Of zo zeggen ze het toch in Oostenrijk als ze iemand begroeten. Wel, hier ga ik dan. Eindelijk: een blog! Na maandenlang overpeinzen, andere blogs overlezen, controleren wat ik wel of niet zou doen, het opstellen van een actieplan, voorspellen, plannen, monitoren en evalueren kwam ik tot de conclusie dat de ideale manier om wat d'r allemaal in mijn koppeke omgaat naar u toe te verspreiden een blog zou zijn.
En wat voor één.
Een lege.
Wat ook niet moeilijk is natuurlijk. Aangezien dit mijn allerofficieelste, alleréérste, allergroenste bericht is. En sja, wat heb ik u, als toekomstig trouwe lezer te bieden?
Weeeeeel... Ik heb zo mijn meningen over de politiek, hou ervan het serieuze nu net niét serieus te nemen en mijn favoriete bezigheid is het niét doen wat van mensen wél wordt verwacht. Dus... Een tikkeltje humor, reacties op de actualiteit, het dagdagelijkse, Vlaamse Belgiese Zondagsleven, mijn leven, uw leven en het overleven in het studentenleven! Veel levens dus.
Ik bedankt iedereen die erin is geslaagd dit kloddertje commentaar zijn werkgeheugen in te persen, en hoop u nog vele keren te mogen verwelkomen! Dus, tot de orde van de dag!
Sjalotjes, Hannes
-En ik leg u allen nog wel uit vanwaar deze bijzondere groet afkomstig is.-
