In het Tertiair was er in de Eifel sterke vulkanische activiteit. Daar naar verwijst ook de naam Vulkaan-Eifel in het zuidoostelijke deel. De kraters die ontstaan zijn door explosies van vulkanische gassen hebben zich gevuld met grondwater en worden Maare genoemd. De laatste uitbarstingen vonden 10000 jaar geleden plaats. Onderzoek wees uit dat dit gebied nog steeds geologisch actief is, het gehele Eifelgebied stijgt 1 à 2 mm per jaar. Historisch gezien kwamen er in het verleden ook inactieve fases voor van 10000 à 20000 jaar, dit suggereert dat toekomstige uitbarstingen nog mogelijk zijn.
In de Eifel zijn verscheidene ketens te onderscheiden:
Het noordelijkste gedeelte noemt men het Ahrgebirge, dit gedeelte bevindt zich benoorden de Ahr in het district Ahrweiler;
Bezuiden de Ahr bevindt zich de Hohe Eifel (of Hocheifel), waarvan de Hohe Acht (747 m) het hoogste punt is, en tevens het hoogste punt van het hele Eifelgebied;
In het westen, tegen de Belgische grens zijn de heuvels bekend als Schneifel, een onderdeel van het bredere gebied van de Sneeuweifel met toppen die reiken tot 698 m;
Het zuidelijke gedeelte van de Eifel is minder hoog. Het wordt doorsneden door verscheidene stromen die in noordzuidelijke richting stromen richting Moezel. De grootste van deze rivieren is de Kyll, de heuvels rond deze rivier zijn bekend als het Kyllwald;
In de Eifel ligt ook de Nürburgring, een bekend autocircuit voor onder andere Formule 1-races. Sinds 2004 is een deel van het noorden van de Eifel het Nationaal Park Eifel geworden. Dit Nationale Park valt in zijn geheel binnen het Duits-Belgische natuurpark Hoge Venen-Eifel. Een ander deel van de Eifel valt binnen het natuurpark Zuid-Eifel.
Hopelijk heb je al een beetje kunnen genieten en een beeld vormen wat de streek eigenlijk is. Wij zullen er veel gaan wandelen en bepaalde dingen bezoeken, maar dat zullen jullie wel verder lezen in dit verslag.
