Vroeger, als jonge geitenwollensokken-meid dacht ik alle paarden te kunnen redden...en algauw stonden mijn weides en stallen vol met de paarden van ieder die er van af wilde. Je wordt ouder en wijzer (althans toch zo af en toe) en ik leerde dat ik het bewustzijn van de paardenhouders en -liefhebbers moest gaan veranderen, wilde ik de wereld voor het paard werkelijk mooier maken. En zo groeide ook mijn bewustzijn om een advocaat te worden voor de stille viervoeters op wie we zo graag rijden... Ik probeer, op een zeer nederige manier mijn kleine stem te gebruiken, en hopelijk mijn beetje schrijftalent dat ik bezit, om het bewustzijn rond paardenliefde te vergroten bij al wie met paarden in contact komt: van de ouder die aan de kant van de piste zijn zoontje of dochtertje bewonderd tijdens zijn/haar eerste ritje op een pony tot de sport en commerciële paardenhouderij. Een Joods gezegde leert ons dat: 'red één iemand en je red de wereld'. Daar geloof ik wel in, en zo hoop ik, mede via deze blog, dat als ik één paard kan redden en één persoon bewuster te maken rond paardenwelzijn, ik de wereld een beetje kan redden. Niet door hem alleen maar mooier voor het paard te maken, maar ook mooier voor ons, voor de mensheid. Want goedheid is iets dat we kunnen leren, en welzijn voor kinderen, mensen, dieren, flora, habitat, de natuur, de wereld is iets dat we moéten leren, en elke inspanning, hoe klein ook, is een bijdrage tot een betere wereld voor.  alles wat leeft en bloeit en groeit.

Mooi hé (grijns)?

Maar nu even echt serieus... paardenwelzijn. Wat is dat eigenlijk? Iedereen die met deze dieren te maken krijgt, heeft wel een subjectieve kijk op paardenwelzijn. Wat voor mij welzijn is, is voor anderen misschien helemaal geen issue. En wat ik helemaal geen welzijnsfactor vind, zal een andere paardenliefhebber juist heel nauw aan het hart liggen... Paarden het jaar rond bvb weidegang geven. Of met een bit rijden. Of hoefbeslag. Al deze woorden lokken bij voorbaat al controversie uit. De ene vindt immers dat bitten paarden pijn doen, terwijl anderen juist het hele bitloos rijden maar gedoe vinden van overbezorgde ruiters. De ene ruiter wil dolgraag zijn paard terug naar de 'natuurlijke' staat brengen door hem zonder hoefijzers te leren door berg en dal te draven. Anderen vinden dat hoefbeslag juist een must is. Discussies laaien soms hoog op, zelfs op hoog internationaal niveau in de sport. Wie iets weet van klassieke dressuur zal zich wel bekend weten met de discussie rond de rolkür dat zoveel stof deed oplaaien, en voor hen die niet weten wat dit is, heel rudimentair uitgelegd gaat het over een trainingstechniek om paarden te gymnastiseren. Voor de pro's is dit een techniek dat het paard meer flexibel maakt en belangrijk is om van het paard een superatleet in de dressuurring te maken. Voor anderen is het dan weer een gruwelijke foltermethode. Je ziet dat het niet zo kant en klaar is om te beslissen wat paardenwelzijn is. 

Wat zou het minimum aan paardenwelzijn moeten zijn? De wet bepaalt een minimum grootte aan stalling, voeding & verzorging. Deze zijn standaards dat een paard zouden moeten beschermen tegen extreme verwaarlozing. Maar dit is natuurlijk slechts het minimum en laat heel wat onbesproken. Een dierenarts kan ons een objectieve beoordeling geven of een paard bvb te mager is of juist obees, of hij mankt, lijdt onder pijn en/of ziekte. Maar wat met de niet te meten waarden rond welzijn? Zoals psychische stress, verveling, het tekort aan sociaal contact met andere paarden enz? Hoe beoordeel je dat? Hoe kunnen we dit wetenschappelijk en accuraat vastleggen? 

In sommige landen is het bvb verboden om paarden alleen op een weide te houden, zonder contact met soortgenoten. Dit is voor mij zeer logisch, paarden zijn kuddedieren en zouden nooit of te nimmer alleen mogen worden gehouden. Ongetwijfeld brengt eenzaamheid ongemak teweeg, stress, psychische pijn... ik denk dat geen enkele paardenliefhebber hier over twijfelt, maar hoe meet je stress of emotionele pijn? Is het contact met één andere soortgenoot voldoende? Hoe groot moet de kudde zijn? Is het paard overstelpen met paardenkoekjes en nieuwe gadgets uit de paardenwinkel paardenwelzijn? Word het paard daar beter van? Is het paard gelukkiger als hij elke dag bereden word of hoe leuk is het voor een paard om altijd op de weide te staan zonder enig werk, uitdaging of menselijk contact behalve bij het voederen? 

Beetje bij beetje wil ik in deze blog al deze en andere vragen die door mijn hoofd spelen aankaarten. Het is een subjectieve kijk op paardenwelzijn, het is mijn kijk op paardenwelzijn en ze zal ongetwijfeld mensen tegen de haren strijken en anderen enthousiast doen knikken... Het zijn de dingen die me bezig houden, en hopelijk kunnen ze andere mensen helpen, aan het denken zetten en / of aanzetten tot nieuwe advocaten die weer een paar druppels meer zijn op de hete plaat... En hopelijk, zo af en toe, kunnen ze een paard helpen die het hard nodig heeft om een stem te krijgen!

ginie xxx