- niveau 1: de fysieke toegang hebben tot ICT

- niveau 2: beschikken over de instrumentele, structurele en strategische vaardigheden om gebruik te maken van ICT. 

Vandaag de dag is de digitale kloof voornamelijk te situeren op het tweede niveau. De huidige kennismaatschappij vraagt om aangepaste vaardigheden, attitudes en kennis. Te veel mensen ontberen die vaardigheden en zijn onvoldoende op de hoogte van de mogelijkheden, maar ook de gevaren die deze nieuwe technologieën inhouden. Om bij te dragen tot het dichten van de digitale kloof, wordt binnen het onderwijs sinds enige jaren een ICT-beleid gevoerd dat bestaat uit 5 pijlers:

- het versterken van het beleidsvoerend vermogen van de onderwijsinstellingen;

- het verhogen van de deskundigheid van de leerkrachten;

- het voorzien in een kwaliteitsvolle infrastructuur;

- een aangepast leermiddelenbeleid

- onderzoek en ICT-monitoring.

Het artikel gaat eigenlijk vooral in op de deskundigheid van de leerkrachten enerzijds en anderzijds op het leermiddelenbeleid. Volgens de auteurs worden leerlingen nog te veel als schapen behandeld. Maar eigenlijk zouden ze moeten worden aangemoedigd om gepassioneerd hun talenten te ontwikkelen. In deze snel veranderende samenleving van steeds meer digitale netwerken zien ze ook een nieuwe kloof ontstaan tussen zij die fel geconnecteerd zijn en zij die dat niet zijn. Het onderwijs zou hier veel meer moeten op inspelen. Informatie- en kennisoverdracht is veel minder belangrijk geworden. Niet kennis bezitten, maar wel in de juiste kennisnetwerken zitten wordt volgens hen belangrijk.

2) Ik kan de auteurs tot op zekere hoogte zeker volgen. Het is inderdaad niet meer de vraag al dan niet internet en ICT te integreren in de les, maar wel hoe en wanneer. Jongeren gaan niet op het internet, ze zijn er constant mee bezig. Dus enerzijds is het belangrijk om als leerkracht voldoende mee te zijn  met deze evoluties. Weten wat de netwerken zijn, welke ICT-mogelijkheden er voorhanden zijn en deze in de les integreren, enz. Dit veronderstelt ook voldoende ondersteuning en opleiding voor de leerkrachten. Dus ook het beleid zal veel meer moeten inzetten op deze veranderingen in de maatschappij.

Anderzijds vind ik dat we voldoende kritisch moeten blijven tegenover deze ontwikkelingen. Jongeren mogen dan wel geconnecteerd zijn en op diverse netwerken hun zegje doen, dit wil niet zeggen dat ze voldoende sociale vaardigheden hebben om zich staande te houden in de samenleving. Dit wordt niet aangehaald in het artikel, dat daarom weinig genuanceerd is.

Het komt er dus vooral op aan om als leerkracht de vele ICT-mogelijkheden creatief aan te wenden in de les en zo aan te sluiten bij de leefwereld van de jongere. Maar anderzijds ook sterk in te zetten op het ontwikkelen van een aantal vaardigheden (kritisch zijn, keuzes maken, eigen mening formuleren, samenwerken, verantwoordelijkheid opnemen,...) zodat ze eenmaal de schoolbanken verlaten, voldoende gewapend zijn om zich staande te houden in de veelheid aan informatie en nieuwigheden die op hen af komen. Het volledige onderwijssysteem moet dus zeker niet overboord gegooid worden, want dit zijn vaardigheden waar ook nu al sterk wordt op ingezet.