Beste lezer, U hebt uit de titel van vandaag al kunnen afleiden, het weer liet vanochtend geenszins toe om een Alpenpas met de fiets te beklimmen. In het dal regende het stevig, op de pas viel natte sneeuw. Geen risico dus en op naar het station van Bludenz. Daar boekten we voor het traject tussen Bludenz en Landeck. De fietsen kregen een voorkeursbehandeling in een aparte wagon en wij hebben genoten van de restaurantwagon, wat de rit erg aangenaam maakte. Hierbij is toch enige reclame voor de Oostenrijkse treinen en stations op zijn plaats. Wat een luxe. Ieder station was voorzien van een lift per spoor. Voor ons was dit vooral aangenaam daar het gezeul met onze fietsen kon achterwege blijven, maar wat een comfort voor de gehandicapte medemens. Niet alleen waren er de liften maar er was ook geen hoogteverschil tussen perron en trein. Een studiereis van diegenen die hiervoor bij ons verantwoordelijk zijn dringt zich op. En dat zo een reis niet duur hoeft te zijn bewijzen de prijzen die we voor een "Zimmer frei" in Oostenrijk betalen in tegenstelling met België. Ook de prijzen van het eten in de restaurants zijn erg laag in vergelijking dezen in het vaderland. Zoals gezegd, wij hebben onze studiereis achter de rug. Nadat we in Landeck uitgestapt zijn hebben we direct onze paarden gezadeld en op weg getrokken richting Reschenpas. Het moet gezegd het melkzuur zorgde aanvankelijk voor wat weerwerk maar na enige kilometers viel de weerstand stil en konden we, nog steeds in ondankbare omstandigheden, met plezier de volgende hindernissen aanvatten. Na een tijdje, wil zeggen, toen we Ried bereikten waren we weer doornat en met het vooruitzicht van een betere dag morgen, laat ons hopen, hebben we besloten hier te overnachten. Beste lezer, wij hopen van ganser harte dat wij u morgen een volwaardige etappe kunnen aanbieden. Ondanks het feit van onze gedwongen rust, of mede hierdoor, snakken wij ook naar een reguliere voortzetting van onze tocht. Tot morgen en goedenacht.
09-07-2014 om 19:53
geschreven door Marc en Yvan
08-07-2014
Dag 11 Sigmaringen-Sigmaringen 12km
Beste lezer, Het is met pijn in het hart dat we u moeten meegeven dat we vandaag onze ambities hebben zien verdrinken in water. Veel water. Vanochtend, met veel enthousiasme vroeg opgestaan, werden we direct geconfronteerd met stevige regen die ongenuanceerd naar beneden viel. Na het ontbijt hebben we, niet geïntimideerd door de omstandigheden, onze fietskledij aangetrokken en onze pakken gemaakt, overigens een steeds terugkerend ritueel, en met veel moed aan de tocht begonnen. Echter, na 6 km waren we beiden nat tot op onze huid en het had er geen schijn van dat het zou stoppen met regenen. Na ampel overleg hebben we dan met pijn in het hart besloten de tocht voor vandaag met de trein af te leggen. Zo hebben we dan onze dag gevuld met het zeulen van onze fiets van trein naar trein met meestal een trappenpartij als hindernis om van het ene perron naar het andere te spurten. Hieruit moogt u terecht besluiten dat we ons deel van de sportbeoefening wel gehad hebben, ook al hebben we maar beperkt gefietst. Het was een dag van krachttraining. Uiteindelijk zijn we dan in Bludenz, aan de voet van de Arlbergpas, geraakt. Hier zijn we terechtgekomen in een schitterende "Zimmer frei" waar we ons hebben kunnen op temperatuur brengen met een lekkere hete douche. Wat morgen betreft weten we het nog niet maar de weersvoorspellingen laten niet veel goeds verhopen. Volgens onze gastvrouw is het zeker niet aangewezen morgen over de Arlberg te fietsen daar men sneeuw voorspelt boven 1700m. We zullen wel zien. Wat kunnen we hieruit besluiten: -we zijn niet zo gek als je zou denken want we hebben ons verstand gebruikt -de mens wikt, maar God beschikt -we kunnen oplossingsgericht denken -ook dit is onderweg zijn -het weer kan wel een bepalende rol spelen tijdens een vakantie ook al hebben we ons hierover eerder al smalend uitgelaten Ondanks voorgaande is er geen haar op ons hiervan schamelijk voorzien hoofd dat eraan denkt om onze tocht stop te zetten. We gaan kijken waar we zo snel mogelijk, maar rekening houdend met de beperkingen die de natuur ons oplegt, de draad terug kunnen opnemen. U zult hier zeker van op de hoogte gehouden worden. Geniet, voor de liefhebber, van de wedstrijd tussen Duitsland en Brazilië en nadien van een rustige nacht. Ondanks het feit dat het weer, blijkbaar, toch een rol speelt zijn er veel belangrijkere zaken waar we ons hoofd mee kunnen breken. Goedenacht.
