Ons vader, Dr. R. Van Lint, burgemeester van Bornem

Onmacht van regering bij machtsmisbruik door minister.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1931 werd hij de jongste burgemeester van het land en bovendien in de plaats van de kandidaat van de meerderheid. Een speciaal geval. Meer dan 200 pagina's met interessante weetjes die ik in eerste plaats verzamelde in een familiekronijk voor mijn broers en zussen, hun kinderen en voor neven en nichten. Maar wat eerst een familiekroniek moest zijn, is uitgegroeit tot een boek... Buiten de boeiende geschiedenis van zijn benoeming van mijn vader tot burgemeester, een verhaal op zichzelf, word een stuk Bornemse politieke geschiedenis beschreven, meer speciaal de geschiedenis tussen de twee wereldoorlogen in en gaat verder tot de zeventiger jaren. Na het eerste protest tegen zijn benoeming volgde al snel een rustige periode tot in 1940 de oorlog uitbrak: de aanvang van een nieuwe delicate periode, gedurende de welke moedige bestuurders niet op de waardering konden rekenen waar ze nochtans meer dan recht op hadden. Tenslotte de de bewogen geschiedenis na de bevrijding met uiteindelijk de triomfantelijke terugkeer van ons vader in de Bornemse politiek. Gedurende zijn politieke loopbaan, vooral dan na de oorlog 40-45 heeft ons vader veel tegenwerking gekregen. De manipulaties die tegen hem op touw gezet werden, geven een ontluisterend beeld van de werking van de hoogste politieke orgaan van dit land dat niet bij machtte is oneerlijke intriganten in zijn midden uit te sluiten, integendeel ze worden niet alleen ontzien maar bevorderd tot vice eerste minister. Deze schandelijke geschiedenis vol machtsmisbruik wordt aan de kaak gesteld en aangevuld met de even schandelijke geschiedenis van de brug vanTemse en de Kolenslag van Van Acker waarbij het hoogste gezag van het land belangen diende die niets te maken hadden met het algemeen welzijn van het land. Ook wordt er ingegaan op de omwenteling van 1832 waarbij de franstalige minderheid, met steun van uit Parijs, alle macht in handen krijgt, en de nieuwe bestuurders zich als dispoten gedragen. Gelukkig zijn ze niet geslaagd in hun opzet om de Vlaamse eigenheid van de meerderheid van het land uit te roeien. Dit is alleen te danken aan de ractie van een kleine groep flamiganten, sociaal bewogen mannen die strijd aangingen tegen die overheersing maar op de rechtmatige herkenning van hun verdiensten door hun medeburgers is het nog steeds wachten. Deze stukjes Belgische politieke geschiedenis worden regelmatig doorspekt met scherpek ritiek

10-01-2020