Nieuwsgierig we zaten te wachten, als één van onze namen zouden worden gezegd door de leerkracht.
Meneer Thijs vertelde ons dat de beslissing was genomen, Jordy, Kevin, Wesley en Femke mochten gaan naar Finland. 15 april zouden we vertrekken met onze 4 en meneer Thijs naar Finland. 15 april leek toen zo ver weg, maar nu zo dichtbij. De informatie-avond voor onze ouders heeft ons doen beseffen hoe dicht het begon te komen. In de tussentijd hadden we al besloten wafels en muffins te verkopen voor wat geld.
De wafel en muffin verkoop verliep vlot, op de truck show die we met de klas georganiseerden voor de opendeurdag van de school waren we ook uitverkocht.
Nu is de truck show voorbij was, kwam Finland steeds dichterbij dichterbij.
De noodzakelijke voorbereiding begonnen te komen. Lijsten van wat we allemaal moesten meenemen werden gemaakt, er werd een Finse woordenboek gekocht, ....
Ondertussen praten we veel over Finland. De zenuwen van wat we konden verwachten, hoe het zou gaan en hoe het zou zijn, wordt steeds groter. Niet alleen bij ons, maar ook bij onze ouders, broers en zussen, vriend en vriendin, familie begonnen de zenuwen groter te worden. En het besef dat we afscheid moeten nemen voor 3 weken werd ook steeds groter. Over één ding waren we allemaal zeker, afscheid van onze ouders, broers en zussen, vriend en vriendin, familie en vrienden zou het zwaarste worden. Maar hoe moeilijk het zou zijn om afscheid te nemen, we kijken we echt naar uit om de Finnen, de school en er manier van leven te ontmoeten.
We leerden onze ouders om Skype te gebruiken, zodat we in contact kunnen blijven met hun.
De koffers staan klaar om morgen te vertrekken naar ons Fins avontuur.
We zijn klaar voor Finland, hopelijk is Finland klaar om een aantal Belgische jongens en meisje ontmoeten.