08-07-2014 om 21:33
geschreven door Marc en Yvan
07-07-2014
Dag 10 Sigmaringen rustdag
Beste lezer, U had het gisteren al door. Het was tijd voor de fietsers om even op wat anders te zitten dan op een fietszadel. Wat deden die terrasstoelen deugd. U hebt het goed begrepen. Terrasstoelen! Wij hebben een hele dag kunnen genieten van een warme zomerdag. Zoals het hoort hebben wij vandaag uitgeslapen en hebben om 9u ontbeten niet nadat we onze was gedaan hadden. Bezige bijen als we zijn hebben we nadien een bezoek gebracht aan het Sigmaringer Schloss waar we ontdekten dat dit het verblijf is van de zuidelijke tak van de Hohenzolners die links en rechts ook bindingen hebben, al dan niet aangetrouwd, met het Belgische koningshuis. Nu de duivels uitgeschakeld zijn moeten we weer terugvallen op het koningshuis om ons internationaal te manifesteren. Wat doen trekkers verder op een rustdag. In Duitsland, erwtensoep met worst en een broodje eten, nadien nog wat wandelen en een middagdutje doen. Heerlijk!! Nadien hebben we de tijd genomen om onze blogsite wat op te smukken met sfeerbeelden van de afgelopen dagen. Ook leuk voor ons om één en ander terug te beleven. Ook hebben we kritisch het parcours van de volgende dagen bekeken en ons mentaal voorbereid op wat komen gaat m.n. de Alpen. Om deze te overwinnen is het aangewezen om goed uitgeslapen te zijn. Het belangrijkste om dit te bereiken is op tijd naar bed gaan. Dit is wat uw dienaar dan ook gaat doen, niet zonder u allen een goede nacht gewenst te hebben.
07-07-2014 om 21:51
geschreven door Marc en Yvan
Welkomstconcert, aangeboden door het gemeentebestuur van Sigmaringen
07-07-2014 om 21:01
geschreven door Marc en Yvan
Sigmaringer Schloss
07-07-2014 om 21:00
geschreven door Marc en Yvan
Taak volbracht. Beklimming Schwäbische Alb achter de rug.
07-07-2014 om 20:59
geschreven door Marc en Yvan
Stilleven na de Schwäbische Alb
07-07-2014 om 20:56
geschreven door Marc en Yvan
Detail
07-07-2014 om 20:54
geschreven door Marc en Yvan
Barokschloss in Bruchsal. Goedgekeurd door Marc.
