat zijn we verder de stad in getrokken. Een eetstop drong zich op. In een leuk eetcafé hebben we dan een hamburger gegeten. Mens mens mens, wat is alles hier toch groot. Ik koos voor een hamburger BBC chicken. De hamburger - soort zachte keizerpistolet, groter dan bij ons - werd open geserveerd met op de ene helft sla, tomaat, rauwe rode ui en op de andere helft, tandoori (soort Indische marinade) kip gegrild met cambonzola. Nu vertel ik dit omdat het de bedoeling is dat je die hamburger dicht plooit en er in bijt. Amai, amai wat een geknoei. Ik ga hier nu niet alle dagen zitten vertellen over wat we eten of drinken, maar het verhaal van de hamburger wou ik even kwijt omdat het een gerecht is dat hier zo goed als overal geserveerd wordt en ik moet erbij zeggen dat het wel heel lekker is. Na de nodige drank en spijs zijn we aan de overkant gaan shoppen bij "Winners". Winners is een zaak waar ze kleren, schoenen, zonnebrillen en zo verkopen van diverse gekende merken maar dan aan sterk verminderde prijs. We hebben er ons maar liefst 2 uur kunnen bezig houden en hebben een "paar" dingetjes gekocht. Ja wij vrouwen hé. De mannen zijn naar de haven getrokken en hebben daar op ons gewacht. Na het shoppen ging het richting Gastown. Prachtig stukje stad moet ik zeggen. Hier zie je dat de Olympische wintergekte aan het losbarsten is. In alle souvenirwinkeltjes vind je prularia over de spelen. 'k Heb al iets gekocht voor mijn kleinkind. Ik ga hier niet verklappen wat, want Stefanie, leest ook mee. Na gastown zijn we met de trolleybus naar huis gegaan. We hebben lekkere spaghetti bolognèse gemaakt en onze dag van morgen voorbereid. Het wordt Victoria. We nemen in Tsawassen de ferry naar Vancouver Island. Het vervolg is voor morgen. Vele groetjes uit het zonnige Canada.
We zijn geland om 16 uur. Na wat speurweg naar onze huurauto konden we Vancouver intrekken. Roger is chauffeur van dienst. Het is wel wennen om met een grote auto zo plots het drukke verkeer te trotseren. Het is een hele mooie Dodge voor 7 personen. Ik zal later wel eens een foto invoegen. De stadsindeling is best wel apart. We zijn een paar keer verkeerd gereden - de GPS deed het niet - maar uiteindelijk dan toch aangekomen. Het weerzien met Valérie was hartelijk. De cottage is zeer mooi. Boven hebben we een pracht van een uitzicht. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we gaan eten. We hadden grote dorst en hebben een "Pitcher beer" leren kennen. Een pitcher is een schenkkan van 1 1/2L. We hebben er enkele baas gemaakt. (We zijn wel met 7 hé). Het eten was lekker. Na het eten zijn we rond 10 uur gaan slapen. We zijn 24 uur wakker gebleven en je kan begrijpen dat we niet veel nodig hadden om in slaap te vallen. Ik zelf was al wakker om 2.45 uur en kon albsoluut niet meer slapen. Nicole en nonkel Victor hebben het vol gehouden tot 5.30 uur. Valérie was wakker om 7.50 uur. Roger en Monique hebben hun schoonheidslaapje beëindigd om 8.30 uur. Zo zie je maar dat het grote "uurverschil" door iedereen anders ervaren wordt. We zijn onze dag gestart met een ontbijt in een restaurantje. Veel Candezen nemen het ontbijt buitenshuis. Dus nam Valérie ons op sleeptouw en ik moet zeggen het smaakte. Nadien was het tijd om boodschappen te doen. We zijn naar een supermarkt geweest kort bij onze woning. Je kan de supermarkt echt wel vergelijken met een Delhaize. Er is één groot verschil, je kan er geen alcohol kopen, maar dan ook echt niets. Daarvoor moet je bij een liquor store zijn. Die zijn meestal gevestigd bij een supermarkt, maar je raadt het al, bij onze supermarkt nu net niet. Omdat Valérie nog enkele spullen nodig had uit haar kamer waar zij anders verblijft, zijn we ons gaan bevoorraden in de liquor store in haar buurt. De wijnen en bieren zijn iets duurder dan bij ons. Het bier, de witte wijn en de schuimwijn staat er al gekoeld. Dit is wel handig moet ik zeggen. En ja, het eerste wat we deden bij thuiskomst was aperitieven met een glaasje schuimwijn. Mmm. Nicole en Monique waren thuis gebleven om de boodschappen weg te zetten en hebben terwijl lekkere soep gemaakt. Kan toch smaken met de boterham. Na het eten zijn we te voet naar Granville Island gegaan. Toch wel een lange wandeling. We hebben er een brouwerij bezocht, nu ja "bezocht", het is te zeggen, we hebben er bier geproefd. We kregen een placemate met 8 ronde logo's van de soorten bier die ze brouwen. De proeverij bestond uit 4 soorten. We kregen glaasjes van 20 cl en die glaasjes werden op het passende rondje gezet. Vond ik echt wel goed gevonden. Indien je het bier nadien zou kopen kon je je niet vergissen van soort. (Bier hadden we 's morgens al genoeg gekocht, we gingen echt wel niet sleuren aan nog meer bier). Ik laat jullie raden welk soort bier we als eerste te proeven kregen ... niet te geloven, maar het was ... "Belgian wit beer". Ik schrijf "wit" omdat het ook zo op de fles staat. Ongelofelijk hé en ik moet zeggen dat de smaak zeer kort in de buurt kwam van Hoegaarden. Voor zo een proevertje moet je $ 7,95 betalen. We vroegen om de volgende 4 ook te mogen proeven, maar dit kon helaas niet omdat ze maar 4 tapkranen hebben. We moeten nemen wat er op het moment op de tap is aangesloten. We hebben dan elk nog een pint (lees "pint" in het engels = 1/2 L) van ons favoriet bier besteld. Uiteraard was dit voor mij het wit bier. Na de proeverij hebben we de overdekte markt bezocht. Je kon er allerlei soorten etenswaren kopen. Er waren bakkerijen, beenhouwerijen, patisseries, pralinekramen, groentenkramen enz. Mijn rug begaf het zo een beetje na ons geslenter en Dominique haar voet voelde pijnlijk aan. Dan hebben we samen met nonkel Victor de taxi genomen naar huis. Terwijl de anderen te voet afkwamen hebben we alles klaar gezet voor de lekkere BBQ. Het heeft gesmaakt. Na het opruimen heeft iedereen zowat zitten relaxen en zijn we gaan slapen. Vandaag was ik wakker om 6.00 uur en ik heb goed geslapen. Nonkel Victor is ondertussen ook al wakker. De anderen liggen nog allemaal onder de wol. Ik zal proberen na dit verslag ook enkele foto's op mijn blog te zetten. Ik wil ze niet aan dit bericht toevoegen omdat ik dat vorige keer ook heb geprobeerd, wat niet gelukt is, met het gevolg dat ik ook heel mijn verslag kwijt was. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfe steen hé. Tot later
