Ik herinner mij de ontgoocheling in mijn kinderjaren toen bleek dat mijn ouders hadden ‘gelogen’over Sinterklaas. Ik heb lange tijd niet begrepen (en nog steeds niet eigenlijk) waarom het nodig was te liegen dat een zekere man met baard en mijter voor mij kadootjes had gebracht.

Wellicht heeft dit voor een stuk het vertrouwen in mijn ouders verminderd, mogelijks zelfs een tijdelijk verlies aan vertrouwen in God. Ik hou nu nog steeds niet van de traditie van Sinterklaas.

Laten we even de traditie van Sinterklaas analyseren.

We gaan daarbij even voorbij aan het feit dat het een gigantische aanzet tot materialisme is, die zelfs in de scholen wordt gestimuleerd (‘knip maar uit wat jullie willen krijgen van de sint?’ ).

We gaan het vandaag ook al niet hebben over de figuur van ‘Piet’, denigrerend voor mensen met donkere huidskleur.

Laten even de figuur van Sint zelf bekijken. Het gaat in wezen over de herdenking van een Helige man, die veel deed voor de kinderen. Mogelijks ging het oorspronkelijk echt over een heel goede man, daarover wil ik niks negatiefs zeggen. Maar in feite stimuleren we met deze traditie onze kinderen om niet bang te zijn van een vreemde man die ze op de schoot neemt, niet bang zijn, ga maar want hij geeft je kadootjes... ?!?

Enkele weken geleden vroeg men mij in de creche van mijn jongste zoontje of hij op 6 december zou komen, want dan komt Sinterklaas. Dan ‘zal hij al kunnen wennen aan die verklede mensen en gewoon op schoot gaan zitten als hij in de kleuterklas zit!’, opperde de opvoedster in welgemeende vrolijkheid. Nee dank u, was mijn reactie, ik leer mijn kinderen net om NIET op schoot te gaan bij een vreemde man!

Ergens vind ik de link tussen het kerkelijke (heilige man) en het afleren van gezonde wantrouwen dat kinderen hebben tegenover onbekenden heel griezelig...Toeval?

16-11-2012 om 00:00 geschreven door Mammie