07-07-2014 om 20:53
geschreven door Marc en Yvan
Nieuw leven, op weg naar Bruchsal
07-07-2014 om 20:51
geschreven door Marc en Yvan
deredactie.be
07-07-2014 om 20:42
geschreven door Marc en Yvan
06-07-2014
Dag 9 Tübingen-Sigmaringen 76km
Beste lezer, Ongetwijfeld hebt u al de uitdrukking gehoord " je moet naar je lichaam luisteren". U kunt zich voorstellen dat deze welgemeende raad ons meermalen is meegegeven toen we aan ons gezamenlijke avontuur begonnen. Voor Marc was dit vooral ingegeven door zijn medische geschiedenis, voor mij vooral door mijn uiterlijke tekenen van welstand die volgens de huidige inzichten van de geneeskunde zeer bedreigend zijn voor een vooral lang en laat ons hopen gelukkig leven. Dat de meeste aanbevelingen vooral richting een toekomstig welbehagen gaan en het huidige welbevinden in vraag stellen vormt voor niemand een probleem. Wij zijn veroordeeld om continu te leven in het teken van een toekomstig "lang" leven. Wordt ons leven hierdoor zoveel waardevoller? Waarom kunnen wij niet voortgaan op een goed gevoel als wij sporten en moet ons lichaam voortdurend gemonitord worden wat hartslag, bloeddruk en andere mogelijke parameters betreft. Graag wil ik hier een lans breken voor normaal sportgedrag. Niet alles moet gemedicaliseerd worden. Echter, mijn inleiding was niet ingegeven door deze beschouwingen. Want, wat hebben Marc en ik gemerkt tijdens onze trip vandaag. Het is de geest die alles dicteert. Dus de uitdrukking zou beter zijn "je moet naar je geest luisteren". In het debat tussen de geest en het lichaam is het steeds de geest die de bovenhand neemt. Je kan fysiek aan je grenzen zitten en de geest zegt om door te gaan dan zal het lichaam dit doen. Maar als de geest zegt om te stoppen dan kan het lichaam hier weerstand tegen bieden maar gehoorzamen zal het. Dit mechanisme onderkennen is een eigenschap van een verantwoordelijke sportman. Vandaar dat wij besloten hebben na twee vijfde van onze tocht een rustdag in te lassen. U zult zich afvragen waar deze rustdag plaatsvindt? In Sigmaringen, vooral bekend als stad aan de Donau en om zijn kasteel. Op dit alles zal ik morgen ingaan. Wat de tocht van vandaag betreft onthouden wij vooral de beklimming van de Schwäbische Alb, een plots opdagende muur die iedere autoreiziger kent die van van Ulm naar Stuttgart, Karlsruhe rijdt. Met de auto kan het nogal meevallen, met de fiets valt het tegen. Maar nadien zijn we in feestend Duitsland terechtgekomen. In Gomartingen was het feest van de Feuerwehr, in Veringstadt was het dorpsfeest met standen van alle verenigingen en zeer veel mensen in de straten. Waar is de tijd dat dit ook bij ons gebeurde. Beste lezer, ik moet opbiechten dat de voorgaande verhalen vooral dienen om te verdoezelen dat sommigen onder ons een moeilijke dag gehad hebben. Naar alle waarschijnlijkheid gaat de rustdag een belangrijke bijdrage leveren om het energievat van de fietsers terug te vullen. Hiertoe moeten betrokkenen zelf een inspanning leveren en nu naar bed gaan. Ook een goedenacht gewenst.
06-07-2014 om 00:00
geschreven door Marc en Yvan
05-07-2014
Dag 8 Ispringen-Tubingen 76km
Beste lezer, Vanochtend vertrokken we voor een rit met nogal wat hoogtemeters. Evident dat we wat zenuwachtig waren. We trokken ons dan ook met nogal wat lood in de benen op gang. Het eerste deel van het parcours zat vol pittige hellingen, aangekondigd in onze gids met bv. 700m 4-7% afgewisseld met 500m 5-9%. Bemoedigend is anders. Alhoewel naarmate de tocht vorderde begonnen we door te krijgen dat het allemaal nogal meeviel. Het moeilijkste luik van onze onderneming vandaag was, zoals nogal eens gebeurt, het doorrijden van een stad. Vandaag was dit Pforzheim. Mooie stad daar niet van en vooral bekend om zijn horlogerie en juwelen, maar je weg vinden is wat anders. Na de nodige navraag bij de lokale bevolking zijn we er dan toch in geslaagd. Na Pforzheim volgden we de vallei van de Würm die voor ons schitterende panorama's in petto had. Weliswaar moesten we gedurende 12 km continu afrekenen met een stijgingspercentage van 2 á 3% maar dit werd ruim goed gemaakt door het decor. De stijging ging nog door tot na 60 km van onze rit. Daarna werd ons door onze gids de weg gewezen langs het natuurpark Schönbuch, vroeger het jachtterrein van de koningen van Württemberg. Vandaag één van de prachtigste natuurgebieden van Duitsland. In dit park bevindt zich ook het soldatengraf van Victor Wagner een jongeman van 19 die in de nadagen van WOII een zinloze dood stierf. Hier hebben we toch even bij stilgestaan. Nadien zijn we verder gereden naar Tübingen waar we in ons hotel de wedstrijd tussen België en Argentinië gevolgd hebben. Wie groot is in de winst moet dit ook kunnen zijn bij verlies. Misschien was Argentinië beter dan België. Los daarvan toch een proficiat voor "onze jongens". Nu roept het bed. Goedenacht.
