Ik zal mij eerst even voorstellen, ik ben een meisje van 17 geboren in een dorpje rond Aalst.
In mijn jonge leventje heb ik al heel wat meegemaakt en wil deze gebeurtenissen van mij afschrijven om ze beter te kunnen verwerken. Het is natuurlijk altijd leuker als iemand anders er ook genot van heeft om eens te lezen of om er lessen uit te leren, zoals ik doe. Zoals elk jong meisje ben ik gek van mijn vrienden, een avondje stappen of gezellig een avondje thuis. Mijn jeugd was geen rozengeur en manenschijn. In de lagere school was ik geen poppetje zoals al de rest en paste dus niet echt bij de meisjes in de groep. Nadat dan ook mijn ouders uit elkaar gingen,was er voor mij al helemaal niets meer aan. De volgende 3 jaren hebben ik en mijn mama besteed aan de pestkoppen uit mijn klas op z'n plaats te zetten, zonder succes. Wanneer ik dan uiteindelijk naar het middelbaar kon besloot ik om een school te kiezen waar ik niemand kende en opnieuw kon beginnen. Ik leerde al snel een heel tof meisje kennen, Annelien, we werden heel snel goede vriendinnen. Een hechte klas, een toffe school, een plezante thuissituatie, wat kon ik nog meer wensen? Enkele jaren later stond mijn wereld weer op z'n kop. Santina, een nieuwe in mijn klas, kon het niet verdragen dat ik en Annelien zo goed met elkaar overeenkwamen. Ze zorgde er dan ook voor dat niemand nog iets van mij moest weten. Ik had niemand meer, mijn mama was de enige waar ik nog bij terecht kon. Toen dat jaar mijn mama ook een nieuwe vriend had kon ik zelfs niet meer bij haar terecht. Hij was totaal anders dan mijn papa, maar wil wel beter zijn als mijn papa. Dat kon echter nooit lukken, mijn papa en ik zijn 2 handen op 1 buik. Wanneer ze dan ook gingen samenwonen viel de goede relatie met mijn mama dan ook in het water. We kregen steeds meer ruzie door domme dingen. Elke keer belde ik wenend naar mijn papa. Hij kon het niet meer horen en nam mij in huis. 3 jaar later zit ik hier mijzelf voor te stellen.